Nauka o zmartwychwstaniu jest szeroko omawiana w Piśmie Świętym. Żyjemy przy końcu wieku opowiadania Ewangelii. W niedalekiej przyszłości, w czasie tysiącletniego Królestwa Chrystusowego odbędzie się wspaniałe dzieło zmartwychwstania. Będzie miało miejsce przywracanie ludzkości do społeczności z Bogiem. Zapis z Dziejów Apostolskich 3:21 nazywa ten okres, jako czas naprawienia wszystkich rzeczy. Często zamiennie w niektórych przekładach Billi użyte jest słowo restytucja. Jest to proces przywracania czemuś dawnego stanu. A więc będzie to przywracanie ludzkości do doskonałego życia, utraconego w raju przez praojca Adama. Nauka o zmartwychwstaniu jest jedną z nauk podstawowych – Hebr. 6:1. Nauka ta jest bardzo ważna i Biblia poświęca jej sporo fragmentów. Już w Starym Testamencie mamy przykłady wiary w zmartwychwstanie, nadziei na to, że śmierć nie będzie trwała wiecznie. Przytoczmy kilka przykładów: „Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje? Przez wszystkie dni mojej służby będę oczekiwał, że nadejdzie zmiana” – Ijoba 14:14. „Dlatego weseli się moje serce i raduje moja dusza, nawet ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie, bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, nie dopuścisz by twój pobożny oglądał grób” – Psalm 16:9-10. „A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie” – Dan. 12:2. Także w Nowym Testamencie mamy wiele fragmentów mówiących o zmartwychwstaniu. Najbardziej znany jest 15 rozdział 1 listu do Koryntian. Działalność fałszywych nauczycieli spowodowała, że już w pierwszych zborach pojawiały się wątpliwości co do zmartwychwstania. Apostoł Paweł wielokrotnie pocieszał zbory, aby nie dali się odwieść od tego czego się nauczyli. „A nie chcemy bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie tych którzy zasnęli” – 1 Tes. 4:13,14. Nie przez wszystkich nauka o zmartwychwstaniu była uznawana. Jedno z ugrupowań żydowskich- saduceusze uważali, że zmartwychwstania nie ma (Mat. 22:23). Podobnie jest w dzisiejszych czasach. Przez wielu ta nauka nie jest uznawana, albo trudna do przyjęcia i uwierzenia. Nauka ta jest również źle rozumiana. Nauka o nieśmiertelnej duszy, czyśćcu czy piekle stoi w sprzeczności z nauczaniem Biblii dotyczącym zmartwychwstania i życia po śmierci. Człowiek jest duszą żywiącą, a nie posiada duszę. Czyli z treści Słowa Bożego wyraźnie wynika. „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą” – 1 Mojż. 2:17 (BG). Po śmierci nie ma działania, czy też oczekiwania w jakimś specjalnym miejscu. Wraz ze śmiercią, człowiek przestaje istnieć, a jego życie pozostaje zapisane w Bożej pamięci. Potwierdzają to dwa zapisy: „Wróci się proch do ziemi, tak jak nim był, duch zaś wróci do Boga, który go dał” – Kazn. 12:7 oraz „…bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości” – Kazn. 9:10. Biblia uczy nas, że ten stan ma ulec zmianie. Dostrzegamy w zapisach Pisma Świętego nadzieję na przyszłe życie, nie tylko dla wierzących, ale dla całej ludzkości. “Bóg chce aby wszyscy zostali zbawieni i doszli do poznania Prawdy” – 1 Tym. 2:4. „Albowiem Bóg tak umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, aby każdy kto weń wierzy nie zginął ale miał żywot wieczny” – Jan 3:16. Te słowa potwierdzają nam to, że Bóg chce dać każdemu możliwość przyjścia do społeczności z Nim.
Boży plan dla człowieka
„Jam jest zmartwychwstanie i żywot. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł żyć będzie” – Jan 11:25
Kontynuuj: Strona 2