Punktem od którego zaczęło się wszystko co dotyczy człowieka i jego historii jest jego stworzenie. O stworzeniu człowieka dowiadujemy się na pierwszych kartach Pisma Świętego. „I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.” (1 Moj. 1:27)
W odróżnieniu od zwierząt, człowiek został stworzony przez Boga w odrębnym dziele stwórczym. W człowieka stworzonego z elementów ziemi tchnął Bóg dech żywota (iskrę życia). Ten dech żywota nie stanowi odrębnej istoty – duszy niemiertelnej niezależnej od ciała. „Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.” (Ps 146:4)
Ożywiona istota ludzka stanowi duszę żyjącą. Z chwilą śmierci organizmu, ożywiona istota czyli dusza przestaje istnieć, a tchnienie życia wraca z powrotem do Boga.
Co dzieje się z człowiekiem po śmierci? Śmierć jest karą za nieposłuszeństwo Bogu. Śmierć jest unicestwieniem, stanem niebytu.
„Na co natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości.” (Kazn. 9:10)
Człowiek otrzymał do swej dyspozycji najlepsze dla niego miejsce – Raj. Otrzymał od Boga również prawo, którego miał przestrzegać. Wydaje się, że prawo to nie należało do szczególnie skomplikowanych i trudnych: „I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz.” (Moj. 2:16-17)
Człowiek złamał jednak zasady i przestąpił dane przez Boga prawo, zaczął umierać. Od momentu kiedy zgrzeszył pierwszy człowiek, nasz praojciec Adam, aż do potopu trwała epoka którą św. Piotr Apostoł nazywa „pierwszym światem”: „Dlaczego on pierwszy świat wodą będąc zatopiony, zginął” – 2 List Piotra 3:6 (Biblia Gdańska). Potop był konieczny, aby zahamować szerzące się na nieprawdopodobnie wielką skalę zło, popierane przez upadłych aniołów, którzy administrowali w tym czasie ziemią. Pan Bóg nie liczy się w „pierwszym świecie” w sposób szczególny z nikim z ludzi, nie ma wśród ludzi żadnych „przyjaciół”, pozwala wręcz, aby człowiek po zgrzeszeniu postępował według własnej woli i uznania.
- Spis treści
- 1. Człowiek stworzony przez Boga
- 2. Strona 2