Paweł przemawia w Antiochii Pizydyjskiej
Apostoł św. Paweł, przebywając w Antiochii Pizydyjskiej, w dzień sabatu udał się wraz z towarzyszami podróży, do synagogi żydowskiej.
„A Paweł i jego towarzysze, odpłynąwszy z Pafos, przybyli do Perge w Pamfilii; Jan zaś, odłączywszy się od nich, wrócił do Jerozolimy. A oni z Perge powędrowali dalej i dotarli do Antiochii Pizydyjskiej. A w dzień sabatu weszli do synagogi i usiedli.”(Dz.Ap. 13:13-14)
Po odczytaniu fragmentów pism Starego Testamentu, przełożeni synagogi dali św. Pawłowi przywilej przemawiania ku zbudowaniu ludu.
„Powstał więc Paweł, skinął ręką i rzekł: Mężowie izraelscy i wy, którzy się Boga boicie, posłuchajcie! Bóg tego ludu izraelskiego wybrał sobie naszych ojców i na obczyźnie w ziemi egipskiej wywyższył lud, i mocarnym ramieniem wywiódł go z niej, I przez lat około czterdziestu cierpliwie znosił ich na pustyni; I wytępił siedem narodów w ziemi kanaanejskiej, i dał im ziemię ich w dziedzictwo Na około czterysta pięćdziesiąt lat. A potem dał im sędziów, aż do proroka Samuela. Potem zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina, który panował czterdzieści lat; A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida i wystawił mu świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który wykona całkowicie wolę moją. Z jego to potomstwa zgodnie z obietnicą wywiódł Bóg Izraelowi Zbawiciela, Jezusa, Przed którego przyjściem Jan zwiastował chrzest upamiętania całemu ludowi izraelskiemu. Gdy Jan był bliski końca swojej misji, powiedział: Nie jestem tym, za kogo mnie uważacie; ale oto idzie za mną Ten, którego sandałów nie jestem godzien rozwiązać u stóp jego. Mężowie bracia, synowie rodu Abrahamowego, i ci wśród nas, którzy się Boga boją, nam to została posłana wieść o tym zbawieniu. Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni nie poznali go i przez skazanie go wypełnili słowa proroków, czytane w każdy sabat, Choć nie znaleźli nic, czym by zasługiwał na śmierć, zażądali od Piłata, aby był stracony. Kiedy zaś wykonali wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z drzewa i złożyli w grobie. Lecz Bóg wzbudził go z martwych; Przez wiele dni ukazywał się On tym, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są jego świadkami wobec ludu. I my zwiastujemy wam dobrą nowinę. Tę obietnicę, którą dał ojcom, Wypełnił teraz Bóg dzieciom ich przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim: Synem moim jesteś, Dzisiaj cię zrodziłem. A że go wzbudził z martwych, aby już nigdy nie uległ skażeniu, powiedział to tak: Dał wam święte rzeczy Dawidowe, rzeczy pewne. Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie. Dawid bowiem, gdy wykonał służbę, jaką mu wyroki Boże za jego pokolenia wyznaczyły, zasnął, został przyłączony do ojców swoich i oglądał skażenie; Lecz Ten, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia. Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów I że w nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza. Baczcie więc, aby na was nie przyszło to, co powiedziano u proroków: Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i przepadnijcie, Bo dokonuję dzieła za dni waszych, Dzieła, któremu nigdy nie uwierzycie, Gdy ktoś wam o nim opowiadać będzie. A gdy opuszczali synagogę, prosili ich, aby w następny sabat opowiedzieli im znowu o tych sprawach. Kiedy zaś zgromadzeni w synagodze się rozeszli, poszło wielu Żydów i nabożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy z nimi rozmawiali i nakłaniali ich, aby trwali w łasce Bożej.”(Dz.Ap. 13:16-43)
Apostoł rozpoczyna swoje wystąpienie od nawiązania do historii żydowskiej, do ich przodka Dawida. Mówi o tym, że z rodu Dawida miał wyjść przepowiadany Mesjasz –Zbawiciel Jezus Chrystus. Kiedy obiecany Mesjasz przyszedł na ziemię, to Żydzi go odrzucili, udręczyli i wydali na śmierć. Lecz Bóg w swojej mocy wzbudził Go z martwych. Jezus ukazywał się po zmartwychwstaniu przez wiele dni, czego uczniowie byli tego naocznymi świadkami.
Co ciekawe, apostoł Paweł przytacza dokładnie te same słowa proroka Dawida mówiące o zmartwychwstaniu Chrystusa, którymi posłużył się apostoł Piotr w swoim pierwszym kazaniu w dniu zesłania Ducha Świętego. Przez to, że Jezus cierpiał, umarł i zmartwychwstał, stał się sprawcą odpuszczenia grzechów. Przez niego mamy możliwość dostąpić usprawiedliwienia i przez to bezpośredniej społeczności zBogiem.