Na podstawie zapisu Ewangelisty Łukasza zapoznajemy się z imionami Apostołów. W tradycji izraelskiej imiona mają duże znaczenie i łączą się z imiennikiem. Na pewno wszyscy zwróciliśmy uwagę, że pierwszym wybranym apostołem był Szymon, któremu Pan Jezus zmienił imię na Piotr. Nasuwa się pytanie: Dlaczego? Jaki powód miał Jezus zmieniając imię Szymonowi?
Imię Szymon, widocznie nie pasowało do śmiałego i odważnego, a także szybkiego i pobudliwego Piotra. A ponieważ Jezus będąc doskonałym człowiekiem znał dobrze charaktery ludzkie, dlatego patrząc na Szymona widział w nim usposobienie Piotra. Jego rodzony brat Andrzej, to już zupełnie odmienny charakter, był on ostrożnym, przezornym, i roztropnym.
Synowie Zebedeusza: Jakub, poważny, wyprzedzający, oraz Jan, wdzięczny i miły, któremu Jehowa jest łaskawy; i takim był Ap. Jan, którego Jezus miłował. Filip, to powolny, dowcipny. Bartłomiej wykłada się jako, syn wojownika, szybki, świadomy. Mateusz, to od Boga dany, bohater wiary. Tomasz, to bliźniak, wybitny umysł. Szymon, czyli wysłuchany, niezależny, musiał być również gorliwym, bo taki nosił przydomek. Juda, w innych tłumaczeniach Judasz Jakubowy, wykłada się na chwalebny, lub czcigodny. A Judasz, który okazał się zdrajcą, był konserwatystą i ekonomistą; miał również chwalebne imię, które odnosi się do, Judy, lecz szatan wstąpił na umysł Judasza i dla ziemskich korzyści zdradził Tego, który swą miłością okrywał jego słabości charakteru. Judasz długo się maskował, chcąc uchodzić w oczach Mistrza i Apostołów za lojalnego ucznia, ale w końcu jego zamysł się objawił, a on sam, nie mogąc znaleźć innej drogi, aby wyjść z tej sytuacji, popełnił samobójstwo, które jest niespotykaną rzeczą na kartach tak Starego jak i Nowego Testamentu.
Wróćmy jeszcze raz do przeczytanego kontekstu z Ew. Jana 17:20 „A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie”. Nasz Zbawiciel wybierając apostołów, myślał również o wszystkich tych, którzy żyjąc na przestrzeni całego Wieku Ewangelii, będą wierni i posłuszni, jego słowu. On wiedział, że Klasa Kościoła, czyli najbliższa rodzina Boża, to wielka rzesza ludzi ze wszystkich pokoleń, języków i ludów.
Sprawiedliwość Boża daje szansę wszystkim ludzkim istotom na przynależenie do Jego rodziny, która będzie wielce zaszczycona życiem w Niebie. I tak, jak Apostołowie Pana Jezusa zostali powołani i wybrani z pośród wielu ludzi w Izraelu, tak też przez ostatnie 2-tysiące lat powoływani i wybierani są członkowie tej Klasy, którą rozpoczął wybierać Jezus.
„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” – powiedział Jezus. A Bóg będąc wszechmocnym Stwórcą, osobiście podejmuje ostateczne decyzje.
Stary Testament podaje, jak Bóg wybierał ludzi. Wybrał Abla, a nie Kaina; Izaaka, a nie Ismaela; Jakuba a nie Ezawa; Józefa a nie braci jego. Nie zostali oni wybrani ze względu na swą szczególną dobroć czy wspaniałość.
Mojżesz mówi ludowi Izraela: „Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, lecz ponieważ Pan was umiłował” – Powód dla którego Bóg wybiera te a nie inne osoby, znany jest tylko Jemu i żaden człowiek tego nie może zrozumieć.
Mamy pewne wersety Biblijne, które rzucają nam światło na Boże postępowanie, które zawsze idzie w zgodzie z Jego przymiotami; sprawiedliwości, mądrości, miłości i mocy. Jednak my, ludzie niedoskonali; w stosunku do naszych bliźnich, wymagamy sprawiedliwości, ale w stosunku do siebie, spodziewamy się zrozumienia, pobłażliwości i miłosierdzia.
Wiadomo nam, że tylko sześciu z 12-tu apostołów pozostawiło nam swoje pisma. Jan, napisał Ewangelię, trzy listy, oraz Objawienie. Piotr, napisał dwa listy. Mateusz, Ewangelię. Jakub Alfeuszowy, jeden list. Juda-Tadeusz, również jeden list. Ale najwięcej, bo aż 14-cie listów, pozostawił po sobie Św. Paweł Apostoł.
Tylko sześciu apostołów pozostawiło Kościołowi swoje pisma. Jaka więc była rola pozostałych apostołów? Jest rzeczą udowodnioną, że pierwsze pisma Nowego Testamentu powstały co najmniej kilkanaście lat po śmierci Jezusa. Ale już wcześniej uczniowie prowadzili działalność kaznodziejską i misyjną. Logicznym więc jest twierdzenie, że jeszcze przed spisaniem pierwszych Ksiąg Nowego Testamentu, apostołowie musieli przypominać sobie nauki Jezusa, które ustnie przekazywali Jego naśladowcom. W dziele odtwarzania szczegółów misji Mistrza z Nazaretu uczestniczyli zapewne wszyscy apostołowie, a nie tylko sześciu autorów ksiąg, dlatego nie wątpimy że i pozostali apostołowie mieli swój udział w odtworzeniu przebiegu wydarzeń z życia Jezusa, a także w przypominaniu sobie Jego nauczania, które zostało opisane w ewangeliach.
Można więc powiedzieć, że przynajmniej ewangelie synoptyczne ( czyli według Mateusza, Marka, i Łukasza, które powstawały mniej więcej w tym samym czasie i w oparciu o podobne źródła) są w pewnym sensie ich wspólnym dziełem.
- Spis treści
- 1. Wybór dwunastu Apostołów
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3