Obraz ofiary Jezusa pokazany w historii Abrahama
Paweł stwierdził, że okup zapewniony przez ofiarę Jezusa jest podstawą do przyjęcia przez Boga. W próbie przeznaczonej dla Abrahama przedstawiony jest obraz ofiary Jezusa – Baranka, który został zabity (Obj. 13:8, 1 Piotra 1:19, 20). We właściwym czasie Jezus Chrystus, Baranek Boży, obiecany potomek Abrahama, ofiarował się chętnie za grzechy świata (Mat. 20:28; 1 Tym. 2:5-6). Ofiarą złożoną przez Abrahama w zamian za Izaaka był baranek, przygotowany przez Boga, co pokazuje, że ofiara Abrahama w postaci Izaaka została przyjęta tak, jakby została złożona na ołtarzu. Jest to zatem dowód na to, że usprawiedliwienie Abrahama przez wiarę opierało się na przyszłej ofierze Syna Bożego.
Przymierze z Abrahamem powstało z Bożej łaski i zgodnie z obietnicą, Chrystus, Głowa i Ciało (Jego naśladowcy) jest potomkiem, który pobłogosławi wszystkie narody.
Sara przedstawia Przymierze Obietnicy
Abraham otrzymał obietnicę dzięki wierze, przez wiarę został usprawiedliwiony i dzięki wierze Sara urodziła dziecię obietnicy, mimo podeszłego wieku. W Gal. 4:21-31Paweł wykazał, że Sara, przedstawia Przymierze Obietnicy dane mu przez Boga. Paweł napisał, że prawdziwym potomkiem, pozaobrazowym Izaakiem, jest Chrystus (Gal. 3:16). Jednak aby nie wprowadzić czytelników w błąd, że chodzi tylko o Jezusa, Paweł dodał: „A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy” (Gal. 3:29).
Chrystus, Głowa i Ciało, są jednym potomkiem. Razem są Dzieckiem Obietnicy i pochodzą od tej samej matki, czy przymierza. Dziecko nie może mieć jednej matki dla głowy, a drugiej dla ciała. Paweł wykazał, że to samo odnosi się do duchowego potomstwa. Stwierdził, że zarówno Jezus jaki i Kościół (Jego naśladowcy) są potomstwem Abrahama poprzez obietnicę przedstawioną przez Sarę, więc: „Wy zaś, bracia, podobnie jak Izaak, dziećmi obietnicy jesteście” (Gal. 4:28). „Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi” (Hebr. 2:11).
Obietnice dla naśladowców Chrystusa
Zatem będąc jednym z naszym Panem, jesteśmy dziećmi tego samego ojca z tej samej matki (przymierza) i poczętymi z tego samego Ducha, dzieląc z Głową (Jezusem) chrzest, pijąc z tego samego symbolicznego kielicha, umierając tą samą śmiercią, doświadczając podobnych cierpień i będąc razem z Nim ukrzyżowani (Mar. 10:38, 39; Rzym. 6:3, 4; Gal. 2:20; 1 Piotr 4:12, 13). Podążający za Jezusem w tych ziemskich doświadczeniach, obiecany mają udział w Jego chwale, będą współwłaścicielami Jego dziedzictwa, radują się tą samą nadzieją, będą mieć udział w tym samym zmartwychwstaniu i zostaną wzbudzeni do życia na tym samym poziomie (nieśmiertelności na boskim poziomie istnienia), zostaną wywyższeni w chwale z Jezusem, aby dzielić z Nim urząd sędziego, kapłana i króla (Rzym. 6:5; Filip. 3:10,11; 2 Tes. 2:14; 1 Piotr 2:9,10; 1 Piotr 4:13; Obj. 20:4,6).
Podobnie jak Izaak został wydany na świat dzięki wierze i łasce Boga, tak Chrystus, Głowa i Ciało, jest potomkiem obietnicy dzięki wierze i poczęciu przez Ducha świętego.
Idąc śladami Jezusa, każdy chrześcijanin musi okazywać wiarę i posłuszeństwo; każdy musi wyrzec się ziemskich perspektyw i stać się pielgrzymem, obcym na ziemi; każdy musi złożył swoje ciało jako ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu (Mat. 16:24,25;Rzym. 12:1; 2 Kor. 5:7; 1 Piotra 1:3). Kroki te prowadzą do osobistego przymierza, które wiernie wypełnione gwarantuje powołanie i miejsce w Ciele Chrystusa. O takim osobistym powołaniu pisał psalmista: „Zgromadźcie mi wiernych moich, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę” (Ps. 50:5).
Losy Izraela pokazane w przymierzu Abrahamowym
Wśród ziemskich potomków Abrahama znajdzie się również naród Izraela i wszyscy ludzie. Apostoł napisał: „A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą” (Rzym. 11:25). Paweł miał na myśli, że kiedy zgromadzeni zostaną wszyscy potomkowie duchowi (Kościół, prawdziwi chrześcijanie) spośród pogan, następnie wybawiony zostanie Izrael. Dodatkowe potwierdzenie, że Izrael miał być wśród ziemskich potomków znajdujemy u proroka Ozeasza. „A liczba synów Izraela będzie jak piasek morski, którego nie można ani zmierzyć, ani zliczyć. I będzie tak, że zamiast mówić do nich: Wy nie jesteście moim ludem, będzie się do nich mówiło: Synami Boga żywego jesteście” (Oz. 2:1). Także wObj. 20:8, określenie piasek morski odnosi się do odnowionej ludzkości.
Czy Żydzi uznają Jezusa za Mesjasza?
W Tysiącleciu, okresie panowania Chrystusa, naród Izraela przejrzy i uzna Go za Mesjasza. Następnie, przez Izrael błogosławione będą wszystkie narody, światłość chwały Bożej wypełni całą ziemię, a oczy niewidomych (dosłownie i w przenośni) zostaną otwarte: „I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nasz uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą już się uczyć sztuki wojennej” (Izaj. 2:2-4).
Na zakończenie Tysiąclecia, wszystko będzie na powrót w pełnej harmonii ze Stwórcą. Ludzkość uzna i odda cześć Panu Jezusowi (Filip. 2:9-11), a Bóg otrze łzy z oczu wszystkich ludzi (Obj. 21:4). Wówczas spełni się modlitwa Pańska: „(…) Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi (…)” (Mat. 6:10). Ziemię wypełni chwała Pana (Liczb 14:21) i od tej pory ludzie będą mogli cieszyć się wiecznym pokojem, zdrowiem, szczęściem, życiem i poczuciem bezpieczeństwa. Wszystkie rodziny na ziemi będą w końcu błogosławione, mimo że obietnica ta została dana Abrahamowi przez Boga tak dawno temu: „I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi (…)” (Rodz. 22:18).
- Spis treści
- 1. Przymierze Abrahamowe
- 2. Strona 2