A kiedy osiągnął wiek około trzydziestu lat Jezus został ochrzczony w Rzece Jordan przez Jana Chrzciciela. Zaraz po chrzcie, gdy otrzymał Ducha Świętego i usłyszał głos z nieba, Pan Jezus udał się na pustynię poszcząc przez czterdzieści dni i nocy. Możemy wnioskować, że spędzał czas na modlitwie i rozmyślaniu nad planem Bożym i Jego osobistej roli w tym planie Zbawienia. Gdy był wycieńczony przystąpił do niego Szatan by go kusić. Po zwycięskim pojedynku Jezus powrócił do Galilei i rozpoczął swoją misję publiczną. Do bardzo ważnych wydarzeń początku służby Pana Jezusa należy wybranie z pomiędzy swoich uczniów dwunastu Apostołów, jak czytamy: „I stało się w tych dniach, że wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc na modlitwie do Boga. A gdy nastał dzień, przywołał uczniów swoich i wybrał z nich dwunastu, których też nazwał apostołami.” (Łuk. 6:12-13)
Jan Chrzciciel poprzednik i zwiastun naszego Pana Jezusa, rozpoczął swą misję takim oto obwieszczeniem: „Pokutujcie; albowiem przybliżyło się królestwo niebieskie.” (Mat 3:2). Pan Jezus rozpoczął swą służbę dokładnie takim samym obwieszczeniem: „Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.” (Mat. 4:17).
Apostołowie zostali również wysłani, aby głosić to samo poselstwo: „A idąc, głoście wieść: Przybliżyło się Królestwo Niebios.” (Mat. 10:7); „I posłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali.” (Łuk. 9:2). Królestwo niebieskie stanowiło nie tylko temat, którym Pan Jezus rozpoczął swą publiczną służbę, lecz w rzeczywistości był to, zarazem główny temat całego podjętego przez Niego dzieła głoszenia.
„I stało się potem, że chodził po miastach i wioskach, zwiastując dobrą nowinę o Królestwie Bożym, a dwunastu z nim” (Łuk. 8:1) „On zaś rzekł do nich: Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.” (Łuk. 4:43) „A tłumy, dowiedziawszy się o tym, poszły za nim. Przyjąwszy je, mówił do nich o Królestwie Bożym i leczył tych, którzy potrzebowali uzdrowienia.”(Łuk. 9:11)
Natomiast inne przedmioty były po prostu omawiane w powiązaniu z tym podstawowym tematem lub jako jego wyjaśnienie. Większość przypowieści Jezusa albo ilustrowała różne cechy Królestwa Bożego, z różnych punktów widzenia, albo też służyła do podkreślenia ważności całkowitego poświęcenia się Bogu, niezbędnego do uczestnictwa w Królestwie niebieskim. Celem niektórych przypowieści było też naprawienie błędnego zrozumienia Żydów, którzy jako naturalni potomkowie Abrahama, a tym samym naturalni spadkobiercy obietnic, byli pewni swego miejsca w Królestwie. Odpowiedzieli mu (Jezusowi): „Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie?”(Jan. 8:33)
Przypowieść (jako forma literacka) znana była autorom greckim i rzymskim, to jednak szczególnie była ulubiona przez ludzi Bliskiego Wschodu, którzy temu rodzajowi literackiemu nadali swoiste, semickie piętno. Przypowieść, jaką posługiwał się w swym nauczaniu Pan Jezus, nawiązywała do znanego w Starym Testamencie, bardziej prostego rodzaju literackiego, zwanego, maszal, co oznacza: podobieństwo, przypowieść. Przypowieścią właściwą według bibliografów nazywamy opowiadanie zamknięte, zaczerpnięte na ogół z codziennego życia, które przy pomocy porównania ma wyjaśnić jakąś naukę moralną lub doktrynę. Jednak podane w przypowieści szczegóły nie były po to żeby wyjaśnić naukę moralną czy doktrynę, lecz tylko, aby obraz uczynić bardziej zrozumiałym, wymownym i żywym. Osnową nauczania Pana Jezusa było zwłaszcza tzw. Logion, tj. krótkie zdanie przybierające formę aforyzmu (aforyzm – sentencja, zdanie formułujące krótko myśl ogólną) „A usłyszawszy to Jezus, rzekł im: Nie potrzebują zdrowi lekarza, ale ci, co się źle mają; nie przyszedłem, wzywać sprawiedliwych, ale grzesznych do pokuty.” Mar. 2:17„Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.”(Mar. 10:25) I inne.
- Spis treści
- 1. Jezus Chrystus, Wystąpienie z Misją
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3