LOGOS STWORZENIEM BOŻYM
Wspomnieliśmy już, że Logos określony jest przez Pismo Święte jako pierworodny, czyli jako początek Bożego stworzenia, albo jeszcze inaczej − jako pierwsze Boże stworzenie. W Biblii znajdujemy również inne określenie odnoszące się do naszego Pana. Jest On nazwany także Jednorodzonym Synem Bożym. Pisze o tym między innymi apostoł Jan: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wiecznyˮ Jan.3:16; „W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyliˮ 1Jan.4:9.
Jak zatem zrozumieć określenie „jednorodzony Syn Bożyˮ? Otóż tylko Logos był istotą, jaka bezpośrednio została stworzona przez Boga. Pozostali Synowie Boży − a wiemy, iż Biblia Synami Bożymi nazywa aniołów, ludzi − zostali stworzeni nie bezpośrednio przez Najwyższego Boga, lecz za pośrednictwem Jego Syna, Logosa. Stąd też, nieco jaśniejsze mogą wydawać się nam słowa odnotowane w Księdze Objawienia, gdzie o Panu Jezusie powiedziane jest tak: „Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniecˮ Obj.22:13. Pan Jezus jako Logos był pierwszym i jednocześnie ostatnim bezpośrednim stworzeniem Boga. Wszelkie inne istoty, jak również rzeczy, były wynikiem działalności Logosa, będącego wykonawcą planu, jaki zamierzył Bóg.
JAKĄ FUNKCJĘ SPEŁNIAŁ JEZUS BĘDĄC LOGOSEM?
W tym miejscu warto przytoczyć pewien przykład, który zdaje się bardzo dobrze opisuje funkcję, jaką spełniał Logos. W dawnych czasach pewni królowie przemawiali do swych poddanych przez zastępców. Król był zakryty przed ludem, podczas gdy mówca stojący przed parawanem przekazywał ludziom podniosłym głosem słowa władcy. Taki mówca był nazywany Królewskim Logosem. Przykład ten dość dobrze ilustruje użycie wyrazu ʻLogosʼ w stosunku do naszego Pana i Mistrza, zanim stał się człowiekiem i przedstawia Jego wysokie stanowisko, jako reprezentanta Niebieskiego Ojca.
Reprezentowanie Ojca Niebieskiego przez Logosa przejawiało się z pewnością w różnych aspektach. Jednym z nich było przeprowadzenie dzieła stworzenia, zarówno rzeczy materialnych, jak i niematerialnych. Dowodzą temu liczne zapisy Słowa Bożego:
„Wszystkie rzeczy przez nie [tj. przez Słowo, czyli ʻLogosʼ] się stały, a bez niego nic się nie stało, co się stałoˮ Jan.1:3BG.
„Albowiem przezeń [tj. przez Pana Jezusa] stworzone są wszystkie rzeczy, które są na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne, bądź trony, bądź państwa, bądź księstwa, bądź zwierzchności, wszystko przezeń i dla niego stworzone jestˮ Kol.1:16BG.
„Ostatnio, u kresu tych dni, [Bóg] przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzyłˮ Hebr.1:2.
„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemyˮ 1Kor.8:6.
DZIEŁO BOŻE
Zastanówmy się przez chwilę jaki był zakres pracy w procesie stwarzania, którą wykonywał Logos z polecenia Bożego. Możemy przypuszczać, że pierwszym dziełem stworzenia było powołanie do życia istot duchowych. Biblia wspomina o różnych istotach niebieskich. Między innymi mówi o cherubinach i serafinach. O tej pierwszej grupie istot anielskich czytamy już na samym początku Biblii, kiedy to Bóg wypędził z Raju pierwszą parę ludzi. „I tak wygnał człowieka, a na wschód od ogrodu Eden umieścił cheruby i płomienisty miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życiaˮ 1Moj.3:24.
Z kolei w Księdze Izajasza możemy znaleźć wzmiankę na temat serafinów. W rozdziale szóstym tej księgi, gdzie mamy odnotowany opis widzenia proroka, czytamy takie słowa: „Roku, którego umarł król Uzyjasz, widziałem Pana, siedzącego na stolicy wysokiej i wyniosłej, a podołek jego napełniał kościół. Serafinowie stali nad nim, sześć skrzydeł miał każdy z nich; dwoma zakrywał twarz swoją, a dwoma przykrywał nogi swoje, a dwoma latałˮ Iz.6:1-2BG. Wśród stworzonych przez Logosa zastępów anielskich był także i Lucyfer, który w późniejszym czasie sprzeciwił się Bogu Najwyższemu. Izajasz nazywa go „synem Jutrzenkiˮ Iz.14:12, tj. synem Logosa.
Więcej na temat syna Jutrzenki przeczytasz w artykule:
#13 Książę tego świata
Powoływanie do życia istot duchowych nie było jedynym dziełem, w którym uczestniczył nasz Pan. Był On również obecny przy stwarzaniu wszechświata, a w tym przy kreacji nieba i ziemi. Z pierwszych kart Starego Testamentu dowiadujemy się, że ziemia była bezkształtna. Logos, wykonując zamysły Boże, uczestniczył w oddzieleniu światłości od ciemności, w tworzeniu atmosfery ziemskiej (czyli nieba), w kształtowaniu lądu i mórz, w powstaniu roślinności, jak również ciał niebieskich, takich jak: słońce, księżyc i gwiazdy. Gdy na ziemi zostały przygotowane odpowiednie warunki do życia, Bóg poprzez Swojego Syna stworzył istoty żywe, tj.: organizmy morskie, ptaki i zwierzęta różnego gatunku.
STWARZANIE ŚWIATA
Być może w tworzeniu rzeczy materialnych uczestniczyły również istoty duchowe, powołane wcześniej do życia przez Logosa. W Księdze Joba czytamy bowiem bardzo ciekawe słowa. Bóg, nawiązując do aktu stworzenia ziemi, zwraca się do Joba takimi słowami: „Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? Na czym są osadzone jej filary albo kto założył jej kamień węgielny? Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży?ˮ Hiob.38:4-7. Biblia Gdańska oddaje ostatni przytoczony werset w następujący sposób: „Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży?ˮ Hiob.38:7BG. Widzimy zatem, że podczas stwarzania ziemi aniołowie, którzy są nazwani synami Bożymi, radowali się.
W Pierwszej Księdze Mojżeszowej mamy odnotowane jeszcze inne ważne wydarzenie, a dotyczy ono stworzenia człowieka: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemiˮ 1Moj.1:26. Użycie liczby mnogiej w wyrażeniu „uczyńmy człowiekaˮ wskazuje na to, że w stwarzaniu Adama brał udział zarówno Wszechmogący Bóg, jak również Jego Jednorodzony Syn.
Więcej na temat stworzenia człowieka przeczytasz w artykule:
#27 Stworzenie człowieka (ludzi)
LOGOS RAMIENIEM BOŻYM
Możemy stwierdzić, że Logos był w pewnym sensie „ramieniem Pańskimˮ, tj. narzędziem, za pośrednictwem którego Bóg wykonywał swoje zamierzenia. Owo „ramię Pańskieˮ działało między innymi w procesie kreacji tak ziemi, jak i istot ją zamieszkujących. W Księdze Jeremiasza czytamy następujące słowa: „Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Ja uczyniłem ziemię, człowieka i zwierzęta, które są na powierzchni ziemi, swoją wielką siłą i swoim wyciągniętym ramieniemˮ Jer.27:4-5.
Do tej pory wskazaliśmy, że jednym z przejawów pełnienia przez Logosa funkcji reprezentanta Swojego Ojca, było realizowanie Bożych planów w stwarzaniu rzeczy materialnych, jak i niematerialnych. Działalność Logosa, pozostająca w zgodzie z wolą Ojca, zaznaczyła się także w różnych wydarzeniach historycznych, jakie mamy zanotowane w Starym Testamencie. Dla przykładu można tu przywołać historię Narodu Żydowskiego. W historii tej odnajdujemy postać Logosa, który był pewnego rodzaju łącznikiem pomiędzy Ojcem a narodem wybranym.
W pierwszym liście do Koryntian czytamy następujące słowa: „A chcę, bracia, abyście dobrze wiedzieli, że ojcowie nasi wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przez morze przeszli, i wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu, i wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli, i wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystusˮ 1Kor.10:1-4. Apostoł Paweł nawiązując do wydarzeń sprzed lat wskazuje na postać Jezusa Chrystusa, który jako Logos opiekował się Narodem Żydowskim i prowadził go z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej.
JAK ZROZUMIEĆ SŁOWA EWANGELISTY JANA MÓWIĄCE, ŻE SŁOWO BYŁO [THEOS] BOGIEM?
Aby właściwie zrozumieć słowa apostoła Jana musimy pamiętać, że pojawiający się w Biblii wyraz ʻBógʼ, niezależnie od tego jaką literą jest pisany (dużą czy małą), oznacza zwykle jakiegoś władcę, mocarza, w zależności od tego w jakim kontekście to słowo zostało użyte. Nie wdając się w głębsze rozważania nad tym tematem, jako przykład przytoczmy jeden werset, z którego wynika, że szatan nazwany jest bogiem tego świata: „W których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Bogaˮ 2Kor.4:4. Mówiąc już o naszym Panu, prorok Izajasz wyraża się o nim w ten sposób: „Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwą imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokojuˮ Iz.9:6BG. Nasz Pan nazwany jest w tym miejscu między innymi bogiem mocnym, a słowo „Bóg” oznacza właśnie mocarza.
Spróbujmy zatem odpowiedzieć na postawione pytanie − w jakim znaczeniu Słowo nazwane jest Bogiem? Biorąc pod uwagę dotychczasowe rozważania, możemy stwierdzić, że Logos niewątpliwie jest wielkim mocarzem i władcą w tym znaczeniu, że był pierwszym i najważniejszym ze wszystkich stworzeń Bożych. Reprezentował On Najwyższego Boga. Posługując się mocą Bożą, za Jego pośrednictwem zostały stworzone wszelkie rzeczy, zarówno te niebieskie, jak i ziemskie. Nazwanie Logosa Bogiem przez apostoła Świętego Jana możemy również odnieść do stanowiska, jakie zajmował nasz Pan wśród istot duchowych. Był On najwyższym rangą wśród aniołów; Biblia nazywa Go Archaniołem (Juda.1:9). W Piśmie Świętym znajdujemy też Jego imię, które brzmi Michał (Dan.12:1, Juda1:9) i oznacza „ktoś jak Bógˮ, czyli przedstawiciel Ojca Niebieskiego.
Więcej na temat Logosa w ciele przeczytasz w artykule:
[Q&A]#7 Jak werset „Bóg objawiony w ciele” tłumaczy trójcę?
SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO
Wróćmy do naszych tematowych słów. Apostoł Jan w wersecie 14 pierwszego rozdziału swojej Ewangelii pisze: „A to Słowo ciałem się stałoˮ Jan.1:14. Zastanówmy się przez chwilę i nad tymi słowami Ewangelisty Jana, które niosą w sobie bardzo głęboką treść.
Gdy nastał odpowiedni czas, Bóg zesłał na ziemię Swojego Jednorodzonego Syna, jak oświadcza to apostoł Paweł: „Lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowiˮ Gal.4:4. Opis narodzenia naszego Pana jako dzieciątka przedstawili dwaj Ewangeliści − Mateusz i Łukasz. Z opisu Ewangelisty Łukasza dowiadujemy się, że Bóg posyła do Marii anioła Gabriela, aby ten przekazał jej wiadomość, iż urodzi Ona syna, któremu nada imię Jezus Łuk.1:26-38. Podczas narodzenia dzieciątka Jezus miało miejsce wiele cudownych i dziwnych wydarzeń, co było dowodem działania Wszechmogącego Boga.
W przywołanym już fragmencie z Ewangelii Jana zawarta jest myśl, że Logos, czyli Słowo, będący istotą duchową, stał się ciałem, czyli człowiekiem. Jest to sytuacja odmienna od tej, kiedy aniołowie przychodząc na ziemię przybierali ludzką postać, ale ludźmi się nie stawali; byli nadal istotami duchowymi (tak było np. w historii z życia Abrahama, kiedy odwiedziło go trzech aniołów). Z kolei o naszym Panu jest powiedziane, że „wyniszczył samego siebie, przyjąwszy kształt niewolnika, stawszy się podobny ludziomˮ Filip.2:7BG.
Nasz Pan opuścił dobrowolnie naturę duchową i nie tylko przybrał ciało, ale również stał się tym ciałem. Stąd też często spotykamy w Słowie Bożym zapisy nazywające Jezusa Synem Człowieczym. Dzięki cudownemu spłodzeniu Jezus rozwijał się w łonie Marii, a następnie − tak jak każdy człowiek − narodził się.
JEZUS PRZYSZEDŁ JAKO CZŁOWIEK NA ZIEMIĘ
Przyjście naszego Pana na ziemię, było niczym innym jak realizacją wspaniałego Bożego planu. Zasadniczym celem tego przyjścia było złożenie okupu za Adama, a w nim za cały rodzaj ludzki, o czym pisze apostoł Paweł:
„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasieˮ 1Tym.2:5-6.
Okup to zadośćuczynienie Boskiej sprawiedliwości za grzech jaki popełnił Adam. Jezus Chrystus oddał swoje doskonałe życie za doskonałe życie Adama.
Zauważmy jak piękną naukę odnośnie Boga Najwyższego i Jego Syna przekazuje nam w tematowych wersetach apostoł Jan. Spróbujmy w kilku punktach posumować to, co stanowiło główną treść niniejszych rozważań.
WNIOSKI
Bóg nie ma początku, wiemy natomiast jaki początek miała jego działalność względem ludzkości. Początkiem dzieła Najwyższego Boga było stworzenie istoty duchowej, jaką był Logos.
Logos nazwany jest pierworodnym wszelkiego stworzenia, co oznacza że był On pierwszym stworzeniem Bożym.
Logos to również jednorodzony Syn Boży. Jest On jedyną istotą, którą Bóg stworzył bezpośrednio. Wszelkie inne istoty, jak również rzeczy, były stwarzane z polecenia Bożego za pośrednictwem Logosa.
Logos był przedstawicielem Boga Wszechmogącego. Był wyrazicielem Jego woli w procesie stwarzania wszechświata, jak również uczestniczył w ważnych wydarzeniach starotestamentalnych (np. prowadził Naród Żydowski do Ziemi Obiecanej).
Logos nazwany jest Bogiem; jest on mocarzem i władcą w tym sensie, że: był pierwszym i zarazem najważniejszym spośród wszystkich stworzeń Bożych; jest nazwany Archaniołem, a Jego imię Michał oznacza „ktoś jak Bógˮ, czyli reprezentant Boga.
LOGOS POCZĄTKIEM
Logos dobrowolnie stał się ciałem; wyrzekł się natury duchowej i w odpowiednim czasie zstąpił na ziemię, aby złożyć swoje doskonałe życie za Adama, a tym samym za cały rodzaj ludzki.
Bez wątpienia możemy powiedzieć, że apostoł Jan jest wielkim teologiem. Już na wstępie swojej Ewangelii porusza niezwykle ważne rzeczy, które dla wielu Chrześcijan są niezrozumiałe. Niejednokrotnie początkowe fragmenty Ewangelii Świętego Jana stanowią podstawę do tworzenia różnych niebiblijnych nauk, takich jak chociażby nauka o trójcy. Dlatego zgłębiając nauki Słowa Bożego pamiętajmy na słowa apostoła Pawła: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowanyˮ 2Tym.3:16-17.
W obliczu tak wielkiego dzieła pamiętajmy, jak powinno się świętować narodziny Pańskie:
#96 Prawdziwe świętowanie narodzenia Pańskiego
Artykuł pochodzi ze strony::
https://zbawienie.pl/na-poczatku-bylo-slowo/3/
https://zbawienie.pl/na-poczatku-bylo-slowo/4/