Pan Jezus będąc po raz pierwszy na ziemi udowodnił, że ma moc wzbudzić z grobu. Często odwiedzał dom Marty, Marii i Łazarza bo to byli, jak sam o nich powiedział, Jego przyjaciele. Pewnego dnia naszemu zbawicielowi doniesiono „Łazarz przyjaciel twój umarł”. Pan Jezus poszedł do Betanii. Przed domem Łazarza czekała Marta i zrobiła Mu wymówkę „gdybyś tu był nie umarłby brat mój”. Ona była świadkiem wielu Jego cudów widziała jak wielu ludzi uzdrowił. Wiedziała, że mógłby uzdrowić jej brata i żył by dalej – ale teraz? Skoro od trzech dni jest w grobie. Podobne wyrzuty czynimy sobie nieraz i my. Gdyby tak wcześniej wezwać pogotowie. Gdyby tak zmienić lekarstwo lekarza. Ale te wspaniałe słowa wypowiedziane nad grobem Łazarza brzmią przez wieki i dają pocieszenie wszystkim płaczącym „A gdy to rzekł, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź! I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść.” (Ew. Jana 11:43-44)
Widzimy, że na słowa Jezusa Łazarz wyszedł z grobu. Cieszył się radością spotkania z rodziną i przyjaciółmi. Ponadto Pan Jezus wzbudził jeszcze jednego syna wdowy i kilkunastoletnią córeczkę przełożonego bożnicy Jaira. Był to przedsmak tego co nas w przyszłości czeka. „Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.” (Ew. Jana 5:28-29)
Widzimy więc, że wszyscy zostaną wzbudzeni ze stanu śmierci. Ale ci co przyjęliChrystusa za swojego zbawiciela i starali się żyć według nauk słowa Bożegozostaną wzbudzeni do życia. Pozostali będą mieli sposobność powrotu do społeczności z Bogiem podczas Tysiącletniego Królestwa Chrystusa. O tym naucza nas święty apostoł Paweł „Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć.” (1 Kor. 15:25-26)
W życiu każdego człowieka są wydarzenia i sytuacje, których nikt z ludzi zrozumieć nie może. Pamiętajmy wtedy, że zrozumienie naszych trudności znajdziemy zawsze u naszego Ojca Niebiańskiego, u Boga wszelkiej pociechy, który posłał swojego syna na świat, aby cieszył wszystkich strapionych strudzonych ciężkim życiem. To o tym czasie który nas niedługo czeka prorokowali prorocy. Proroctwo Izajasza 65:17, 21-25 „Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu.” , „Gdy pobudują domy, zamieszkają w nich, gdy zasadzą winnice, będą spożywać ich plony. Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał, nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z plonów, lecz jaki jest wiek drzewa, taki będzie wiek mojego ludu, i co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani. Nie będą się na próżno trudzić i nie będą rodzić dzieci przeznaczonych na wczesną śmierć, gdyż są pokoleniem błogosławionych przez Pana, a ich latorośle pozostaną z nimi. I zanim zawołają, odpowiem im, i podczas gdy jeszcze będą mówić, Ja już ich wysłucham. Wilk z jagnięciem będą się paść razem, a lew jak bydło będzie jadł sieczkę, wąż zaś będzie się żywił prochem. Nie będą źle postępować ani zgubnie działać na całej świętej górze – mówi Pan.”
„Wtedy otworzą się oczy ślepych, otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych, gdyż wody wytrysną na pustyni i potoki na stepie. Rozpalona ziemia piaszczysta zmieni się w staw, a teren bezwodny w ruczaje; w legowisku szakali będzie miejsce na trzcinę i sitowie. I będzie tam droga bita, nazwana Drogą Świętą, Nie będzie nią chodził nieczysty; będzie ona tylko dla jego pielgrzymów. Nawet głupi na niej nie zbłądzi. Nie będzie tam lwa i zwierz drapieżny nie będzie po niej chodził, tam się go nie spotka. Lecz pójdą nią wybawieni. I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troski i wzdychanie znikną.” (Izajasz 35:5-10)
„I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Pan – Odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę.” (Jeremiasz 31:34)
- Spis treści
- 1. Co Biblia mówi o naszej przyszłości?
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3
- 4. Strona 4
- 5. Strona 5