I wywiesi narodom sztandar, i zbierze wygnańców z Izraela, a rozproszonych z Judy zgromadzi z czterech krańców świata (Izaj. 11:12).
Wyniki najnowszego badania Pew Research wskazują, że Żydzi byli i nadal są znacznie bardziej mobilni niż jakakolwiek inna grupa religijna. Jeden na czterech spośród wszystkich Żydów na świecie ma za sobą migrację z jednego kraju do drugiego; w przypadku Chrześcijan odsetek ten wynosi zaledwie 5%, a w przypadku wyznawców islamu – 4 %. Ustalenia te są częścią kompleksowego badania na temat religii i globalnej migracji, przygotowanego przez Pew Forum on Religion & Public Life. W toku prowadzonych badań, organizacja ta prześledziła podróże ponad 214 milionów emigrantów.
„Światowa społeczność Żydów podlega konsolidacji”, powiedział Jonathan Sarna, profesor historii amerykańskich Żydów na Brandeis University. „Żydzi przenoszą się z krajów Trzeciego Świata, gdzie historycznie byli prześladowani i kierują się do dużych i generalnie wolnych krajów Pierwszego Świata”.
Żadna inna duża grupa religijna nie zbliżyła się do 25% wskaźnika migracji Żydów, powiedział Phillip Connor, starszy pracownik naukowy prowadzący badania. Statystycznie rzecz biorąc, średni poziom migracji w skali populacji światowej wynosi tylko 3%. Badanie pokazuje, że na dzień dzisiejszy zdecydowana większość z 13,3 mln Żydów na całym świecie mieszka w jednym z dwóch krajów: 43% mieszka w Izraelu i 39% mieszka w Stanach Zjednoczonych. Badanie sugeruje, że dwa główne czynniki tej żydowskiej emigracji do Izraela lub Stanów Zjednoczonych, to ustanowienie państwa Izrael w 1948 roku oraz upadek i rozpad Związku Radzieckiego począwszy od 1989 roku.
Wyjątkowość Izraela
Według powszechnych standardów, szybkie tempo wzrostu Izraela jest nietypowe dla krajów rozwiniętych. Od roku 1948, kiedy to powstało państwo Izrael, imigracja doprowadziła do niemal dziesięciokrotnego wzrostu w ludności Izraela. Od chwili jego powstania, do państwa tego wyemigrowali Żydzi z ponad 130 krajów świata.
Choć Izrael ma wysoki wskaźnik gęstości zaludnienia, to jednak nadal istnieją tam regiony słabo zamieszkałe. W porównaniu z większością krajów, populacja Izraela jest młoda (mediana wieku to około 28,3 lata), wskaźnik śmiertelności niemowląt jest niski (5,6 śmierci na 1000 narodzin) a średnia osiąganego wieku wysoka (78,7 lat). Wzrost liczby ludności nie był jednak jednolity. Następował on gwałtownie, w czasie czterech fal „Aliya” (hebrajskie słowo oznaczające „wejście”, używane dla określenia imigracji Żydów do Izraela). Najpierw miało miejsce w czasie utworzenia państwa. W latach 1948 – 1951 Izrael przyjął niemal 700.000 imigrantów, co doprowadziło do podwojenia liczby ludności. Następnie, w roku 1950, Kneset uchwalił „Prawo Powrotu”, które utworzyło prawną podstawę imigracji do narodu Izraelskiego. Zgodnie z tym prawem, każdy Żyd ma prawo imigracji do Izraela i uzyskania obywatelstwa tego państwa. Poprawki uchwalone do tego aktu prawnego w roku 1970 przyznają takie uprawnienie również dziecku lub wnukowi Żyda, małżonkowi Żyda oraz małżonkowi dziecka lub wnuka Żyda, którzy sami nie są Żydami (informacja za Ministerstwem Spraw Zagranicznych Izraela, 2001).
Uchwalenie wskazanych wyżej ustaw doprowadziło do gwałtownego wzrostu liczby ludności w połowie lat pięćdziesiątych, kiedy to do Izraela powróciło około 170,000 Żydów z Północnej Afryki i Rumunii. Trzecia fala powrotów miała miejsce na początku lat sześćdziesiątych, gdy około 180,000 imigrantów przybyło z krajów Północnej Afryki. W latach dziewięćdziesiątych, około 900,000 imigrantów przybyło z krajów byłego Związku Radzieckiego, zaś 60,000 imigrantów zdołało powrócić z Etiopii, w czasie jednej z najbardziej dramatycznych migracji, jakie widział świat. Dwie trzecie z trzech milionów imigrantów, którzy przybyli do Izraela między rokiem 1948 a 2007, pochodziła z Europy i Ameryki.
W roku 2008, roczny wskaźnik imigracji do Izraela spadł do najniższego poziomu od 20 lat. Rosnące zagrożenie na bliskim wschodzie oraz nierozwiązany konflikt Arabsko – Izraelski to główne przyczyny tej sytuacji w ocenie Woodrow Wilson International Center for Scholars. Sytuację odmienił światowy kryzys w roku 2008 oraz tzw. Arabska Wiosna.
W 2008 r. szacowano, że około 6.400 Żydów mieszka nadal w krajach arabskich, zaś 32.000 mieszka w niearabskich krajach muzułmańskich. W marcu 2008 roku, organizacja „Sprawiedliwość dla Żydów z Krajów Arabskich” przedstawiła sprawozdanie przed Radą Praw Człowieka przy ONZ na temat represji, z jakimi borykają się Żydzi w krajach arabskich, a które zmuszają ich do poszukiwania azylu gdzie indziej. W roku 2009, w miarę jak Arabska Wiosna nabierała rozpędu, podjęte zostały specjalne działania mające na celu sprowadzenie do Izraela Żydów z newralgicznych rejonów kontrolowanych przez państwa arabskie.
W związku z rozwojem kryzysu finansowego w roku 2009, Izrael zanotował 19% wzrost imigracji z USA i 6% wzrost imigracji z Kanady. „Jesteśmy dumni z atrakcyjnych i innowacyjnych możliwości pracy”, powiedział Liran Avisar, szef Żydowskiej Agencji Alijah w Ameryce Północnej. „Te trudne czasy skłoniły ludzi, którzy rozważali ‘aliyah’, do podjęcia decyzji, że teraz nadszedł właściwy czas”.
Odrodzenie według proroctw
Z biblijnego punktu widzenia, Izrael nie odrodził się przez przypadek. Imigracja do Izraela nie jest wynikiem zrządzenia losu. Istotne wydarzenia świecie począwszy od 1874 roku przyczyniły się odrodzenia Izraela:
• w 1878 roku ponownie przyznano Żydom prawo do posiadania własnej ziemi w Palestynie;
• I wojna światowa, Deklaracja Balfoura wzywająca do utworzenia żydowskiej ojczyzny w Palestynie;
• Wielki Kryzys w roku 1930, gospodarka świata już nie przyciąga Żydów i nie zachęca ich do trzymania się z dala od Izraela;
• II wojna światowa, prześladowanie Żydów przez Hitlera spowodowało, że wielu z nich opuściło Europę Centralną i przeniosło się do Izraela;
• konfrontacja Wschodu z Zachodem, w czasie której ponad 1.000.000 Żydów powróciło z ZSRR do Izraela;
• kryzys finansowy z roku 2007, kiedy to najbardziej ucierpiał Zachód a więcej amerykańskich Żydów zdecydowało się na powrót do Izraela.
„Dlatego oto idą dni, mówi Pan, że już nie będzie się mówić: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów izraelskich z ziemi egipskiej! Lecz: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów izraelskich z ziemi północnej, ze wszystkich ziem, do których ich wygnał, i sprowadzę ich z powrotem do ich ziemi, którą dałem ich ojcom!” (Jer. 16:14-15).
O ile wiadomo, w czasie Exodusu nie było Żydów, którzy by pozostali w Egipcie, lecz ponad dwa miliony wyszły z tego kraju. W naszych czasach już ponad dwa razy tyle Żydów powróciło do ziemi obiecanej Abrahamowi. Boża obietnica przywrócenia potomków Abrahama do ich ziemi jest pierwszym krokiem w tworzeniu Jego ziemskiego królestwa. „I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi, i pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je. I będziecie mieszkać w ziemi, którą dałem waszym ojcom; i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem” (Ezech. 36:24-28). Zgodnie z tym scenariuszem, najpierw nastąpi powrót ludzi, następnie odrodzenie ziemi, a na końcu będzie mieć miejsce odkupienie ich serc.
Obecnie, Izrael nie jest religijnym narodem, ale mimo to widoczny jest wpływ Boga: miejsca publiczne są ozdabiane cytatami z Pisma, sabat jest przestrzegany; Pisma są otwarcie dyskutowane. Być może najważniejszą rzeczą dla osób emigrujących z ateistycznych krajów jest wystawienie ich na wpływ Boga i Pisma Świętego po raz pierwszy w ich życiu. Gdy Izrael powróci do Boga, użyje On tego narodu do błogosławienia narodów pogańskich, tak jak obiecał w Księdze Izajasza: „Dla mnie gromadzą się statki, okręty tartezyjskie płyną na przedzie, aby przywieźć twoich synów z daleka; wiozą z sobą swoje srebro i złoto dla imienia Pana, twojego Boga, i dla Świętego Izraelskiego, bo chce cię uświetnić. Cudzoziemcy odbudują twoje mury, a ich królowie będą ci służyć, gdyż w moim gniewie cię uderzyłem, lecz w mojej łaskawości nad tobą się zlituję. I twoje bramy będą stale otwarte, ni w dzień, ni w nocy nie będą zamykane, aby można było sprowadzić do ciebie skarby narodów pod wodzą ich królów” (Izaj. 60:9-11).
Wówczas wypełni się obietnica dana wiernemu Abrahamowi: „I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego” (1 Moj. 22:18).