„A obietnica, którą sam nam dał, to żywot wieczny.” 1Jana 2:25
Grzech popełniony przez Adama i Ewę, spowodował zerwanie łączności z Bogiem oraz utratę życia i można było się spodziewać, że człowiek został odrzucony od społeczności ze Stwórcą bezpowrotnie. Historia ludzkości pokazuje, że tak się nie stało, gdyż upadek człowieka nie był niespodzianką dla Boga, bowiem przed wiekami taki scenariusz w Planie Bożym był przewidziany. Zaraz po tym wydarzeniu, Bóg powiedział do węża – Szatana, że nasienie niewiasty potrze jego głowę. Była to ważna informacja dla Adama i dalszych pokoleń, że Bóg taką sytuację przewidział i zaplanował rozwiązanie tego problemu przez nasienie, które zniszczy węża i przywróci społeczność człowieka z Bogiem. Była to pierwsza bardzo ważna obietnica, która dotyczyła nie tylko tych, którzy dopuścili się grzechu, ale też wszystkich, którzy stali się spadkobiercami grzechu drogą dziedziczną.
PIERWSZA OBIETNICA
Pierwsi synowie Adama i Ewy, Kain i Abel próbowali nawiązać łączność z Bogiem składając ofiary. Gdy Bóg przyjął ofiarę Abla, a ofiarą Kaina wzgardził, Szatan sądził, że Abel ma być tym obiecanym nasieniem, który zdepcze jego głowę, pobudził Kaina do gniewu i do bratobójstwa. Apostoł Jan pisze, że Kain wywodził się od złego i zabił brata swego. „A dlaczego go zabił? Ponieważ uczynki jego były złe, a uczynki brata sprawiedliwe” 1Jana3:12. Po tym dramacie, na długi okres nastąpiła przerwa kontaktów ludzi z Bogiem. Dopiero, gdy następnemu synowi Adama – Setowi, urodził się syn Enosz, zaczęto wzywać imienia Pana. Od stworzenia Adama upłynęło do tego czasu 235 lat.
Mimo że w okresie przedpotopowym na ziemi panowała wielka degradacja za sprawą działania Szatana i upadłych aniołów, którzy wbrew woli Bożej opuścili stan nieba (Judy6), Bóg łączył się z jednostkami szlachetnymi, którzy zachowali czystość rasy ludzkiej. Wielu z nich zostało wyróżnionych w 5 rozdziale księgi Rodzaju.Do nich zaliczeni są Enoch i Noe. Enoch chodził z Bogiem, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu. Święty Juda (w.14-15) zamieszcza urywek jego proroctwa, który podaje naukę sięgającą do odległej przyszłości.
Oto przyszedł Pan z tysiącami Swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie ich bezbożne uczynki… Noe również był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia i dzięki temu został zachowany wraz ze swoją rodziną, w czasie trwania potopu. Historia ludzkości ponownie bierze swój początek od Noego i jego rodziny.
POWTÓRNE ZAPOWIEDZI WYPEŁNIENIA BOŻEJ OBIETNICY
Po potopie, Bóg nadal interesował się działaniami ludzi, nawiązywał kontakty z mężami szlachetnymi i posłusznymi Jego woli. Takimi mężami byli patriarchowie, Abraham, Izaak i Jakub. Gdy Abraham otrzymał polecenie, by opuścił swoją rodzinę i dom ojca, a poszedł w daleką, nieznaną drogę, Abraham posłusznie wykonał to polecenie. Bóg wysoko ocenił ufność i posłuszeństwo Abrahama, dlatego zawarł z nim jednostronne przymierze i obdarzył go wspaniałą obietnicą – w nim i jego potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi. Obietnica ta dotyczyła tego, że potomstwo obiecane wyjdzie z jego biodra i będzie tak liczne jak gwiazdy niebieskie i jak piasek morski. Abraham uwierzył Bogu mimo, że on i jego żona Sara byli niepłodni. Dzięki tej wierze, Bóg uznał go za człowieka sprawiedliwego. Abraham otrzymał miano ojca wszystkich wierzących (1Mojż.15:1-6). Abraham przeszedł ciężką próbę, gdy Bóg zażądał, by złożył na ofiarę swego syna Izaaka, który był obiecanym i długo oczekiwanym potomkiem. Abraham zniósł tę próbę z godnością, gdyż ufał, że Bóg w swojej mądrości ma ukryty cel i że ma moc wskrzeszać umarłych, dlatego jakby z umarłych otrzymał z powrotem swego syna Izaaka (Hebr.11:17-19).
W obietnicy danej Abrahamowi, oraz w wydarzeniach związanych z narodzeniem obiecanego potomka Izaaka, jak też z ofiarowaniem na polecenie Boga, ukryta została prorocza nauka, dotycząca Chrystusa jako tego, który miał być tym obiecanym nasieniem. Apostoł Paweł pisze: „Otóż, obietnice dane Abrahamowi i potomkowi jego.” Pismo nie mówi: I potomkom – jako o wielu, lecz jako o jednym: „I potomkowi twemu, a tym jest Chrystus” Gal.3:16 We wszystkich obrazach biblijnych oraz proroctwach dotyczących głównych obietnic Bożych, odczytujemy wskazówkę, że odnoszą się do Chrystusa, który miał być tym obiecanym nasieniem, dzięki któremu te obietnice będą zrealizowane.
Mojżesz, który był prorokiem i wodzem narodu wybranego, zapowiadał przyjście proroka podobnego do niego. Apostoł Piotr w kazaniu do Żydów (Dz.Ap.3:22-24), mówi: „Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak, ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego proroka, z ludzi wytępiony będzie. I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela, którzy kolejno mówili, zapowiadali te dni.” Istotnie wszystkie proroctwa i obrazy wskazywały na przyjście Tego, który miał być realizatorem zapowiadanych przez Boga obietnic. Jest to spełnienie obietnic począwszy od tej danej jeszcze w raju, po te które Bóg dał Abrahamowi, Mojżeszowi, Dawidowi, po te, które osobiście przekazał Pan Jezus, który sam stał się tym dawno obiecanym nasieniem.
TEN, O KTÓRYM MÓWIŁA OBIETNICA
Narodzenie Zbawiciela, było ukoronowaniem wszystkich obietnic, gdyż On stał się tym Barankiem Bożym, który dzięki Swej ofierze, zgładził grzech świata zapoczątkowany przez nieposłuszeństwo pierwszych ludzi. W chwili narodzenia dzieciątka Jezus, mnóstwo wojsk niebieskich z wielką radością witało i śpiewało chwalebną pieśń: Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie (Łuk.2:14).
Od początku misji Pana Jezusa i złożenia ofiary Jego życia, rozpoczęło się stwarzanie klasy duchowej – Nowego Stworzenia, które ma stanowić Ciało Chrystusowe należące do obiecanego nasienia. Będą razem z Chrystusem stanowić pośrednika Nowego Przymierza, będą przeprowadzać restytucję rodzaju ludzkiego. Przez cały wiek Ewangelii, naśladowcy Chrystusa są tymi, w których Bóg ma upodobanie i do nich należą obietnice chwalebnej przyszłości. Apostoł Piotr, pisze 2Piotra1:3-4: „Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę. Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.” Obietnice Boże są pewne i niezmienne, jak pisze Apostoł Paweł w 2Kor.1:20: „Bo obietnice Boże, ile ich było, w Nim znalazły swoje „TAK”; dla tego przez Niego mówimy „AMEN” ku chwale Bożej”. Jak podaje przekaz Biblii, że wszystkie obietnice zostały spełnione, chociaż często ci, których one dotyczyły nie wywiązywali się ze swoich powinności. Jozue przy końcu swojego życia przekazuje narodowi izraelskiemu napomnienia i rady i przy tym stwierdza, że: „Nie zawiodła żadna dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu. Spełniły się wszystkie” Joz. 21:45.
My, którzy jesteśmy odbiorcami kosztownych Bożych obietnic, bądźmy naśladowcami ojca wiary Abrahama i zaufajmy bezgranicznie danym obietnicom, jak zaleca Apostoł Paweł: „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę” Hebr.10:23.