Przed Piłatem
Następnego ranka Jezus został przywiedziony do Piłata. Poprzedniej nocy, w pałacu Kajfasza, Żydzi doszli do wniosku, że Jezus był winnym bluźnierstwa. Gdy jednak przedstawili Piłatowi całą sprawę, zauważymy z ich wypowiedzi, że ich oskarżenia wobec Jezusa uległy zmianie. Powiedzieli:„Stwierdziliśmy, że ten podburza nasz lud i wstrzymuje go od płacenia podatku cesarzowi, i powiada, że On sam jest Chrystusem, królem” (Łuk. 23:2). Manipulacja zarzutami względem Jezusa dowodzi świadomości Żydów, że zarzut bluźnierstwa przeciwko Bogu Izraela nic by nie znaczył dla Piłata. W związku z tym, w ciągu nocy wymyślono zarzut, który miał poruszyć Piłata i skłonić go do działania. Intencją Żydów było wykorzystanie słabości Piłata, jaką było przedkładanie własnej kariery nad sprawiedliwością.
W greckim źródłosłowie zarzutu, że Jezus podburza naród, ukryta jest myśl, że On „podburzył lud do niezadowolenia i buntu.” Innymi słowy, oskarżyli Jezusa o nawoływanie ludzi do buntu przeciwko władzy rzymskiej. Lecz Jezus rzadko kiedy mówił o Rzymie, a już z pewnością nigdy nie nakłaniał ludzi do buntu przeciwko niemu. Jezus podważał nie autorytet władzy cywilne Rzymu, ale autorytet religijny żydowskich przywódców. To właśnie przeszkadzało im tak bardzo. Jednak użycie takiego argumentu przed rzymskim urzędnikiem nie przyniosłoby spodziewanych rezultatów. I tak, podstawą ich fałszywego oskarżenia wniesionego przeciwko Jezusowi było nawoływanie do buntu i podkopywanie władzy rzymskiej.
Ich drugim zarzutem względem Jezusa było to, że zabronił Żydom płacić podatek Cesarzowi. Było to celowe kłamstwo. Z pewnością słyszeli wypowiedź Jezusa w tym temacie sprzed zaledwie dwóch dni, kiedy to zapytali Go, czy jest właściwe, aby płacić podatki Cesarzowi. Jego odpowiedź brzmiała: „Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu” (Mat. 22:21). Innymi słowy Jezus powiedział, że płacenie podatków jest rzeczą słuszną. Gdyby Jezus chciał prowadzić swoja obronę, mógłby powiedzieć Piłatowi, jakie jest Jego stanowisko w tej kwestii oraz wskazać, że to faryzeusze przysłali swych uczniów aby znaleźć powód do niepłacenia podatków (por. Mat. 22:15,16). Ale Jezus tego nie zrobił. Miał przed sobą większy cel niż obrona swych praw. Nie miał zamiaru stawiać oporu przed próbami zabicia Go.
Cena zdrady
Gdy Judasz poszedł do arcykapłanów, powiedział: „Co mi chcecie dać, a ja go wam wydam? Oni zaś wypłacili mu trzydzieści srebrników”(Mat. 26:15). Dlaczego kapłani zaoferowali Judaszowi trzydzieści sztuk srebra? Jedną z możliwości jest to, że ściśle przestrzegali zalecań Zakonu. „Jeżeli wół zabodzie niewolnika albo niewolnicę, należy dać jego panu trzydzieści sykli srebra, a wół będzie ukamienowany” (2 Moj. 21:32). Najwidoczniej, trzydzieści srebrników było ceną za niewolnika. [30 srebrników to cena jaka była w obiegu prawdopodobnie w czasach Boaza i Rut (20 za Józefa; może 50 w czasach Menahema). K. A. Kitchen, „O wiarygodności Starego Testamentu”, 2003, rysunek 43].
W zachowaniu tym widzimy dowód niskiego mniemania kapłanów o Jezusie. Dla nich nie miał większej wartość niż niewolnik. Ale omawiany tekst jest ciekawy również z innego powodu. Zakon przewidywał sposób postępowania w przypadku, jeżeli wół ugodził niewolnika. Ten szczegół jest uderzająco podobny do proroczych słów o Jezusie, zawartych w Psalmie 22, „Otoczyło umie mnóstwo cielców, Obległy mnie byki Baszanu (…) Wybaw mnie z paszczy lwa i od rogów bawołów” (Ps. 22:13,22). Komentując ten fragment Adam Clarke pisze: „Baszan to rejon za Jordanem, bardzo urodzajny, w którym na szeroką skalę tuczono bydło. W związku z tym, bydło przyzwyczajone do obfitego karmienia na doskonałych pastwiskach, stawało się największe, najdorodniejsze w kraju. (…) Wszyscy, w których rękach była władza i wpływy, stali się wrogami Dawida (…) wrogami Chrystusa, przywódcy Żydów i pogan zjednoczyli się”.
Ponieważ to żydowscy kapłani zainicjowali śmierć Jezusa, podczas gdy Rzymianie byli jedynie narzędziami w ich rękach, byki Baszanu prawdopodobnie odnoszą się wyłącznie do kapłaństwa. A zatem w Psalmie 22 widzimy proroczy opis sposobu, w jaki byki Baszanu, potężne, tłuste kapłaństwo żydowskie, ugodziło Jezusa, niewinnego niewolnika. Za to działanie chętnie wypłacili 30 srebrników. Jednak zgodnie z prawem Zakonu, wół miał być ukamienowany. Z historycznego punktu widzenia, cel ten został osiągnięty, kiedy Rzymianie zniszczyli świątynię i położyli kres władzy Sanhedrynu. W rezultacie, nie pozostał tam kamień na kamieniu (Mat. 24:2).
- Spis treści
- 1. Proces i ukrzyżowanie Jezusa
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3
- 4. Strona 4