Podsumowanie
- 13: „albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków.” Problem z autentycznością tych słów jest taki, że nawet Wikipedia podaje, że tylko w niektórych manuskryptach znajduje się ten zwrot. Nie przeczy on jednak w swej treści Ewangelii, ponieważ Królestwo Boże będzie się składać i z mocy, i z chwały. Nie mniej warto zaznaczyć fakt autentyczności na tym miejscu, szczególnie że Modlitwa Pańska zawarta w ewangelii Łukasza, już tego zwrotu nie zawiera.
Pan Jezus w tym miejscu kończy słowami, które już wcześniej cytowaliśmy z Mar. 11:25-26, ale tutaj brzmią tak:
„Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.” (Mat. 6:14-15).
To już nie jest modlitwa Pańska, to już komentarz Pana Jezusa, stanowiący uzasadnienie powyższych słów (prócz dopisku). Pokazuje to pewien charakter myśli, jaką zawarł Pan Jezus. Tak jakby ten komentarz rozwijał jedną myśl dotyczącą przebaczania win. Nie wydaje mi się, aby w ten sposób Pan Jezus podkreślił tylko to jedno zdanie. Moim zdaniem, Pan Jezus akcentuje tutaj stan serca modlącego się. Ta modlitwa nie może być miłą ofiarą dla Boga, jeśli przychodzimy do niego z – co prawda – pięknymi słowami, ale serce jest pełne kwasu. Należy wyzbyć się wszystkiego tego co niszczy naszego wewnętrznego ducha i przyjść przed oblicze Pańskie „gotowym”, ale jeśli nie, to Jezus wskazuje co czynić:
„Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, Zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój.” (Mat. 5:23-24)