W Nowym Testamencie, szczególnie zapisy z listów apostoła Piotra, pozwalają nam na pełniejsze zrozumienie co kryje się za terminami niebo i ziemia.
„Tego zaiste umyślnie wiedzieć nie chcą, że się niebiosa dawno stały i ziemia z wody i w wodzie stanęła przez słowo Boże, Dlaczego on pierwszy świat wodą będąc zatopiony, zginął. Lecz te niebiosa, które teraz są i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzień sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.” 2 Piotr. 3:5-7 (BG)
Apostoł przytaczając historię potopu dobitnie przekonuje nas, że ziemia, czyli ludzie wraz z całą swoją kulturą, wiedzą, swoimi zasadami społecznymi, wszystkim tym co stworzyli, raz już zostali unicestwieni (z wyjątkiem Noego z rodziną). W tym fragmencie mówi też o niebiosach. Obie te sfery nazywa wspólnym mianem świat.
Na podstawie zarówno przytoczonych jak i wielu innych fragmentów Biblii możemy powiedzieć, że niebo w symbolice biblijnej to władze w okręgach duchowych, w świecie bytów niematerialnych, co postaramy się poniżej udowodnić.
Dla potwierdzenia zacytujemy fragment z proroctwa Izajasza: „O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści. Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami? Ziemię obracał w pustynię, grody jej burzył, swoich jeńców nie wypuszczał na wolność?” Izaj. 14:12-17 (BW)
Jak rozumiemy, jest tu mowa o Szatanie, przeciwniku Bożym, który popełniając grzech pychy wystąpił przeciw Panu Bogu i został usunięty z najwyższych sfer duchowych na ziemię, gdzie dozwolono mu mieć władzę nad ludźmi. Z kolei w liście do Hebrajczyków czytamy: „Albowiem nie Aniołom poddał świat przyszły, o którym mówimy.” Żyd. 2:5 (BG)
Z historii biblijnej opisanej w 1 księdze Mojżeszowej wiemy, że pierwszy świat był pod wpływem aniołów. Również księga Nehemiasza potwierdza, że niebo to sfery istot duchowych.
„Ty, Panie! sam, ty sam, tyś uczynił niebo, nieba niebios, i wszystko wojsko ich, ziemię, i wszystko co jest na niej, morza, i wszystko, co w nich jest, a ty ożywiasz to wszystko; a wojska niebieskie tobie się kłaniają.” Nehem. 9:6 (BG)
Zwróćmy też uwagę, że niebo nie jest jedno, jest ich wiele, co może wskazywać na wielość światów ducha, które to światy przenika Bóg. Myśl ta znajduje również odzwierciedlenie w Nowym Testamencie np. w Ewangelii Łukasza:
„I rzekł im: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje; przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja, jako w niebie tak i na ziemi.” Łuk. 11:2 (BG) To proste słowo, niebo, w swoim podstawowym biblijnym znaczeniu, oznacza właśnie władze duchowe jakim bezpośrednio podlega człowiek.
Ap. Paweł w liście do Zboru w Efezie pisze: „Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec on chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu samego siebie; Ażeby oświecił oczy myśli waszej, abyście wiedzieli, która jest nadzieja powołania jego i które jest bogactwo chwały dziedzictwa jego w świętych; I która jest ona przewyższająca wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy według skutecznej mocy siły jego, Której dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych i posadził na prawicy swojej na niebiesiech, Wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności, i mocy, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuje, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; I wszystko poddał pod nogi jego, a onego dał za głowę nad wszystkim kościołowi,” Efez. 1:17-22 (BG) Powyższy tekst wyraźnie wskazuje, wymieniając wprost, że niebiosa odnoszą się do władzy duchowej na odpowiednim poziomie.
W drugim liście do zboru w Koryncie apostoł Paweł tak mówi o sobie: „Znam człowieka w Chrystusie przed czternastoma laty, (jeźli się to działo w ciele, nie wiem, jeźli oprócz ciała, nie wiem, Bóg wie), który zachwycony był aż do trzeciego nieba. … Iż był zachwycony do raju i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie godzi się mówić.” 2 Kor. 12:2,4 (BG) Z tego krótkiego fragmentu dowiadujemy się, że miał on możliwość poznać przyszły świat, przyszłe niebo – władze duchowe – i przyszłe społeczeństwo w stanie raju.
I ostatni fragment, który używając pojęć ziemia, niebo w nawiązaniu do wcześniej przytaczanych zapisów dotyczących potopu mówi nam o czasie zniszczenia obecnego porządku rzeczy.
„A on dzień Pański przyjdzie jako złodziej w nocy, w który niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą. Ponieważ się tedy to wszystko ma rozpłynąć, jakimiż wy macie być w świętych obcowaniach i pobożnościach? Którzy oczekujecie i spieszycie się na przyjście dnia Bożego, w który niebiosa gorejące rozpuszczą się i żywioły pałające stopnieją. Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka.” 2 Piotr. 3:10-13 (BG)
Z powyższych rozważań wnioskujemy, że w Bożym zamiarze przewidziane są trzy światy, trzy różne okresy porządków społecznych ludzkości będącej pod różną władzą duchową:
- Pierwszy okres od stworzenia człowieka aż do potopu.
- Drugi, od potopu aż do zniszczenia obecnego porządku rzeczy i
- Trzeci nazywany Królestwem Bożym.
- Spis treści
- 1. Bądź wola Twoja
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3
- 4. Strona 4
- 5. Strona 5