Konstytucja „Nowego Przymierza”
Omawiając Boże prawa i Bożą konstytucję, przekazywaną na przestrzeni wieków Jego stworzeniom, trzeba wspomnieć o jeszcze jednym zestawie praw, które są co prawda w pełni przygotowane i dopracowane w najdrobniejszych szczegółach, ale ich przekazanie ludziom należy do przyszłości. Mowa o prawie i konstytucji „Nowego Przymierza”, które zostanie zawarte z odnowionym Izraelem i przeniesione na wszystkie narody ziemi po to, by dana Abrahamowi obietnica o błogosławieniu wszystkich narodów ziemi mogła wypełnić się w całej rozciągłości.
W tym miejscu może oddajmy na chwilę głos Biblii i posłuchajmy co sam Pan Bóg mówi na temat tego czasu:
„Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice. Gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez braków, nie szukanoby miejsca na drugie. Albowiem ganiąc ich, mówi: Oto idą dni, mówi Pan, A zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdym ujął ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto Ja nie troszczyłem się o nich, mówi Pan. Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły i na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. I nikt nie będzie uczył swego ziomka ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy mnie znać będą od najmniejszego aż do największego z nich. Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej. Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku.” (Hebr. 8:6-13)
„I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu.” (Izaj. 2:3)
„Wszystkie narody, któreś ty stworzył, przychodząc kłaniać się będą przed obliczem twojem, Panie! i wielbić będą imię twoje.” (Ps. 86:9)
„Lecz będzie dzień jeden, który jest wiadomy Panu, a nie będzie dnia ani nocy; wszakże czasu wieczornego będzie światło. A dnia onego wyjdą wody żywe z Jeruzalemu; połowa ich do morza na wschód słońca, a połowa ich do morza ostatniego, a to będzie w lecie i w zimie. A Pan będzie królem nad wszystką ziemią; w on dzień będzie Pan jeden, i imię jego jedno.” (Zach. 14:7-9)
Pomimo tych bardzo pięknych i może dość „uspokajających” opisów, pokazujących wspaniały finał Bożego działania i Jego planu względem całej ludzkości, trzeba wyraźnie powiedzieć, że prawo, konstytucja Nowego Przymierza będzie zrozumiała i przejrzysta, ale również surowa i bezwzględna dla tych, którzy nie zechcą się jej podporządkować:
„Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego proroka, z ludu wytępiony będzie.”(Dz. Ap. 3:22-23)
Dziełem Nowego Przymierza będzie rzeczywiste odnowienie i przyprowadzenie do pełnego podobieństwa Bożego całego ludzkiego rodzaju. Prorok Jeremiasz pisze (31:31-32), że prawo Boże będzie wówczas złożone we wnętrzu ludzi i wypisane na ich sercach – to trudne i długotrwałe zadanie. Podobieństwo do Boga będzie musiało być rzeczywiste, dokładnie takie jakie posiadał Adam, a jedynie doskonałość w postępowaniu i bezwzględne posłuszeństwo będą wówczas warunkiem wiecznego życia. O rygorystycznych zasadach tego przymierza wspomina również ap. Paweł, gdy mówi o czasie królowania Chrystusa:
„Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje.”(1 Kor. 15:25)
Natomiast wszystkich tych, którzy będą pragnęli znaleźć się w gronie Bożych przyjaciół i powrócić do Boga, podporządkowując się Jego prawom, Pośrednik Nowego Przymierza (Chrystus wraz ze swoją Oblubienicą) odnowi, pobłogosławi i pomoże uzyskać pełną społeczność z Bogiem.