Podsumowanie
W kilku punktach podsumujemy to, co stanowiło główną treść naszych rozważań.
- Nauka o zmartwychwstaniu jest podstawową doktryną biblijną. Aby ją zrozumieć, należy właściwie pojąć, między innymi, to czym jest dusza oraz co dzieje się z człowiekiem po śmierci. Błędne zapatrywanie na te kwestie, wielu chrześcijanom uniemożliwia właściwe zgłębienie tej nauki. Dużą w tym rolę odgrywa, zaczerpnięty z filozofii greckiej, niebiblijny pogląd dotyczący istnienia duszy nieśmiertelnej.
- Zmartwychwstanie, rozumiane jako greckie anastasis, oznacza powstanie ze stanu śmierci Adamowej do doskonałości żywota. Jest ono możliwe wyłącznie poprzez okup złożony przez Jezusa Chrystusa. To właśnie dzięki okupowi, który był dany za wszystkich ludzi, każdy człowiek może dostąpić zmartwychwstania.
- Chociaż Pismo Święte naucza o jednym zmartwychwstaniu w znaczeniu dojścia do doskonałości żywota, to jednak doktryna ta związana jest z pewnymi tajemnicami. A mianowicie: (*) z istnieniem 5 grup, które mają dostąpić zmartwychwstania, (*) z pewnym porządkiem w czasie, w jakim owe 5 klas powstaje z martwych, (*) z nieidentycznymi warunkami, w których dokonuje się zmartwychwstanie tych grup, (*) z rodzajem dziedziczonej natury, która nie jest jednakowa dla wszystkich klas.
- Pomiędzy takimi pojęciami jak: wzbudzenie, zmartwychwstanie oraz wskrzeszenie należy dokonać pewnego rozróżnienia. Wzbudzenie oznacza przywrócenie istoty do życia. Jest ono czynnością natychmiastową i swym znaczeniem mieści się zarówno w pojęciu zmartwychwstania, jak i wskrzeszenia. Zmartwychwstanie jest procesem stanowiącym dojście do doskonałości żywota. W ramach zmartwychwstania, następuje wzbudzenie, które jest niejako jedną z faz tego procesu. W zależności od tego z jaką grupą mamy do czynienia, wzbudzenie w procesie zmartwychwstania może realizować się na różnym jego etapie. Tymczasem wskrzeszenie to przywrócenie istoty do śmiertelnego życia, tj. takiego, które w dalszym ciągu podlega wyrokowi śmierci Adamowej.
Na zakończenie warto sobie uświadomić, że nauka o zmartwychwstaniu jest tą doktryną biblijną, która daje ludziom nadzieję przyszłego życia. Nic więc dziwnego, że apostoł Paweł pisząc do Zboru w Koryncie tak mocno podkreślał wagę tej nauki, wiedząc, że niektórzy z tego zboru mieli problem z wiarą w zmartwychwstanie. Najprawdopodobniej byli to Poganie, którzy znajdując się pod wpływem greckiej filozofii dopiero zaczynali interesować się ewangelią o Jezusie Chrystusie. Apostoł Paweł utwierdza Koryntian (a tym samym i nas) w nauce o zmartwychwstaniu następującymi słowami: „A jeśli się o Chrystusie opowiada, że został z martwych wzbudzony, jakże mogą mówić niektórzy między wami, że zmartwychwstania nie ma? Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony; a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, tedy i kazanie nasze daremne, daremna też wasza wiara; wówczas też byliśmy fałszywymi świadkami Bożymi, bo świadczyliśmy o Bogu, że Chrystusa wzbudził, którego nie wzbudził, skoro umarli nie bywają wzbudzeni. Jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony; a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach. Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli. Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni. A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęliˮ (1 Kor. 15:12-20).