Te fragmenty są informacją dla nas, że Jezus po zmartwychwstaniu otrzymał wyższą chwałę niż posiadał wcześniej u Ojca. Z wielu innych zapisów możemy się dowiedzieć, że po zmartwychwstaniu otrzymał naturę boską, nieśmiertelną. „Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie.” (Jan. 5:26)
Żywot sam w sobie to takie życie, które nie jest zależne od innego źródła energii, podobne do słońca.
Możemy też przeczytać, że jego naśladowcy po zmartwychwstaniu będą do niego podobni. „Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.” (1 Jan. 3:2)
Natura Chrystusa i uwielbionego Kościoła będzie taka sama, a przeczytajmy co napisał ap. Piotr: „Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.” (2 Piotr. 1:4)
Teraz spróbujmy. wyjaśnić w jakiej postaci Jezus ukazywał się po zmartwychwstaniu, zważywszy na to że miał naturę boską nieśmiertelną, której człowiek oglądać nie może
„Nadto powiedział: Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie człowiek oglądać i pozostać przy życiu.” (2 Moj. 33:20)
Do tego dodajmy jeszcze fakt, że Bóg po potopie zabronił również aniołom materializować się i przyjmować ludzkie ciało, bo to doprowadziło do zniszczenia pierwszego świata. „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu;” (Judy 1:6)
Trudno by było w tej kwestii cokolwiek powiedzieć gdyby nie wyjaśnienie Św. Piotra
„Ale Bóg wzbudził go trzeciego dnia i dozwolił mu się objawić. Nie całemu ludowi, lecz świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy z nim jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu. Przykazał nam też, abyśmy ludowi głosili i składali świadectwo, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych.”(Dz.Ap. 10:40-42)
Bóg dał taka możliwość, żeby Jezus zanim wstąpił do nieba, mógł przyjmować postać ziemskiego człowieka, po to by przekonać swoich uczniów o tym, że Bóg Go wzbudził z martwych, by mogli innym świadczyć i przekonywać o tym wydarzeniu. Przybierał różne postaci np. ogrodnika, nieznajomego podróżnego.I jak wynika z opisu ewangelistów to nie przybierał tego samego ciała. Gdyby to było to samo ciało Jezusa które miał za życia i które zostało złożone do grobu to apostołowie by Go poznali i nie musiał by pokazywać im śladów ukrzyżowania. Uczniowie poznawali Jezusa po głosie, po sposobie zachowania, np. po łamaniu chleba. Jest to zarazem świadectwo, że Jezus nie zmartwychwstał jako istota ludzka, tylko istota duchowa. „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu.” (1 Piotr. 3:18)
Możemy w tym temacie jeszcze dodać, że gdy Jezus wstąpił do nieba i potem ukazał się Saulowi z Tarsu, to Saul zobaczył tylko wielką światłość, która go oślepiła i słyszał głos z nieba, natomiast postaci ludzkiej już nie zobaczył. Był to na pewno szczególny rodzaj ukazania się Jezusa, żeby przekonać swojego prześladowcę o wielkości i chwale jaka otrzymał od Boga o czym tak wiele potem pisze Św. Paweł przekazując dla nas tą informację jako podstawy wiary chrześcijańskiej.