Niektórzy nieświadomie mylnie oceniają umiejętność oraz mądrość wielkiego architekta i budowniczego na podstawie niedokończonego jeszcze dzieła. Podobnie wielu w swej niewiedzy błędnie ocenia teraz Boga na podstawie dzieła, którego On jeszcze nie dokończył. Postawa taka kończy się często niewiarą lub łatwowiernością a Bóg staje się istotą obcą lub niezrozumiałą. Tymczasem Pismo Święte uczy, że gdy dzieło Boga będzie dokończone wszyscy poznają Jego nieskończoną mądrość i moc. Wówczas okaże się, że plany Boga pozostają w harmonii z Jego charakterem.
Skoro Bóg oznajmia nam, że ma wyraźnie określony cel i że wszystkie Jego cele zostaną osiągnięte, wypada nam, jako Jego dzieciom, pilnie dowiadywać się, jakie one są, żebyśmy mogli być z nimi w zgodzie. Wypełnione w przeszłości proroctwa, pozwalają nam wierzyć, że Plan Boży będzie się rozwijał z sukcesem. Bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja (…) Ja wykonuję swój zamysł, i spełnia się on, dokonuję wszystkiego, czego chcę (…) jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię (Izaj. 46:10).
Z Biblii dowiadujemy się, że Boski plan w odniesieniu do człowieka obejmuje trzy wielkie okresy, które rozpoczynają się od stworzenia człowieka i sięgają w nieograniczoną przyszłość. Piotr i Paweł nazywają te trzy okresy „trzema światami”. Przedstawiamy je na poniższym wykresie.
Wielkie epoki zwane światami – zarys Planu Bożego
Pierwszy świat
Te trzy wielkie epoki przedstawiają trzy różne sposoby przejawiania się Boskiej opatrzności. Pierwszą epoką, od stworzenia do potopu, rządzili aniołowie. Apostoł Piotr nazywa ją: „ÓWCZESNYM (PIERWSZYM) ŚWIATEM” (2 Piotra 3:6).
Obecny zły świat
Druga wielka epoka, od potopu do ustanowienia Królestwa Bożego, znajduje się pod ograniczoną władzą Szatana, „księcia tego świata”, i dlatego nazywa się „OBECNYM ZŁYM ŚWIATEM” (Gal. 1:4; 2 Piotra 3:7). Jest to okres w czasie, którego prawdziwi naśladowcy Chrystusa mogą ubiegać się o nagrodę „boskiej natury” (2 Piotr 1:3).
Świat przyszły
Trzecia epoka będzie światem „po wszystkie wieki” (Izaj. 45:17) pod Boskim zarządem, jako Królestwo Boże. Nazwana jest też ona „ŚWIATEM PRZYSZŁYM”, „w którym sprawiedliwość mieszka” (Hebr. 2:5; 2 Piotra 3:13).
Nawrócenie narodów – kiedy?
Jezus powiedział: Królestwo moje nie jest z tego świata i dopóki owa era, czyli „świat przyszły” nie nastanie, Królestwo Chrystusa nie będzie panować na ziemi. Pan nauczył nas w tym pokładać nadzieję i o to się modlić: Przyjdź Królestwo twoje; bądź wola twoja (…) na ziemi. Szatan jest władcą „tego świata ciemności” i dlatego ciemność okrywa ziemię, a mrok narody. Ma on teraz władzę i działa w sercach synów opornych (Efez. 2:2; 6:12).
W czasie Tysiąclecia królestwa tego świata, obecnie poddane Szatanowi, staną się królestwami „Pana naszego i Chrystusa Jego” (Obj. 11:15). Kontekst wskazuje, że ta zmiana nastąpi w czasie powszechnego ucisku. Nawiązując do tego tematu, Jezus rzekł: nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi (Mar. 3:22-27). Tak więc dowiadujemy się, że Szatan musi być najpierw związany, powstrzymany i usunięty, zanim Chrystusowe panowanie sprawiedliwości i pokoju zostanie ustanowione. To wiązanie Szatana jest więc pierwszym dziełem nowego świata (Obj. 20:2). Warto podkreślić, że wszystkie „trzy światy” dotyczą losów człowieka na ziemi.
Lekcja dla chrześcijan
- Skoro „obecny świat zły” jest pod wpływem szatana nie powinniśmy Boga obwiniać za skutki grzechu. Wszechwiedzący dozwala by do pewnego czasu człowiek doświadczył skutków grzechu, tak by po zmartwychwstaniu w Tysiącleciu mógł świadomie i z pełnym przekonaniem wybrać społeczność z Bogiem.
- Obecny czas nie jest czasem nawracania narodów. Jest to okres w którym Bóg liczy się z jednostkami (Patriarchowie), lub z wybranym narodem (Izraelem) by pod koniec tego okresu utrzymywać społeczność tylko z naśladowcami Chrystusa (Kościołem).
- Żadna religia nie może przywłaszczać sobie prawa do reprezentowania Królestwa Bożego, ponieważ jego nadejście należy do przyszłości.
- Finalnym celem działania Bożego jest założenie Swojego Królestwa na ziemi w którym wszyscy obywatele będą żyli w społeczności wraz z Wszechmogącym.