JAKI JEST CEL GŁOSZENIA EWANGELII?
Podstawowym celem opowiadania ewangelii, jest czynienie uczniami Jezusa ludzi, ze wszystkich narodów, a po drugie na świadectwo, czyli ogłaszanie i informowanie wszystkich, że zbliża się Królestwo Boże, a gdy to Królestwo będzie już ustanowione w mocy i chwale to nie będzie już potrzeby mówić o jego przyjściu, ponieważ stanie się ono faktem dokonanym. Radosna wieść o nadejściu wolności, uwolnienia z pod tyranii grzechu i śmierci, miała docierać do wszystkich zakątków świata, po to by obudzić w ludziach nadzieję, dać im wiarę w to, że Bóg nie pozostawił człowieka samego i bez wyjścia z tego opłakiwanego stanu.
Słowa ewangelii powodują różne reakcje u słuchających. U jednych stają się one mocą w odwracaniu się od grzechu i pełnią ich życia, od kiedy w nią uwierzą, a dla drugich co w ewangelię nie wierzą słowa te nie mają żadnego wpływu na ich życie.
Gdy ktoś ma uszy ku słuchaniu i usłyszy to wspaniałe posłannictwo ewangeliiJezusowej uwierzy w nią to ta ewangelia zmieni całkowicie jego życie. Bo „ewangelia Chrystusowa jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego kto w nią uwierzy” (Rzym. 1:16). Dla tych co uwierzyli, ta wiara staje się tak silna, że może pokonać największe przeszkody w drodze za Chrystusem oraz inspiruje ich do podejmowania działania, by iść za Jezusem zachowując miano ucznia.
Uczeń Jezusa to taki człowiek, który słucha uważnie co mówi jego nauczyciel, zapamiętuje, a następnie stara się Jego naukę wprowadzać w czyn w swoim życiu, a On powiedział, że „Tedy rzekł Jezus do uczniów swoich: Jeźli kto chce iść za mną, niechajże samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię!” (Mat. 16:24) Zaparcie się samego siebie, oznacza rezygnację ze swoich ludzkich aspiracji oraz posłuszeństwo i wytrwałość w przestrzeganiu nauki Chrystusa, naszą gorliwość i odwagę w służbie dla Pana, podobnie jak pisał o sobie św. Paweł w liście do: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; a to że teraz w ciele żyję, w wierze Syna Bożego żyję, który mię umiłował i wydał samego siebie za mię.” (Gal. 2:20)
Branie swojego krzyża i naśladowanie Pana, jest warunkiem potrzebnym do tego, żeby być z Nim ukrzyżowanym i uznanym za ucznia naszego Mistrza, a krzyż jest symbolem poświęcenia i symbolem cierpienia. Nasz krzyż to nasze poświęcenie sięBogu na służbę, po to żeby czynić wyłącznie Jego wolę, podobnie jak czynił to nasz nauczyciel i przewodnik, który przyszedł na ziemię wypełniając wolę Swego Ojca, przygotowując i pokazując nam drogę do zbawienia. „Tedy rzekłem: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi.”(Hebrajczyków 10:7)
Po przyjęciu nauki Naszego Zbawiciela, uwierzeniu w Jego słowa i przyjęciu zaproszenia aby być Jego uczniem, przez dobrowolny i świadomy wybór, podejmujemy decyzję że idziemy za Panem, a tą decyzję okazujemy przez chrzest zanurzenia w wodzie, według słów Pana „czyńcie uczniami i chrzcijcie”.
Droga za Panem jest zupełnie inna od świeckiego sposobu życia, który sprowadza się do zaspokojenia, bytowych potrzeb i uciech cielesnego życia, a wynika ona z pożądliwości człowieka, o czym czytamy „Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.”(1 Jan. 2:16-17)
Droga za Panem to rezygnowanie z rzeczy świeckich i ziemskich, z tych, które nie są zgodne z tym czego uczył Jezus i apostołowie, a taka postawa sprowadza na wierzącego pogardę, cierpienie i prześladowanie, które są częścią niesienia naszego krzyża, jako sprawdzianu naszej wiary.
Nasz nauczyciel powiedział, że kto pójdzie za Nim a nie zabierze z sobą swojego krzyża to nigdy nie będzie jego uczniem, czytamy w Ew. Łuk. 14 : 27 . Kto nie dźwiga krzyża swojego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim. Można iść za Jezusem nazywać się od Jego imienia, mówić że jest się chrześcijaninem, czynić w Jego imieniu wiele szlachetnych i dobrych rzeczy, uznawanych i akceptowanych przez ludzi. Ale to jest za mało, bo warunkiem uznania nas za uczniów Jezusa, jest niesienie naszego własnego krzyża, czyli poświęcenia się Bogu na służbę, okazanego przez chrzest, a za tym musi iść zmiana naszego życia, przez odwracanie się od grzechu w kierunku przestrzegania wszystkiego co przykazał nam Pan Jezus.
„Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie! wnijdzie do królestwa niebieskiego; ale który czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebiesiech. Wiele ich rzecze mi dnia onego: Panie, Panie! izażeśmy w imieniu twojem nie prorokowali, i w imieniu twojem dyjabłów nie wyganiali, i w imieniu twojem wiele cudów nie czynili? A tedy im wyznam: Żem was nigdy nie znał; odstąpcie ode mnie, którzy czynicie nieprawość.” (Mat. 7:21-23) Tylko czynienie woli Bożej przekazanej nam w Jego Słowie, może nas doprowadzić do udziału w jego Królestwie, które Jezus obiecał swoim uczniom, a obiecał im Królestwo Niebieskie.
To jest zasadniczy cel głoszenia ewangelii, aby Bóg mógł wybrać z pomiędzy ludzi, chętnych do zdobycia tego Królestwa, przeznaczonego dla tych, co zwyciężają świat przez wiarę w Boga i Jego Syna niosąc swój krzyż, naśladują Go.
Do tego królestwa Bóg powołuje przez słowa głoszonej ewangelii i oczekuje by wierzący odpowiedział na to powołanie, które jest niebieskim powołaniem, do stanu duchowego i zmiany natury na taką, jaką posiada Pan Jezus. „Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego…” (Hebr. 3:1). Jest tylko jedno powołanie i jedna nadzieja, którą dzisiaj niesie ewangelia, powołanie do Królestwa Niebieskiego, nazwanego Kościołem Chrystusowym, do uczestnictwa z Chrystusem w Jego Królestwie. Dziełem Chrystusa i Kościoła będzie zaprowadzenie Królestwa Bożegona całej ziemi oraz błogosławienie wszystkich narodów.
Ewangelia Jezusa Chrystusa oprócz czynienia uczniami tych co w nią uwierzą, miała dawać świadectwo, czyli informować wszystkich, że przyjdzie Królestwo Boże na ziemię, takie Królestwo jakie zostało utracone w Edenie, by dać nadzieję wszystkim ludziom oraz możliwość zbawienia i życia wiecznego.
- Spis treści
- 1. Będzie kazana ta ewangelia o Królestwie
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3
- 4. Strona 4