Jezus Chrystus

„Gdy zaś lud oczekiwał”

DZIEŃ 25 GRUDNIA NIE JEST DATĄ URODZIN JEZUSA

Dla wszystkich egzegetów biblijnych jak i przywód­ców religijnych jest rzeczą oczywistą, że dzień 25 grud­nia, czy 6 stycznia u prawosławnych nie jest rzeczywistym dniem narodzin Chrystusa. Dzień ten obchodzi się na pamiątkę urodzin Jezusa dopiero od 390 r., od czasu, kiedy pogański Rzym obchodził święto Mitry, przypadające jako święto słońca w okre­sie przesilenia zimowego. Do tego święta przyjęto wiele wątków z Saturnaliów (17-23 grudnia), w których bra­li udział niewolnicy na równi z wolnymi, a wiele z jego zwyczajów, między innymi dawanie drobnych prezen­tów, przeniesiono na święto chrześcijańskiego Nowe­go Roku, a następnie na Dzień Narodzenia Pańskiego.

Egzegeci nie podają jednak żad­nych dowodów pozwalających ustalić dokładnie, ewentualnie przybliżoną datę narodzin Jezusa. Żadnych informacji nie dostarczają też historycy ani archeolodzy. Biblia podaje jednak pewne szczegóły odnośnie tej kwestii. Stosując się do niej, możemy po­znać dość dokładnie miesiąc, a w przybliżeniu dzień, w którym narodził się nasz Pan Jezus.

Pierwszy dowód: Misja Jana Chrzciciela rozpoczęła się w piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza. Historia podaje nam, że Tyberiusz rozpoczął swoje panowanie 19  sierpnia 14r.n.e. Piętnasty rok jego panowania przypada na 29 r.n.e. W tym roku rozpoczęła się misja Jana Chrzciciela. Zgodnie z prawem zakonu służbę w Namiocie Zgromadzenia można było pełnić po ukończeniu 30 lat. „Od tego, który ma trzydzieści lat i wyżej, i aż do tego, co ma pięćdziesiąt lat, którzy będąc sposobnymi do tej pracy” (4 Moj. 4:3)

Z Ewangelii wg św. Łukasza 1:26, 36 wynika, że Jan Chrzciciel był o sześć miesięcy starszy od Pana Jezusa. Maria została wtedy poinformowana, że urodzi Syna, gdy Elżbieta była w szóstym miesiącu ciąży.

Możemy zatem przyjąć, że po ukończeniu 30 lat Jan rozpoczął swoją działalność. Potwierdza to również fakt, że Pan Jezus rozpoczął swoją misję również mając trzydzieści lat. „A Jezus, rozpoczynąjac działalność, miał lat około trzydziestu”… (Łuk. 3:23)

Tak więc Jezus Chrystus swoją misję rozpoczął sześć miesięcy póżniej po Janie Chrzcicielu, mając lat trzydzieści. Odliczając od roku 29 n.e. trzydzieści lat wstecz,otrzymamy rok 2 p.n.e. (w tym systemie liczenia przed naszą erą i naszej ery nie występuje rok zerowy) jako rok narodzenia Jezusa Chrystusa.

Drugi dowód: Należy  ustalić, w którym miesiącu Zachariasz zo­stał powiadomiony o narodzeniu syna – Jana. Wiemy, że Zachariasz służył w świątyni i że pochodził z rodziny Abijaszowej (Łuk. 1:5), która była jedną z 24 rodów kapłańskich, ustalonych do kolejności ich służb w świątyni (1 Kron. 24:10). Jak wynika z tego opisu, z 10 wersetu, ród Abiasza zajmował ósme miejsce w ko­lejności służby kapłańskiej. Każdy kapłan pełnił swoją służbę w świątyni przez 15 dni w ciągu roku. Zmiana kapłana Zachariasza przypadła więc w drugiej połowie czwartego miesiąca – Thammuz, a polski miesiąc to lipiec.

W czasie tych 15 dni Anioł powiadomił Zacha­riasza, że urodzi mu się syn. Z powyższego faktu wynika, że Elżbieta poczęła Jana na początku sierpnia, gdy Za­chariasz po zakończeniu swojej służby powrócił do do­mu. Jan narodził się więc na początku maja następnego roku. Gdy Elżbieta była już w szóstym miesiącu ciąży, to znaczy, wg naszego kalendarza, w styczniu, u Marii zjawił się Anioł Gabriel i powiado­mił ją, że urodzi Jezusa. Wynika więc z tego, że Maria poczęła naszego Pana w styczniu, a narodziła Go na początku października.

Trzeci dowód: W Księdze Daniela 9:24-27 podane jest proroctwo o siedemdziesięciu tygodniach. Słowo Boże uczy, że każdy proroczy dzień należy liczyć jako jeden rok, na podstawie 4 Mojż. 13:34; Ezech. 4:5-6. Proroctwo Da­niela podaje, że od czasu wydania prawa o odnowie­niu i odbudowaniu Jerozolimy(25w.) dane było narodowi izraelskiemu 70 tygodni na wypełnienie tych rzeczy,(licząc rok za dzień mamy – 490 lat). Przy końcu 69 tygo­dnia Mesjasz miał być pomazany, a w połowie ostat­niego 70 tygodnia zabity. Przez swą śmierć miał uczynić koniec ofiary krwawej i z pokarmów.

Artakserkses, król perski wydał Nehemiaszowi wspomnianą decyzję odbudowy murów Jerozolimy – Neh. 2:1-3. Również z historii wiemy, że to miało miejsce w 454 roku p. n. e. Tak więc po 69 tygodniach, czyli po 483 latach, gdy liczymy od roku 454 p. n. e. otrzymamy 29 rok naszej ery, w której to Chrystus Pan, dzięki Swojemu poświęceniu się w rzece Jordan, stał się pomazańcem Pańskim – Mesjaszem.

Wiemy również, że w czasie swego chrztu Pan Jezus miał 30 lat. Następnie, w środku 70 tygodnia, czyli po okresie trzy i pół roku od chrztu, Pan Jezus został ukrzyżowa­ny. Wszyscy egzegeci biblijni zgadzają się z faktem, że Pan Jezus miał wówczas 33,5 lat. Stąd wniosek, że czas Jego urodzenia może być łatwo określony, gdy cofniemy się od  33  roku n. e. jako daty śmierci Jezusa, która miała miejsce, 3 Kwietnia (14 Nisan święto Paschy), kiedy nasz Pan miał 33,5 lat życia, co z kolei prowadzi nas dopoczątku października 2 roku przed naszą erą, jako daty na­rodzenia się Pana Jezusa, a nie do 25 grudnia, czy 6 stycznia.

Czwarty dowód: Wiemy również, że w czasie narodzenia Jezusa pa­sterze przebywali wraz ze swoimi stadami na pastwiskach, w polu i tam zostali powiadomieni przez anioła o narodzeniu Mesjasza. Natomiast miesiąc grudzień, a tym bardziej styczeń w Palestynie są już miesiącami zimowymi, jest to czas deszczów. Pasterze nie mogli więc w tym czasie przebywać w polu, natomiast, po­czątek miesiąca października jest końcem sezonu let­niego, podczas którego pasterze mogli się jeszcze tam znajdować.

Jest to zastanawiające, że kronikarze i historycy nie odnotowali czasu narodzenia Pana Jezusa, a było to przecież ważne wydarzenie w dziejach ludzkości. Może Pan Bóg chciał bardziej zwrócić uwagę na ważność śmierci i zmartwychwstanie Odkupiciela.

Kontynuuj:

Podziel się