„Gdy zaś lud oczekiwał”

DAWANIE DARÓW

Zwyczaj wzajemnego obdarowywania się  upominkami w okresie świąt Narodzenia Pańskiego jest za­pożyczony, jak już wspomniano, z obchodów Saturnalii pogańskiego Rzymu. Na przypadający okres przesilenia zimowego – obchodzono święto na cześć słońca i gwiazd – Sakuta i Kewana, dwu asyryjsko – babilońskich bóstw astralnych. W uroczystościach brali udział niewolnicy na równi z wolnymi.

Wiele ze zwyczajów – Saturnali, między innymi dawanie drobnych prezentów, przenie­siono na święto Narodzenia Pańskiego. Zgadzamy się z tym, że lud Boży powinien, w zupełnym poświęceniu swego życia Bogu, zaniechać pogańskich praktyk, wie­rzeń czy nauk, które ap. Piotr gani w swoim liście. „Aby pozostały czas doczesnego życia poświęcić już nie ludzkim pożądliwościom, lecz woli Bożej. 3. Dość bowiem, że w czasie minionym spełnialiście zachcianki pogańskie oddając się rozpuście, pożądliwości, pijaństwu, biesiadom, pijatykom i bezecnemu bałwochwalstwu.”(1 Piotr. 4:2-32)

Zwyczaj wzajemnego obdarowywania się  czasie obchodzenia tego święta drobnymi upominkami wydaje się być stosowny. Bóg jest Dawcą wszelkiego dobra i do­skonałego daru. Bóg stale udziela, a my stale otrzymujemy od Niego, lecz wśród wszystkich Jego darów największą wartość dla nas ma darowanie nam przez Niego Swego Syna, by stał się naszym Zbawicie­lem. Czy ci, którzy podkreślają obchodzenie święta Narodzenia Pańskiego przez dawanie prezentów in­nym, robią to z pragnienia służenia pogańskiemu bó­stwu, obchodząc w ten sposób pogańskie święto? Czy czynią to zgodnie z pragnieniem swoich serc, z własnym sumieniem?

• Spis treści
• 1. „Gdy zaś lud oczekiwał”
• 2. Strona 2
• 3. Strona 3
• 4. Strona 4
• 5. Strona 5