Mając taką pewność, zwraca się w modlitwie (Dan 9:1) do Pana Boga o potwierdzenie swych przypuszczeń. Daniel ubrany we wór pokutny, posypany popiołem na znak pokory, wyznaje winę swego narodu najpierw, błaga Boga, aby ten zwrócił ponownie swe oblicze i łaskawym okiem spojrzał ponownie na spustoszoną świątynię, na miasto Jeruzalem, na swój lud. Daniel modlił się żarliwie i szczerze. Dlatego odpowiedzią na jego modlitwę było posłanie archanioła Gabriela, który pocieszył Daniela wiadomością, iż jego prośba nie była daremna i jemu Danielowi, jako miłemu przed Bogiem, zostanie podane jasne zrozumienie przyszłych wydarzeń. Następnie anioł przekazał Danielowi obraz mających nastąpić wydarzeń, który znamy pod nazwą proroctwa o 70 tygodniach, a wizja ta została zapisana w proroctwieDaniela 9: 24.
O czym ta wizja mówiła? Otóż wydarzenia, o których tam jest mowa, miały mieć miejsce w ciągu symbolicznych 70 tygodni, czyli 490 dni. Początkiem tych wydarzeń miało być słowo, czy raczej dekret mówiący o ponownej odbudowie Jeruzalem. Od czasu tego dekretu miało upłynąć, siedem tygodni, w którym to okresie miało zostać odbudowane miasto. Dodatkowo następnych 62 tygodni, czyli razem 69 tygodni miało upłynąć do czasu pomazańca. W ostatnim 70 tygodniu miał zostać zabity pomazaniec. A w połowie ostatniego tygodnia również miało nastąpić zaprzestanie składania krwawych ofiar. Były to najważniejsze informacje, jakie zawierała wizja Daniela. Aby zrozumieć znaczenie tej wizji należałoby najpierw przyjąć, iż symboliczne tygodnie, czyli dni w zasadzie mają oznaczać rzeczywiste lata. 4 Moj. 14:34 „dzień licząc za rok, będziecie ponosić karę za wasze winy”. Czyli czas, o jakim to proroctwo mówi to 490 rzeczywistych lat. Odkąd należy ten czas liczyć. Otóż wyraźnie mamy podane, iż, od czasu, kiedy pojawiło się słowo o ponownej odbudowie Jeruzalem. Otóż ten szczególny moment, do którego odnosi się to proroctwo, został zanotowany w Księdze Nehemiasza 2:5,6: gdzie mowa jest o prośbie Nehemiasza do króla perskiego, Artekserksesa, aby ten wydał pozwolenie na odbudowę miasta Jeruzalem. I Nehemiasz taką zgodę uzyskał od króla, udając się do Jeruzalem z taką misją. Historycy w tym momencie przychodzą nam z pomocą, wyznaczając czas tego wydarzenia na rok 454 p.n.e.
Proroctwo mówi, że upłynęło 69 tygodni, czyli 483 rzeczywistych lat od tego dekretu, do czasu pomazańca. Pomazaniec lub po hebrajsku Mesjasz, czyli namaszczony lub oczekiwany, dotyczy momentu, w którym Pan Jezus, jako 30 letni człowiek, został ochrzczony, w Jordanie, rozpoczynając swą misję. Skoro od 454 roku p.n.e. miało do pomazańca upłynąć 483 lat, możemy wyliczyć, że Pan Jezus został pomazańcem około 29 roku n.e. Od tego czasu upłynął jeszcze jeden tydzień symboliczny, czyli 7 lat, w którym to czasie pomazaniec, czyli Pan Jezus został zabity. Na dokładny czas zabicia Pomazańca wskazują słowa mówiące: iż w połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe z pokarmów. Co wskazuje, iż od czasu ofiary Pana Jezusa, Bóg nie akceptował już ofiar składanych przez kapłanów w świątyni. Skoro miało to miejsce w połowie tygodnia, czyli po 3,5 symbolicznych dniach, czyli po 3.5 rzeczywistych lat. Oznacza to, iż skoro Jezus będąc pomazany około października 29 roku, jego śmierć nastąpiła po 3.5 lat, czyli na wiosnę 33 n.e.
Tak więc reasumując wizję którą otrzymał Daniel, możemy stwierdzić, iż ponad 5 wieków wcześniej zanim Jezus został ukrzyżowany, Bóg w proroczy sposób, bardzo dokładnie pokazał czas tych wydarzeń. Dlaczego nie rozpoznali tego czasu uczeni w piśmie i kapłani żydowscy? Ponieważ słowa Daniela zostały zapieczętowane aż do czasu ostatecznego. Daniel 12:9 „bo słowa są zamknięte i zapieczętowane aż do czasu ostatecznego”. Na podstawie tego proroctwa i zapisków historycznych dotyczących dekretu o odbudowie Jeruzalem, byliśmy w stanie dokładnie pokazać czas śmierci Pana Jezusa. Sprawdzianem, czy nasze rozumowanie jest słuszne, jest fakt, iż rzeczywiście śmierć Pana Jezusa, właśnie nastąpiła około tego czasu, czyli 33 roku. Równocześnie potwierdza nam to iż przyjęta na początku zasada liczenia, iż symboliczny dzień jest równy rzeczywistemu rokowi, jest zasadą słuszną. Na tej podstawie jesteśmy pewni, iż tym kluczem, dzień za rok, możemy posługiwać się przy tłumaczeniu innych proroctw, Starego Testamentu, które posługują się symbolicznymi dniami.
Tak, więc rozmyślaniom o wydarzeniach związanych ze śmiercią Pana Jezusa, może nam dodatkowo towarzyszyć świadomość, iż Pan Bóg w bardzo dokładny sposób zaplanował czas złożenia ofiary Jezusowej, o czym świadczy choćby przytoczone przez nas proroctwo, przekazane Danielowi wiele wieków wcześniej. Patrząc z perspektywy czasu dostrzegamy, jak dokładnie to proroctwo się wypełniło. Kończąc nasze rozważania, pozostawiamy państwa z w rozmyślaniu o Danielu, jego wizji i Naszym Panu Jezusie Chrystusie, którego życie zakończyło się w wyznaczonym czasie, abyśmy wszyscy mieli nadzieje życia wiecznego.
- Spis treści
- 1. Proroctwa o śmierci Pana Jezusa
- 2. Strona 2