Pismo Święte dowodzi, że sam Bóg jest źródłem życia i tchnienia dla wszystkich ludzi i istot: „Ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko” Dz.Ap.17:25. Obdarza nas darami doczesnymi: pokarmem, napojami i odzieniem: „Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie” Mat.6:32. On daje nam doczesne błogosławieństwa, konieczne dla podtrzymania życia: „Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” Mat.5:45.
Niektórym ludziom Bóg daje również błogosławieństwa duchowe: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios” Ef.1:3. „A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył” 1Kor.2:12. „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać” 1Kor.2:14.
Apostoł Piotr otrzymał wspaniałe błogosławieństwo duchowe, gdy Bóg objawił mu wielką prawdę: „A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie” Mat.16:16-17.
Więcej o Prawdzie przeczytasz w artykule:
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO POZNANIA BOGA
Niebiański Ojciec obdarza nas błogosławieństwem duchowym, aby w ten sposób mieć z nami szczególną społeczność. Mówi On nam: „I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący” 2Kor.6:18. Apostoł Jan uczy nas, że każdy kto otrzymał od Boga duchowe błogosławieństwa jest dzieckiem Bożym (1Jan.3:2). Odnosząc się do Izraela jak do dzieci, Bóg powiedział: „Lecz teraz – tak mówi Pan – który cię stworzył, Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu: Nie bój się, bo cię wykupiłem, nazwałem cię twoim imieniem – moim jesteś! Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy przez rzeki, nie zaleją cię; gdy pójdziesz przez ogień, nie spłoniesz, a płomień nie spali cię” Iz.43:1-2. Tak jak niegdyś Bóg troszczył się o ziemskie potrzeby dzieci Izraela, tak obecnie zaspokaja wszelkie nasze duchowe potrzeby. I za tę Jego opiekę, powinniśmy być wdzięczni.
Pierwszym błogosławieństwem za które dziękujemy, jest możliwość poznania Boga, co nie jest dane wszystkim: „Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu. Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję” Dz.Ap.17:23. Nasz niebieski Ojciec objawił nam siebie oraz swój wspaniały plan: „Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże” 1Kor.2:10. Jezus powiedział: „Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane. (…) Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą, bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli” Mat.13:11-17.
Więcej o poznaniu Boga przeczytasz w artykule:
BILIA UMOŻLIWIA POZNANIE STWÓRCY
Mamy przywilej wiedzieć wiele rzeczy o Bogu. Wiemy, że pragnie on mieć rodzinę: „Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego” Dz.Ap.15:14. Objawiono nam również, że „ochotnego dawcę Bóg miłuje” 2Kor.9:7. Wiemy również, że „ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, (…) jedynie ma wartość przed Bogiem” 1Piotr.3:4.
Poinformowani jesteśmy, że Bóg ma wspaniałe relacje ze swym Synem i ze wszystkimi swymi dziećmi (Mat.3:17). Wiemy także, że planem Bożym jest wylanie Jego ducha na wszystkich: „A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia” Joel.3:1 oraz nauczenie ludzi prawdy o sobie przez działanie Nowego Przymierza (Jer.31:33-34).
Co ważniejsze, wiemy i to, że Bóg obdarza błogosławieństwem wszystkich, którzy są jego: „Albowiem Ja wiem, jakie myśli mam o was – mówi Pan – myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją” Jer.29:11. „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! – mówi Pan Zastępów – czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę” Mal.3:10. Mamy świadomość również, czego Bóg nienawidzi (Przyp.6:16-19).
W jaki sposób okazujemy naszą wdzięczność za to wspaniałe błogosławieństwo poznania Boga? Powinniśmy być Jego przedstawicielami, broniącymi Jego imienia, głoszącymi Jego plan, cieszącymi się z poznania, jakim nas obdarzył: „Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że jest rozumny i wie o mnie, iż Ja, Pan, czynię miłosierdzie, prawo i sprawiedliwość na ziemi, gdyż w nich mam upodobanie – mówi Pan” Jer.9:23.
Więcej o proroctwie na temat przyszłości przeczytasz w artykule:
ŻYCIE MOJŻESZA MOŻE BYĆ DLA NAS LEKCJĄ
Innym duchowym błogosławieństwem, za które jesteśmy wdzięczni, to posiadanie Jezusa jako Orędownika: „Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika[1] u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” 1Jan.2:1.
Aby w pełni docenić znaczenie powyższej prawdy, rozważymy życie Mojżesza. Bóg miał z nim wyjątkową relację, podobną do tej, którą i nas darzy. Bóg tak pokierował wydarzeniami w jego życiu, że został on wielkim wyzwolicielem. My również przechodzimy podobne szkolenie. Bóg sprawił, że Mojżesz przebywał na pustyni, gdzie mógł rozwijać swój charakter. Podobnie obchodzi się i z nami. Bóg pokazał Mojżeszowi, jak wspaniała będzie przyszłość. Nam również daje podobny punkt widzenia, za pośrednictwem swego Słowa: „Gdy Pan widział, że podchodzi, aby zobaczyć, zawołał nań Bóg spośród krzewu i rzekł: Mojżeszu! Mojżeszu! A on odpowiedział: Oto jestem!” 2Moj.3:4.
Więcej o życiu Mojżesza przeczytasz w artykule:
JEZUS JAKO NASZ ORĘDOWNIK
Potem Stwórca zapowiedział mu: „Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty. Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę” 5Moj.18:18. Mimo to, Mojżesz potknął się w czasie wydarzeń przy skale w Meriba; nie miał orędownika i nie uzyskał pozwolenia na wejście do obiecanej ziemi Kanaan. Apostoł Jakub napisał: „Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy” Jak.3:2. Apostoł Paweł powiedział z kolei: „Wiemy bowiem, że zakon jest duchowy, ja zaś jestem cielesny, zaprzedany grzechowi (…) Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” Rzym.7:14,24.
W przeciwieństwie do Mojżesza, gdy się potykamy, mamy kogoś, kto stanie w naszym imieniu. Mamy orędownika, który współczuje naszym słabościom (Hebr.4:15) i wstawia się za nami u naszego niebieskiego Ojca: „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” Hebr.4:16. Możemy zademonstrować wdzięczność za tę wielka łaskę, jaką otrzymaliśmy od Boga, przez okazywanie współczucia, miłosierdzia i dobroci wszystkim dookoła nas, kiedykolwiek mamy taką sposobność: „Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie” Ef.4:32.
Więcej o Panu Jezusie przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/qa38-czy-jezus-jest-synem-bozym-czy-bogiem/
BRATERSKA SPOŁECZNOŚĆ
Trzecim błogosławieństwem duchowym jakie posiadamy, to możliwość wzajemnej społeczności. Apostoł Paweł uczy nas, w jaki sposób powinniśmy podchodzić do tego: „Tymczasem Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak chciał. (…) Aby nie było w ciele rozdwojenia, lecz aby członki miały nawzajem o sobie jednakie staranie” 1Kor.12:18,25. Nie jest przypadkiem, że mieszkamy tam, gdzie mieszkamy i spotykamy się z tymi, z kim się spotykamy: „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego” Jan.17:6. Nasz niebieski Ojciec wie, że na wąskiej drodze stawiamy czoła wielu trudnościom, w związku z czym zgromadził nas razem, abyśmy nawzajem dodawali sobie otuchy, posilali się wzajemnie i nosili swe brzemiona (Gal.6:2).
„I baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” Hebr.10:24-25. Naszemu Niebieskiemu Ojcu podoba się, gdy jego dzieci spotykają się ze sobą: „O, jak dobrze i miło, gdy bracia w zgodzie mieszkają!” Ps.133:1. Napomina nas w ten oto sposób, za pośrednictwem apostoła Pawła: „Dążmy więc do tego, co służy ku pokojowi i ku wzajemnemu zbudowaniu” Rzym.14:19.
Więcej o rodzinie w świetle Biblii przeczytasz w artykule:
WDZIĘCZNOŚĆ ZA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA
Zaleca On również: „Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie, w nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali; wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność” Rzym.12:10-13. Jego poleceniem jest również i to: „Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi” Rzym.12:15.
Możemy okazać naszą wdzięczność za te błogosławieństwa, dając posłuch napomnieniu Apostoła Pawła: „Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy” Kol.3:13. „I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze” Filip.2:3-4. „Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie” Filip.2:5.
Więcej o ofierze złożonej Panu Bogu przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/100-ofiara-uznana-przez-pana-boga/
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO DUCHOWE PONAD MIARĘ
Rozważywszy te duchowe błogosławieństwa – znajomość Ojca Niebieskiego, posiadanie orędownika w osobie Jezusa Chrystusa oraz duchowej rodziny – możemy stwierdzić, jak obficie zostaliśmy pobłogosławieni. Apostoł Piotr w ten sposób wskazuje na przyczynę naszego powołania: „A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni” 1Piotr.3:8. Zadanie rozgłaszania Prawdy o Bogu jest wyraźnie zaznaczone w PIśmie Świętym: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości” 1Piotr.2:9. Powinniśmy więc okazywać wdzięczność: „Przeto okażmy się wdzięcznymi, my, którzy otrzymujemy królestwo niewzruszone, i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią” Hebr.12:28.
Wysławiajmy Pana, od którego pochodzą wszelkie błogosławieństwa!
Więcej o wzrastaniu w Duchu Świętym przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/95-wzrost-mocy-ducha-swietego/
[1] Słowo przetłumaczone w tym wersecie jako „orędownik” to „parakletos” [Strong#3875] i w najprostszym tłumaczeniu oznacza kogoś wezwanego, powołanego na naszą stronę:
https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=G3875&t=KJV