Witam serdecznie wszystkich odwiedzających tę stronę słowami św. Pawła, który pisząc w swoich listach o nadziei i pociesze, pozdrawiał wierzących: „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa”. Myślą przewodnią tych rozważań biblijnych będą słowa Naszego Pana Jezusa Chrystusa: „I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.” Mat.24:14
EWANGELIA O KRÓLESTWIE
Ewangelia to dobra i radosna nowina o zbawieniu, czyli uwolnieniu wszystkich ludzi od beznadziejnego stanu grzechu, cierpienia i śmierci. Zaczęła ona rozchodzić się po świecie począwszy od Galilei przez Samarię i Judeę, zwiastowana przez samego sprawcę tego zbawienia Jezusa Chrystusa: „Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios” Mat.4:17.
Pan Jezus wydał Apostołom i uczniom takie polecenie: „A idąc, głoście wieść: Przybliżyło się Królestwo Niebios” Mat.10:7. Spełniając tę misję opowiadali wszystkim chętnym słowa radosnej nowiny. Głosili, że przyszedł przepowiadany przez proroków i oczekiwany przez Izraelitów Mesjasz, który miał naprawić to, co zostało zepsute przez grzech. W ten sposób rozchodziła się radosna nowina i wielka nadzieja dla wszystkich ludzi. Opowiadali oni, że czas cierpienia i umierania nie będzie trwał zawsze, bo Bóg przygotował odkupienie przez śmierć swojego Syna. Św. Paweł napisał o Panu Bogu: „Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy (…) Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, .Który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie” 1Tym.2:4-6.
Ewangelia zawiera nadzieję życia bez cierpień i chorób. Słowa Pawła informują nas, że to poselstwo miało być skierowane również do wszystkich narodów.
SPOSÓB GŁOSZENIA EWANGELII
Przed wstąpieniem do nieba Pan Jezus powiedział do Apostołów: „czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je i ucząc przestrzegać wszystkiego co wam przekazałem” Mat.28:19-20. Ze słów Naszego Pana i Apostołów dowiadujemy się, że Ewangelia miała docierać do wszystkich narodów przez Słowo Chrystusowe, które jest opowiadane i przekazywane przez Jego naśladowców.
Dobra Nowina miała być głoszona w prosty i zrozumiały sposób:
„Nie posłał mnie bowiem Chrystus, abym chrzcił, lecz abym zwiastował dobrą nowinę, i to nie w mądrości mowy, aby krzyż Chrystusowy nie utracił mocy” 1Kor.1:17.
Ewangelia nie miała być mieszana z nauką i filozofią ludzką, lecz przekazywana z wiarą i mocą Ducha Świętego, tak jak czynił to Apostoł Paweł:„Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boże. A mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, Aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” 1Kor.2:1-5.
Więcej o głoszeniu Ewangelii przeczytasz w artykule:
JAKI JEST CEL GŁOSZENIA?
Podstawowym celem opowiadania Ewangelii, jest czynienie ludzi ze wszystkich narodów uczniami Jezusa. Innym ważnym powodem głoszenia Królestwa Bożego jest wydawanie świadectwa wszystkim ludziom. Gdy ten nowy porządek zostanie ustanowiony, nie będzie potrzeby mówić o przyjściu Królestwa, ponieważ stanie się ono faktem. Radosna wieść o nadejściu wolności, uwolnienia z pod tyranii grzechu i śmierci, miała docierać do wszystkich zakątków świata, po to by obudzić w ludziach nadzieję, dać im wiarę w to, że Bóg nie pozostawił człowieka samego i bez wyjścia z tego opłakanego stanu.
Słowa Ewangelii powodują różne reakcje u słuchających. U jednych stają się one sensem ich życia i mocą w odwracaniu się od grzechu, a dla drugich słowa te nie mają żadnego wpływu na ich życie.
Jeśli ktoś ma „uszy ku słuchaniu”, to uwierzy w Ewangelię, a ta może zmienić całkowicie jego życie: „Ewangelia Chrystusowa jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego kto w nią uwierzy” Rzym.1:16. Dla tych co uwierzyli, ta wiara staje się tak silna, że może pokonać największe przeszkody w ich życiu w drodze za Zbawicielem, oraz inspiruje ich do naśladowania Chrystusa na codzień.
ZOSTAĆ UCZNIEM JEZUSA
Uczeń Jezusa to człowiek, który słucha uważnie tego, co mówi jego nauczyciel. Taka osoba zapamiętuje Jego słowa, a następnie stara się Jego naukę wprowadzać w czyn. „Tedy rzekł Jezus do uczniów swoich: Jeźli kto chce iść za mną, niechajże samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię!” Mat.16:24. Zaparcie się samego siebie oznacza rezygnację ze swoich ludzkich aspiracji, oraz posłuszeństwo i wytrwałość w przestrzeganiu nauki Chrystusa. Ma również pozytywny wpływ na naszą gorliwość i odwagę w służbie dla Pana, podobnie jak pisał o sobie św. Paweł: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; a to że teraz w ciele żyję, w wierze Syna Bożego żyję, który mię umiłował i wydał samego siebie za mię” Gal.2:20.
Branie swojego krzyża i naśladowanie Pana, jest warunkiem potrzebnym do tego, żeby być z Nim „ukrzyżowanym” i uznanym za ucznia. Nasz krzyż to nasze poświęcenie się Bogu na służbę po to, by czynić wyłącznie Jego wolę, podobnie jak czynił to nasz nauczyciel i przewodnik. Jezus przyszedł na ziemię wypełniając wolę Swego Ojca, przygotowując i pokazując nam drogę do zbawienia. „Tedy rzekłem: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi” Heb.10:7.
Po przyjęciu nauki Naszego Zbawiciela dobrowolnie i świadomie podejmujemy decyzję, że chcemy naśladować Jezusa. Okazujemy ją przez chrzest zanurzenia w wodzie, według słów Pana „czyńcie uczniami i chrzcijcie.”
Więcej o chrzcie przeczytasz w artykule:
NIESIENIE KRZYŻA
Droga za Panem jest zupełnie inna od świeckiego sposobu życia, który sprowadza się do zaspokajania potrzeb swojego ciała. Taka postawa często wynika z pożądliwości ludzkiej natury, o czym czytamy: „Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki” 1Jan.2:16-17.
Droga za Panem to rezygnacja z rzeczy świeckich i tych, które nie są zgodne z nauką Jezusa i Apostołów. Taka postawa może sprowadzać na wierzącego pogardę, cierpienia i prześladowania, które są częścią niesienia naszego krzyża, jako sprawdzania naszej wiary.
Nasz nauczyciel powiedział, że kto pójdzie za Nim, a nie będzie nosił swojego krzyża, nigdy nie będzie jego uczniem:
„Kto nie dźwiga krzyża swojego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim.” Łuk.14:27.
Jezus mówi, że można przyznawać się do Jego imienia, mówić że jest się chrześcijaninem, ale nie być Jego uczniem. Koniecznym jest poświęcenie się Bogu na służbę,oraz codzienne noszenie swojego własnego krzyża. Niesie to za sobą konieczność zmiany naszego życia przez odwrócenie się od grzechu i przestrzeganie wszystkiego co przykazał nam Jezus.
„Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie! wnijdzie do królestwa niebieskiego; ale który czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebiesiech. Wiele ich rzecze mi dnia onego: Panie, Panie! izażeśmy w imieniu twojem nie prorokowali, i w imieniu twojem dyjabłów nie wyganiali, i w imieniu twojem wiele cudów nie czynili? A tedy im wyznam: Żem was nigdy nie znał; odstąpcie ode mnie, którzy czynicie nieprawość” Mat.7:21-23. Tylko czynienie Woli Bożej przekazanej nam w Jego Słowie, może nas doprowadzić do udziału w Królestwie Niebieskim.
ODPOWIEDZENIE NA POWOŁANIE
To jest zasadniczy cel głoszenia Ewangelii, aby Bóg mógł wybrać z pomiędzy ludzi chętnych do osiągnięcia Królestwa. Oczekuje On, by człowiek odpowiedział na to wezwanie, które jest powołaniem do stanu duchowego i zmiany natury na taką, jaką posiada Pan Jezus: „Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego” Hebr.3:1.
W obecnym czasie dzięki Ewangelii jest tylko jedno powołanie i jedna nadzieja- powołanie do Królestwa Niebieskiego. W przyszłości dziełem Chrystusa i Kościoła będzie zaprowadzenie Królestwa Bożego na całej ziemi oraz błogosławienie wszystkich narodów.
Artykuł pochodzi ze strony:
https://zbawienie.pl/bedzie-kazana-ta-ewangelia-o-krolestwie/