Proroctwa wskazywały i wskazują na wydarzenia przyszłe (z naszej perspektywy możemy powiedzieć, że wiele z nich to już wydarzenia przeszłe). Ten krótki wykład apostoła Piotra wygłoszony po zesłaniu Ducha Świętego, w połączeniu z kazaniem apostoła Pawła z Antiochii (Dzieje Ap. 14:16-41) porządkuje zrozumienie rozwoju wydarzeń na przestrzeni kilku tysięcy lat. Od obietnicy danej Dawidowi (a w zasadzie zawartego z nim przymierza) przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, który stał się Zbawicielem wszystkich ludzi, aż po czas ustanowienia Jego królestwa i naprawy wszystkich rzeczy.
Proroctwa dają rozeznanie, zrozumienie rozwoju wydarzeń wieku Ewangelii symbolicznie określanego jako noc. Choć w głównej mierze koncentrowały się na napomnieniu skierowanym do Żydów i wskazaniu im i nam na Jezusa jako Mesjasza, to również swoją wymową obejmują także późniejszy okres, jak i czasy nam współczesne. Przesłanie proroków Starego Testamentu zostało uzupełnione przez prorocze wypowiedzi Pana Jezusa i jego apostołów dla ugruntowania naszej nadziei.
Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach.
Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi.
Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym – 2 Piotra 1:19-21 (BW).
Tylko pamiętanie na proroctwa, rozważanie ich z tym zastrzeżeniem, że nie podlegają swobodnej interpretacji pozwala nam spokojnie i w cierpliwości oczekiwać na wypełnienie wszystkiego tego, co Bóg obiecał pamiętając, że „Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest – Przyp. 29:18 (BG).
- Spis treści
- 1. Dlaczego warto czytać i rozważać proroctwa biblijne?
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3