Dawne wysiłki, żeby zjednoczyć Europę
Rzym był pierwszym imperium, które przyczyniło się do zjednoczenia kontynentu europejskiego. Począwszy od zjednoczenia półwyspu włoskiego w 218 r. p.n.e., Imperium Rzymskie rozwijało się przez około 400 lat (od 218 r. p.n.e. do 198 r. n.e.). Po problemach Cesarstwa Wschodniego w 610 roku, stan rzeczy zdawał się być ustabilizowany przez około 200 lat. Następnie, w roku 800 papież Leon III koronował króla Franków, Karola Wielkiego na „cesarza Rzymian”. Karol Wielki zjednoczył znaczną część kontynentu, w tym północne Włochy, Francję, większość terytorium Niemiec i Holandię. Współcześni nazywali go Europae Pater, czyli „ojcem Europy”.
Święte Cesarstwo Rzymskie (800-1806) wraz z papiestwem, było dominującą ogólnoeuropejską instytucją w czasach średniowiecza, kontrolując to, co było znane jako Królestwo Niemiec i północnych Włoch, ale to jego sojusz z papieżem dawał mu przewagę nad innymi. Anglia i Francja kwestionowały roszczenia Niemiec do „Świętego Cesarstwa”, inicjując debatę o europejskim przywództwie, która trwa nawet do dziś. Mimo to, przez zachowywanie powiązań z Rzymem przez papiestwo i królestwo Karola, Święte Cesarstwo Rzymskie przechowało ideę zjednoczonej Europy.
Napoleon był bliski zjednoczenia kontynentu europejskiego bardziej niż ktokolwiek inny. W 1799 roku ogłosił się „pierwszym konsulem”, odnosząc się w ten sposób do pochodzących z podwójnego wyboru przywódców Republiki Rzymskiej. W 1804 roku zaprosił papieża Piusa VII, aby ten koronował go na cesarza w katedrze Notre Dame w Paryżu.
Adolf Hitler zaatakował Rosję, podobnie jak Napoleon ponad sto lat wcześniej, a jego obsesja aby zdominować Europę, była podobna do tej właściwej dla Napoleona. Włoski sojusznik Niemiec, Benito Mussolini, odwołał się do historii Rzymu, ale Hitler postrzegał podległe niemieckim wpływom Święte Cesarstwo Rzymskie jako inspirację dla swych działań.
W każdym z przypadków, pragnienie władzy politycznej i gospodarczej nie przyniosły ludziom korzyści. Unia Europejska znajduje się dzisiaj na zakręcie. Skutki wycofania się Wielkiej Brytanii z tej organizacji dopiero poznamy.
Jeden z niezwykłych opisów z 38 rozdziału księgi Ezechiela dotyczy spotkania Saby, Dedana, kupców z Tarszysz i wszystkich „młodych lwów” („lwięta” – BG). Kwestionują oni najechanie na Izrael przez Goga, którego jednym z sojuszników jest Gomer (werset 6). Niektórzy badacze Biblii uważają, że „starym” lwem jest Anglia, a „młodymi lwami” są jej byłe kolonie (Ameryka, Kanada, Australia). Jeśli tak, to rozłam spowodowany Brexitem może prowadzić do wniosku, że Anglia nie jest częścią sojuszu Goga.
- Spis treści
- 1. Brexit, Unia Europejska i Biblia
- 2. Strona 2
- 3. Strona 3