Gdy zrozumiemy, czym jest rzeczywisty chrzest łatwo będzie nam zrozumieć jak powinien wyglądać zewnętrzny symbol chrztu oraz kiedy powinien on następować.
Decyzja o poświęceniu się na służbę Bogu musi być decyzją dobrowolną, świadomą i przemyślaną. Pan Jezus mówi, że lepiej jest nie poświęcać się Bogu na służbę (czego zewnętrznym wyrazem jest chrzest) niż podjąć tą decyzje pochopnie. „Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć.” (Łuk. 14:27-30) Podobnie mówi mędrzec Salomon w Starym Testamencie „Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu, nie zwlekaj z jego spełnieniem, bo w głupcach nie ma On upodobania. To, coś ślubował, wypełnij! Lepiej, że nie ślubujesz wcale, niż żebyś ślubował, a ślubu nie spełnił.” (Koh. 5:3-4)
Tak więc, symbol chrztu powinien być odpowiedzialną świadomą decyzją dojrzałego człowieka a nie dziecka. Podobnie uważał Pan Jezus i Apostołowie uważając, że chrzest powinno poprzedzić nauczanie: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mat. 28:19-20)
Także św. Filip najpierw wytłumaczył dworzaninowi z Etiopii kim jest Mesjasz a dopiero później go ochrzcił na jego wyraźna prośbę. „A anioł Pański rzekł do Filipa, mówiąc: Wstań i idź na południe drogą, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy. Jest to droga pustynna. I powstawszy, poszedł. A oto Etiopczyk, eunuch, dostojnik królowej etiopskiej Kandaki, który zarządzał jej wszystkimi skarbami, a przyszedł do Jerozolimy, aby się modlić, Powracał, a siedząc na swoim wozie, czytał proroka Izajasza. I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu. A gdy Filip podbiegł, usłyszał, jak tamten czytał proroka Izajasza, i rzekł: Czy rozumiesz to, co czytasz? Ten zaś powiedział: Jakżebym mógł, jeśli mnie nikt nie pouczył? I poprosił Filipa, aby wsiadł i zajął przy nim miejsce. A ustęp Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony I jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, Tak nie otwiera ust swoich; W poniżeniu jego wyjęty został spod prawa, O jego rodzie któż opowie? Bo życie jego z ziemi zgładzone zostaje. Wtedy eunuch odezwał się do Filipa i rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? O sobie samym, czy też o kim innym? A Filip otworzył swoje usta i zwiastował mu dobrą nowinę o Jezusie, począwszy od tego ustępu Pisma. A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.” (Dz.Ap. 8:26-38)
Historia ta mówi nam, że niezbędnym elementem świadomego poświęcenia się Bogu na służbę jest zrozumienie nauki o Okupie i jego konsekwencjach. Podobnie w innym miejscu czytamy: „Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jezusa Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali chrzest.” (Dz.Ap. 8:12) Wszystkie fragmenty Pisma św. mówią, że chrzest poprzedzała wiara – trudno jest założyć, że niemowlę posiada wiarę.
Jak wyglądał w czasach Apostolskich symbol chrztu? Już samo dosłowne tłumaczenie znaczenia greckiego słowa baptidzo (zanurzyć, zatopić, obmyć) wskazuje nam na sposób w jaki chrzcili się pierwotni chrześcijanie – po przez zanurzenie w wodzie. Wskazują na to także pierwsze baptizeria, które były tak budowane by można było w zupełności zanurzyć osobę chrzczoną.
Zresztą taki sposób udzielania chrztu jest pięknym obrazem rzeczywistości, oddajemy się w ręce Jezusa (którego symbolizuje udzielający chrztu) i na chwile zostajemy całkowicie zanurzeni w wodzie (co symbolizuje naszą śmierć) by po chwili zostać z niej wyciągniętym (co pokazuje nasze zmartwychwstanie do nowego życia wChrystusie).
Warto także wspomnieć, że nigdzie w Biblii nie znajdziemy sugestii, że chrzest gładzi grzech pierworodny. „Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie.” (1 Kor. 15:21)
„Tak też napisano: Pierwszy człowiek Adam stał się istotą żywą, ostatni Adam stał się duchem ożywiającym. Wszakże nie to, co duchowe, jest pierwsze, lecz to, co cielesne, potem dopiero duchowe. Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest z nieba. Jaki był ziemski człowiek, tacy są i ziemscy ludzie; jaki jest niebieski człowiek, tacy są i niebiescy.” (1 Kor. 15:45-48)
„W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego,” (Efez. 1:7)