Lektura proroctw pomaga do zrozumienia Bożych zamiarów i rozwoju właściwego charakteru, przygotowując naśladowców Chrystusa do dobrego dzieła.
Jednym z głównych zadań proroctw było wskazywanie na Mesjasza i wydarzenia jego dotyczące.
Bóg Abrahama i Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych, uwielbił Syna swego, Jezusa, którego wy wydaliście i zaparliście się przed Piłatem, który uważał, że należało go wypuścić na wolność;
Wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy.
(…)
A teraz, bracia, wiem, że w nieświadomości działaliście, jak i wasi przełożeni;
Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie.
Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze,
Aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa,
Którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich – Dzieje Ap. 3:13-21 (BW).
Apostoł Piotr w swoim kazaniu do żydów w Jerozolimie wyraźnie podkreślił, że proroctwa mówiły o Mesjaszu. Obecnie stanowią one w harmonii ze świadectwem apostołów i pierwszych chrześcijan podbudowę naszej wiary w oczekiwaniu na Jego Królestwo na ziemi.
Znajomość proroctw, umiejętność dostrzeżenia w nich wypowiedzi dotyczących Mesjasza w różnych etapach jego działania pozwala zrozumieć Boży zamiar względem człowieka i to, jakimi etapami Pan Bóg realizuje swój plan.
Mężowie izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami wiecie,
Gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili;
Ale Bóg go wzbudził, rozwiązawszy więzy śmierci, gdyż było rzeczą niemożliwą, aby przez nią był pokonany.
Dawid bowiem mówi o nim: Miałem Pana zawsze przed oczami mymi, Gdyż jest po prawicy mojej, abym się nie zachwiał.
Przeto rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, A nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei,
Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani I nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie.
Dałeś mi poznać drogi żywota, Napełnisz mnie błogością przez obecność twoją
Mężowie bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień dzisiejszy.
Będąc jednak prorokiem i wiedząc, że mu Bóg zaręczył przysięgą, iż jego cielesny potomek zasiądzie na tronie jego,
Mówił, przewidziawszy to, o zmartwychwstaniu Chrystusa, że nie pozostanie w otchłani ani ciało jego nie ujrzy skażenia.
Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy;
Wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie.
Albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada bowiem sam: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej,
Aż położę nieprzyjaciół twych Podnóżkiem stóp twoich.
Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście – Dzieje Ap. 2:22-36 (BW).
- Spis treści
- 1. Dlaczego warto czytać i rozważać proroctwa biblijne?
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3