Jeśli chcemy poznać powód pierwszego przyjścia Pana Jezusa na ziemię, musimy przeanalizować to, co wydarzyło się dwa tysiące lat temu. Co więc wiemy o życiu Pana Jezusa? Na podstawie Pisma Świętego możemy powiedzieć, że zstąpił z nieba: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo” Jan.1:1. „Słowo” w tym fragmencie jest przetłumaczone z greckiego określenia „logos”, które oznacza słowo wypowiedziane i jest stosowane do naszego Pana Jezusa.
W Księdze Objawienia 3:14 jest napisane, że nasz Pan był początkiem stworzenia Bożego. Dalszy Jego opis przekazany został w ósmym rozdziale Księgi Przypowieści: „Pan stworzył mnie jako pierwociny swojego stworzenia, na początku swych dzieł, z dawna. (…) Ja byłam u jego boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas” Przyp.8:22,30.
Nasz Pan był nie tylko początkiem stworzenia Bożego, ale także aktywnym narzędziem w całym dziele prowadzonym przez Ojca: „Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy” 1Kor.8:6. Pismo Święte wskazuje, że od samego początku Logos zajmował w niebie wysoką pozycję. Dostrzegamy to po okazywanym mu zaufaniu i powierzonej odpowiedzialności.
Apostoł Jan również przekazał nam krótkie podsumowanie przedludzkiej historii naszego wielkiego Odkupiciela: „Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało” Jan.1:3. Innymi słowy, Jezus był bezpośrednim twórcą wszystkich rzeczy, prowadzącym to dzieło pod nadzorem swego Niebiańskiego Ojca. Był boskim narzędziem sprawczym, Słowem naszego Ojca. Wykonał całe wielkie dzieło stworzenia; ale On sam był pierwszym bezpośrednim stworzeniem Boga, pierworodnym wszelkiego stworzenia, a także pierworodnym z umarłych: „On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia (…) On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy” Kol.1:15:18.
Więcej o zmartwychwstaniu Jezusa przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/114-jako-pierwszy-powstal-z-martwych/
POTRZEBA OKUPU
Bóg Ojciec zdecydował się poświęcić Go, dając możliwość opuszczenia niebiańskiej chwały i stania się człowiekiem, tak, aby mógł ofiarować swe człowieczeństwo za grzechy świata. Kiedy nadszedł czas, nasz Ojciec dał Jezusowi okazję by stał się sługą w wielkim dziele restytucji, które zamierzał przeprowadzić dla ludzkości: „Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł: Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie!” Iz.6:8. Apostoł Paweł wyjaśnił, że Jezus opuścił swoją niebiańską chwałę, wyrzekł się tych warunków, aby stać się człowiekiem: „Widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego” Hebr.2:9.
Stanie się człowiekiem przez Jezusa było warunkiem kluczowym, ponieważ wszystkie kosztowne obietnice Boże zależały od tego, aby ktoś zajął w grobie miejsce Adama. Wyjaśnia nam to fragment: „Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek ani też nie da Bogu za niego okupu” Ps.49:8. Ale dlaczego nie?
Pismo Święte wskazuje, że ojciec Adam został stworzony jako doskonały, zdolny do przestrzegania prawa ustanowionego przez naszego Ojca. Adam został stworzony na obraz Boga: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich” 1Moj.1:26-27.
Z powodu nieposłuszeństwa Adama oraz upadku, on i wszyscy jego potomkowie stali się niedoskonali: „Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja” Ps.51:7. Wymogiem koniecznym dla podniesienia Adama i jego potomstwa z tego stanu na powrót do społeczności i harmonii ze Stworzycielem, było zastąpienie życia utraconego przez Adama innym doskonałym życiem. Ponieważ żaden z potomków Adama nie był doskonały, konieczne stało się znalezienie takiego człowieka w inny sposób. Apostoł Paweł mówi, że nasz Pan Jezus przyszedł na ziemię i oddał swoje doskonałe życie za Adama: „Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia” Rzym.5:19.
Więcej o okupie przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/108-aby-sluzyl-i-oddal-zycie-swoje-za-okup/
JEZUS UCZYNIONY CIAŁEM
Złożenie tej ofiary przez Jezusa stało się możliwe dzięki temu, że zgodził się On opuścić sferę niebiańską, duchową naturę, a następnie przyszedł na ziemię oddając swoje ludzkie życie jako odkupiciel człowieka: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” 1Tym.2:4-5. Było konieczne, aby Jezus narodził się jako szczególne dziecko, różniące się od wszystkich innych ludzi. Moglibyśmy zadać pytanie: Dlaczego to dziecko musiało urodzić się inaczej niż cała reszta ludzkości?
Pismo Święte wyjaśnia nam, że Jezus nie był zrodzony z ziemskiego ojca. Chociaż Józef był zaręczony z Marią, to jednak jej dziecko nie było potomkiem Józefa. Dziecko to zostało spłodzone w szczególny sposób, przez boską moc działającą w Marii, choć ona sama była jeszcze „panną”, gdy je urodziła: „A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego” Mat.1:18.
Jeżeli Odkupiciel nie byłby doskonały, wówczas nie mógłby stać się Zbawicielem świata. Obiecane ocalenie ludzkości związane było z wymogiem, aby Jezus był doskonały.
Wynika z tego, że Jezus był taki, jakim był „pierwszy Adam”, zanim zgrzeszył. Musiał zatem być, jak oświadcza Apostoł, „święty, niewinny, nieskalany, odłączony od grzeszników” Hebr.7:26. Musiał być całkowicie różny i oddzielony od człowieka jeżeli chodzi o stan grzechu i upadku. Z drugiej strony, nie ma takiego ludzkiego ojca, który byłby w stanie przywieść na świat doskonałe dziecko. Było zatem konieczne, aby w tym przypadku Jezus został poczęty z ducha świętego, czyli mocy Boga. W ten sposób Jezus, który się narodził z „panny”, był inny od całej ludzkości. Jego życie nie pochodziło od ziemskiego ojca, ale od samego Boga.
Więcej o tym, dlaczego Pan Jezus przyszedł na ziemię jako człowiek przeczytasz w artykule:
https://www.52prawdy.pl/112-bo-okup-za-dusze-jest-zbyt-drogi/
NARODZINY I ŻYCIE JEZUSA
O historii narodzin Jezusa dowiadujemy się z Ewangelii Łukasza: „A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. (…) I rzekł do nich anioł; Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym” Łuk.2:8,10-11.
Słowo „Zbawiciel” ma szczególne znaczenie – jest to ktoś, kto zbawia, wybawia. Oznacza ono dawcę życia. Mateusz napisał: „A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego” Mat.1:21. W Nim świat będzie mieć króla, który umarł za swoich poddanych i który zapewni im możliwość zdobycia życia wiecznego: „Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” 1Kor.15:22, „A dziecię rosło i nabierało sił, było pełne mądrości, i łaska Boża była nad nim” Łuk.2:40. W odpowiednim Bożym czasie urodził się Zbawiciel, dorastał do męskości, poświęcił się w pełni woli Bożej, a następnie przez trzy i pół roku oddawał swoje życie jako dobrowolną ofiarę. W końcu został skazany na haniebną śmierć na krzyżu.
Więcej o narodzeniu Pana Jezusa przeczytasz w artykule:
JEZUS- KRÓL I ZBAWICIEL CZŁOWIEKA
Dziś ludzkość ma niewielkie zrozumienie Bożych zasad sprawiedliwości. Ludzie muszą się nauczyć przykazań i praw Bożych, tak, aby mogli być wobec nich posłuszni. Chrystus wyeliminuje nieporozumienia i zamieszanie jakie dziś istnieje wśród ludzi na skutek sprzecznych nauk i przykazań głoszonych przez różne religie. W ten sposób umożliwi światu uczenie się tego, co jest sprawiedliwe: „Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze, bo ziemia będzie pełna poznania Pana jakby wód, które wypełniają morze” Iz.11:9.
W wyniku paruzji Jezusa, ludzkość ostatecznie odzyska doskonały stan serca i umysłu, a następnie powróci do posłuszeństwa i harmonii z Bogiem. Ludzie powstaną z grobów i zostaną uzdrowieni ze wszystkich swoich chorób. Nikt nie będzie się skarżył, ponieważ wszystkim zostaną odpuszczone ich grzechy: „I żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory. Lud, który w nim mieszka, dostąpi odpuszczenia winy” Iz.33:24.
Posłuszni zostaną przywróceni do doskonałego zdrowia i życia wiecznego. Ludzkość odzyska status synów i społeczność z Ojcem. Śmierć naszego Pana jako okup za Adama jest gwarancją powodzenia Jego Królestwa. Zastąpi on niedoskonałe, egoistyczne i skorumpowane formy ludzkich rządów za pomocą swego doskonałego królestwa. Zapowiadając narodziny Jezusa, prorok Izajasz oświadczył, że władza spocznie na Jego ramieniu: „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów” Iz.9:5-6.
Więcej o Jezusie-Królu przeczytasz w artykule:
NAŚLADOWCY JEZUSA
Nasz Ojciec powołuje z tego złego świata specjalną klasę ludzi – tych, którzy chcą prowadzić prawe życie, cierpieć i umrzeć w posłuszeństwie wobec woli Bożej: „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo” Łuk.12:32. Członkowie tej małej trzódki nie upodabniają się do obecnego złego świata, ale starają się postępować na wzór naszego drogiego Pana: „Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie” Filip.2:5. Osobom tak postępującym powiedziane zostało: „Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość” 2Piotr.1:4.
Za swą wierność, ta mała grupa naśladowców otrzyma „koronę żywota” Obj.2:10 i zamieszka z naszym Panem oraz Jego Ojcem w niebie: „Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie” Obj.3:21. Będą oni pomagać Mistrzowi w sprawowaniu Jego ziemskiego królestwa, w celu odnowienia i ponownego doprowadzenia całej ludzkości do szczęścia. Trzeba przyznać, że jest to wspaniała perspektywa. Stała się możliwa tylko dzięki temu, że nasz Pan Jezus uniżył się i przyszedł na ziemię jako człowiek.
Więcej o naśladowcach Chrystusa przeczytasz w artykule:
MOTYWACJA JEZUSA
Pismo Święte mówi, że Jezus „dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż”. Pełny zapis tego wersetu brzmi: „Patrząc na Jezusa, wodza i dokończyciela wiary, który dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż, wzgardziwszy sromotę, i usiadł na prawicy stolicy Bożej” Hebr.12:2. Dla Jezusa radością było czynienie woli Bożej i realizacja Bożego planu zbawienia całej ludzkości, „zbawienie dusz” 1Piotr.1:9. Gdyby Jezus zawiódł, skutkiem byłoby zaprzepaszczenie zbawienia dla całego świata, a Pan utraciłby swoje życie. Jednak tak się nie stało i otrzymał wielką nagrodę za swoje posłuszeństwo aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Czego możemy się dowiedzieć na temat charakteru Mistrza z historii Jego przyjścia na ziemię i złożenia życia za całą ludzkość? Z całą pewnością, pokazał w ten sposób swoją wiarę w Boga i pokorę, gdyż opuścił on zaszczytne miejsce, które zajmował w niebie, na poziomie duchowym. Wykazał się uległością i posłuszeństwem wobec woli Ojca we wszystkim, aż do śmierci na krzyżu. W ten sposób objawił swą wielką miłość do Ojca i ludzkości. Dostrzegamy także lojalność wobec zasad uosobionych w charakterze Jego Stworzyciela. Wiedząc to wszystko: „Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!” Ps.106:1.
Więcej o wysławianiu Pana przeczytasz w artykule: