Okup za wszystkich / obraz z historii wskrzeszenia Łazarza
„Bóg chce aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy”. Konsekwencją grzechu Adama jest przekleństwo grzechu i śmierci na wszystkich ludzi. „Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła bo wszyscy zgrzeszyli” – Rzym. 5:12. Całe stworzenie ma być uwolnione z tego stanu” – Rzym. 8:21-22. Bóg przygotował wspaniały plan ratunku dla ludzkości z tego stanu. Dzięki okupowi złożonemu przez Jezusa za Adama, to przekleństwo zostało zdjęte. Oczywiście śmierć dalej zbiera swoje żniwo, ale jest ona nazwana już snem. Tak więc zmartwychwstanie jest możliwe dla wszystkich. „w Chrystusie wszyscy ożywieni będą” – 1 Kor. 15:22. Podobnie mówi przypowieść z Mat. 13:44, gdzie pewien człowiek znajdując skarb, kupuje całą rolę, na której jest ten skarb. Jak już powiedzieliśmy tym człowiekiem był Jezus, który zapłacił najwyższą cenę. Złożył Swoje życie jako okup (równoważna cena) za Adama, dzięki czemu wszyscy mają możliwość zmartwychwstania. „A zatem jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi” – Rzym. 5:18. Zmartwychwstanie będzie odbywać się w różnym czasie i będzie wiązać się to z osiągnięciem innych zaszczytów. „Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy ożywieni zostaną. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia” – 1 Kor. 15:22-23. Teraz w Wieku Ewangelii, Ci którzy uwierzą i okażą się godnymi, będą mieli przywilej udziału w pierwszym zmartwychwstaniu do najwyższej nagrody, do boskiej natury. „Błogosławiony i święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat” – Obj. 20:6. Nastąpi również lepsze zmartwychwstanie wspomniane w Hebr. 11:35, które jest utożsamiane ze zmartwychwstaniem Starożytnych Świętych. Na końcu nastąpi zmartwychwstanie „niesprawiedliwych” czyli ludzkości w Wieku Tysiąclecia, o czym możemy przeczytać w Dzieje Ap. 24:15, czy Jan 5:28-29. Są to Ci, którzy nie przechodzili próby w wieku Ewangelii, nie poznali Prawdy. Umierają oni z powodu potępienia Adamowego i są w grobie nie dostępując żadnej przemiany (Kazn. 9:10). A więc ludzkość wstanie z grobu z tym samym stanem umysłu i z tymi samymi skłonnościami do złego. Będzie to wymagało ogromnych zmian od ludzi.
Historia wskrzeszenia Łazarza zapisana w Ewangelii Jana 11 rozdział to historia pokazująca smutek z powodu straty bliskiej osoby, ale także ogromnej wiary i nadziei na zmartwychwstanie. To historia o wspaniałym cudzie wskrzeszenia i radości z odzyskania bliskiej osoby. Możemy dostrzec w tej historii piękny obraz. Z zapisu historii dowiadujemy się, że Łazarz zachorował. Siostry Łazarza posłały po Jezusa, ale ten od razu nie poszedł. Jezus miłował Marię, Martę i Łazarza. Łazarz umarł, ale Jezus mówił uczniom, że Łazarz zasnął i idzie go obudzić ze snu. Po czterech dniach od śmierci Łazarza, Jezus przychodzi do Betanii gdzie odbywa się żałoba. Jezus udał się do grobu Łazarza, który był w pieczarze, a u wejścia leżał kamień. Jezus powiedział, aby usunięto kamień. Zgromadzeni nie dowierzali temu wydarzeniu, mówiąc że to już za późno, bo ciało Łazarza zaczynało się już rozkładać. Odwalono kamień, Jezus pomodlił się i zawołał: “Łazarzu wyjdź”. Ku zdziwieniu wszystkich Łazarz wyszedł z grobu mając nogi i ręce powiązane opaskami oraz mając chustę na twarzy. Jak zapewniał Jezus, ta choroba nie miała być na śmierć, lecz na chwałę Bożą. Wielu z obecnych tam, widząc to wydarzenie uwierzyło w Jezusa.
W chorobie Łazarza możemy dostrzec świat pogrążony w grzechu i śmierci (Rzym. 5:12). Degradacja człowieka postępuje od Adama, aż do dziś. Jezus przyszedł do Betanii po 4 dniach od śmierci Łazarza. Cztery dni to cztery tysiące lat, w których rodzaj ludzki był bez nadziei na ratunek. Po czterech tysiącach lat od wydania wyroku śmierci przyszedł Jezus, który złożył swoje życie jako okup (1 Tym. 2:6). Odwalenie kamienia pokazuje nam zdjęcie przekleństwa śmierci. Nastąpił zwrot, w którym śmierć stała się snem. Tak jak Jezus zawołał: “Łazarzu wyjdź”, tak też ludzkość wyjdzie z grobu na głos Oblubieńca (Jan 5:28). Opaski na rękach i nogach i chusta na twarzy po wyjściu Łazarza z grobu pokazują nam, że w grobie nie ma przemiany (Kazn. 9:10). Jeszcze jedno ciekawe spostrzeżenie na podstawie wskrzeszenia Łazarza. Skoro Łazarz zachorował i umarł, to po wskrzeszeniu musiał być zdrowy. Możemy tu zauważyć, że ludzkość wstanie z grobu w takim samym stanie umysłowym i moralnym, ale stan fizyczny ulegnie poprawie. Ludzkość będzie stopniowo dochodzić do doskonałości moralnej akceptując prawo Boże. Dla wielu już sam akt wzbudzenia, zobaczenia bliskich będzie powodem do wiary.