Różne zmartwychwstania
Warto również wspomnieć, że zmartwychwstanie niektórych spośród 5 wymienionych grup, łączymy z charakterystycznymi dla nich określeniami. W Obj. 20:6 jest mowa o „pierwszym zmartwychwstaniuˮ, które odnosimy do zmartwychwstania Kościoła. Natomiast w Żyd. 11:35 znajdujemy wzmiankę o „lepszym zmartwychwstaniuˮ i kojarzymy je ze zmartwychwstaniem Starożytnych Świętych. W Dziejach Apostolskich czytamy z kolei o „zmartwychwstaniu (…) niesprawiedliwychˮ (Dz. Ap. 24:15), które wiążemy ze zmartwychwstaniem całej ludzkości.
Drugą tajemnicę związaną ze zmartwychwstaniem stanowią słowa apostoła Pawła: „A każdy w swoim porządku (…)ˮ, po czym Apostoł dodaje: „(…) jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjściaˮ. Ważna jest więc kolejność, w której poszczególne grupy będą zmartwychwstawać. A porządek jest następujący. Najpierw mamy zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, później zmartwychwstanie Kościoła Wieku Ewangelii, a po nim zmartwychwstanie członków klasy Wielkiego Grona. Następnie zmartwychwstaną święci Starego Testamentu, a na końcu pozostała ludzkość. Ponieważ zmartwychwstanie wspomnianych grup jest zróżnicowane pod względem czasu, należy zatem oczekiwać, że i warunki, w których dokonuje się zmartwychwstanie owych klas, nie będą takie same dla wszystkich grup.
O trzeciej tajemnicy, dotyczącej zmartwychwstania, apostoł Paweł pisze już w dalszym fragmencie 15-go rozdziału 1-go Listu do Koryntian. W wersetach od 38 do 42 czytamy: „Ale Bóg daje mu ciało, jakie chce, a każdemu z nasion właściwe jemu ciało. Nie każde ciało jest jednakowe, bo inne jest ciało ludzkie, a inne zwierząt, jeszcze inne ciało ptaków, a inne ryb. I są ciała niebieskie i ciała ziemskie, lecz inny jest blask niebieskich, a inny ziemskich. Inny blask słońca, a inny blask księżyca, i inny blask gwiazd; bo gwiazda od gwiazdy różni się jasnością. Tak też jest ze zmartwychwstaniem (…)ˮ. W przytoczonych słowach Apostoł wskazuje, że na świecie istnieją zarówno ciała ziemskie, jak i niebieskie, a blask ciał niebieskich różni się od blasku ciał ziemskich. Różnice te zaznaczają się również w obrębie obu wymienionych grup ciał z osobna. Tym samym Apostoł zwraca naszą uwagę, że przy zmartwychwstaniu nie wszyscy odziedziczą tę samą naturę, która dodatkowo będzie zróżnicowana pod względem „blaskuˮ, czyli stopnia chwały. Wiemy, że uczestnikami najwyższej duchowej natury, czyli boskiej natury, są Jezus Chrystus i Kościół. Dla Wielkiego Grona przewidziana jest także natura niebieska, ale niższa, pozbawiona przymiotu nieśmiertelności. Z kolei święci Starego Testamentu i pozostali ludzie odziedziczą doskonałe życie na poziomie ziemskim. Być może Starożytni Święci ostatecznie staną się również uczestnikami natury duchowej.