Okup
Pierwsza ważna kwestia wynikająca z przytoczonego fragmentu to bezpośrednie powiązanie nauki o zmartwychwstaniu z nauką o okupie. Związek pomiędzy tymi dwiema naukami uwidacznia się w wersecie 21 oraz 22. Apostoł Paweł naucza: Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. A w kolejnym wersecie Apostoł precyzuje jaki człowiek sprowadził na świat śmierć, a jaki stał się źródłem zmartwychwstania: Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.
Z kart Starego Testamentu wiemy, że pierwszy człowiek, jakim był Adam, mieszkał w ogrodzie Eden. Od Boga otrzymał on bardzo jasne prawo co do spożywania owoców z drzew rosnących w tym ogrodzie. Czytamy o tym w 1 Mojż. 2:16-17 (BG): Tedy rozkazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: Z każdego drzewa sadu jeść będziesz. Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz. Jak wiemy, ta zapowiedź kary śmierci w przypadku przekroczenia Bożego prawa znalazła swoje wypełnienie w życiu Adama.
Praojciec Adam, spożywając owoc z drzewa poznania dobra i zła, przestąpił dane mu przez Boga prawo, a tym samym popełnił grzech. Wówczas Bóg skierował do Adama między innymi następujące słowa: (…) wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz (1 Mojż. 3:19). Zacytowane słowa stanowią wyrok jaki usłyszał Adam na wskutek okazanego przez siebie nieposłuszeństwa. Tym wyrokiem była śmierć. Z dalszych zapisów wiemy, że Adam wraz ze swoją żoną został wypędzony z Raju, a przeżywszy niespełna 1000 lat umarł (1 Mojż. 5:5).
Jednak kara śmierci za popełniony przez Adama grzech, co często określamy mianem potępienia Adamowego, nie przestała obowiązywać z chwilą gdy umarł pierwszy człowiek. Wyraźnie pisze o tym apostoł Paweł w Liście do Rzymian: Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli (Rzym. 5:12). Ponieważ Adam upadł (zgrzeszył), to drogą dziedziczenia mógł przekazać swojemu potomstwu jedynie grzeszne życie, które było obciążone karą śmierci. W ten sposób, wszyscy ludzie stali się uczestnikami tej samej kary co Adam, czyli śmierci. Inaczej mówiąc, przez Adama wszyscy ludzie umierają.
Jednak śmierć Adamowa nie miała trwać wiecznie, a lekarstwem na panujący stan rzeczy miało być zmartwychwstanie, które jest dostępne dzięki Jezusowi Chrystusowi. Znamienna jest historia, kiedy Pan Jezus rozmawiał z Martą, już po śmierci jej brata, tj. Łazarza. Wówczas nasz Pan skierował do Marty słowa następującej treści: Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy [w Wieku Ewangelii], choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie [w Wieku Tysiąclecia], nie umrze na wieki (…) (Jan 11:25-26). W ten oto sposób sam Jezus Chrystus poświadcza, mówiąc niejako już o zamierzonym efekcie złożonego przez siebie okupu, iż to za Jego pośrednictwem dostępne jest zmartwychwstanie.
Apostoł Paweł naucza w cytowanym już przez nas wersecie: Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. Z tych słów wyciągamy następującą lekcję: Tak jak wszyscy ludzie przez Adama umierają, tak poprzez Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie mogą dostąpić ożywienia w pełnym tego słowa znaczeniu, tj. mogą dostąpić podniesienia ze stanu śmierci Adamowej do doskonałości żywota. Owo ożywienie jest możliwe wyłącznie poprzez okup złożony przez Jezusa Chrystusa. To właśnie śmierć Syna Bożego gładzi grzech Adamowy (Jan 1:29; Żyd. 9:26), a tym samym uwalnia człowieka spod wyroku wiecznej śmierci nałożonej na Adama i jego potomstwo. Dzięki złożonemu okupowi, wieczna śmierć, na którą był skazany człowiek, zamienia się w sen, z którego nastąpi przebudzenie. Nie wszyscy korzystają z okupu w tym samym czasie. Obecnie, w Wieku Ewangelii, korzysta z niego Kościół oraz klasa „wynikowaˮ, jaką jest Wielkie Grono. Natomiast pozostała ludzkość będzie czerpała z niego korzyści w Wieku Tysiąclecia. Zwracając uwagę na ścisłe powiązanie nauki o zmartwychwstaniu z nauką o okupie należy wyraźnie podkreślić, że gdyby okup nie został złożony, to zmartwychwstanie nie byłoby możliwe. A tak, dzięki śmierci doskonałego człowieka Jezusa Chrystusa, okup jest gwarantem możliwości zmartwychwstania każdego człowieka, gdyż Jezus Chrystus umarł za wszystkich ludzi (Żyd. 1:9; 1 Tym. 2:5-6).