Proroctwa objawione po zesłaniu Ducha Świętego
Zanim Jezus przyszedł na świat prorocy niejednokrotnie nie rozumieli słów, które wypowiadali w imieniu Bożym. Nie mniej jednak „poszukiwali i wywiadywali się”zrozumienia wypowiadanych proroctw. Chociaż Bóg do pewnego stopnia objawił prorokom swoje zamysły, to jednak nie wcześniej niż po zesłaniu Ducha Świętego na naśladowców Chrystusa w dniu Pięćdziesiątnicy, prawdziwie został objawiony zamysł Boży ukazany w Starym Testamencie dotyczący Mesjasza Zbawiciela. Apostoł Piotr pisze w pierwszym swoim liście:
„Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce, Starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał cierpienia, mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie. Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną.” (1 Piotr. 1:10-12)
To właśnie wtedy Bóg dał uczniom zrozumienie dotyczące misji Jezusa Chrystusa, który przez to, że przyszedł na świat, cierpiał, umarł i zmartwychwstał, umożliwił realizację Bożego planu względem ludzkości. Apostoł Piotr mówi tu nie tylko o cierpieniu i śmierci Jezusa, ale szczególnie podkreśla Jego zmartwychwstanie i uwielbienie. Naśladowcom Chrystusa zostały objawione rzeczy, w które nawet aniołowie wejrzeć pragną, a prorocy mieli tylko namiastkę tych wielkich rzeczy.
Jest to w pierwszej kolejności przywilej – apostoł Piotr nazywa to łaską – poświęcenia się Bogu na służbę, naśladowania Jezusa. Ten przywilej to służba w celu osiągnięcia wielkiej nagrody dla tych którzy okażą się wierni.
Św. Piotr pisze to braci w Chrystusie, do naśladowców: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was,” (1 Piotr. 1:3-4)
„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.” (2 Piotr. 1:3-4)
Ta nagroda to boska natura, nieśmiertelność, życie samo w sobie, takie jakie posiada obecnie nasz Pan Jezus Chrystus.