Dzisiejszy świat żyje w przekonaniu, że po śmierci nasza świadomość nie odpoczywa w grobie. Wiele wyznań głosi, że wtedy dusza ludzka nie umiera, lecz prowadzi świadomy byt. Ludzie ci mają potrzebę, by być przekonani, oraz innych o tym przekonywać, że po śmierci jakieś istnienie jeszcze musi być. Bardzo możliwe, że głównym powodem, dla którego tak robią, jest potrzeba pewności, że osoby, które umarły, nasi bliscy, będą mieli po śmierci lepiej niż my. Innym jest na pewno obawa przed tym, co czeka każdego z nas po śmierci, która, nawiasem mówiąc, dotyka chyba częściej osoby starsze. Chciałbym, żebyśmy sprawdzili, jakie przekonanie panuje w Kościele Katolickim, oraz abyśmy sprawdzili jak pogląd ten wygląda w porównaniu do pewnych ustępów Pisma Świętego. Potem podamy sobie fragmenty mówiące o tym pożądanym miejscu oraz po krótce omówimy warunki niezbędne do spełnienia by w tym miejscu się znaleźć.
CO O NIEBIE MÓWI KOŚCIÓŁ KATOLICKI ORAZ CO NA TO BIBLIA?
„Wierzymy, że wiele dusz, które są zgromadzone w raju z Jezusem i Maryją, tworzy Kościół niebieski, gdzie w wiecznym szczęściu widzą Boga takim, jakim jest, a także w różnym stopniu i na różny sposób uczestniczą wraz z aniołami w sprawowaniu Boskiej władzy przez Chrystusa uwielbionego, gdzie wstawiają się za nami oraz wspierają naszą słabość swoją braterską troską” (Paweł VI, Wyznanie wiary Ludu Bożego,29). KKK1053
„Jezus „otworzył” nam niebo przez swoją Śmierć i swoje Zmartwychwstanie. Życie błogosławionych polega na posiadaniu w pełni owoców odkupienia dokonanego przez Chrystusa, który włącza do swej niebieskiej chwały tych, którzy uwierzyli w Niego i pozostali wierni Jego woli. Niebo jest szczęśliwą wspólnotą tych wszystkich, którzy są doskonale zjednoczeni z Chrystusem.” KKK1026
Zaznaczaliśmy to już wcześniej, lecz przypominam, iż celem naszym nie jest ocenianie ludzi tak wierzących. Celem jest sprawdzenie, jakie spojrzenie ma Jedyny Bóg, który spojrzenie to zapisał w Biblii.
Po przeanalizowaniu zaledwie kilku wersetów dostrzegamy, że Pismo Święte ma nieco inne spojrzenie na nauki zacytowane powyżej. Odnosząc się do pierwszego cytatu, Biblia twierdzi że Maria nie może być w „raju” razem z Jezusem, gdyż:
„A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy” Jan3:13
Biblia nie podaje zbyt dużo informacji na temat roli aniołów w przyszłości, możemy jednak wyczytać, że aniołowie będą przez Świętych w niebie sądzeni, a nie jak twierdzi Kościół Katolicki że aniołowie będą sprawować władzę:
„Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? A jeśli wy świat sądzić będziecie, to czyż jesteście niegodni osądzać sprawy pomniejsze? Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy?” IKor.6:2-3
Pismo Święte nie popiera również poglądu o wstawiennictwie zmarłych za żywych. Zaznacza także, że jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi jest Jezus Chrystus.
„Ze względu na synów ludzkich Bóg tak to urządził, aby ich doświadczyć i aby im pokazać, że nie są czymś innym niż zwierzęta. Bo los synów ludzkich jest taki, jak los zwierząt, jednaki jest los obojga. Jak one umierają, tak umierają tamci; i wszyscy mają to samo tchnienie. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem.” Kaz.Sal.3:18-19
„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus.” ITym2:5
Odnosząc się do drugiego cytatu trzeba stwierdzić, że warunki i zasady decydujące o udziale w Królestwie Niebieskim zostały tu bardzo uproszczone i spłaszczone. Dostrzegamy tutaj, że wyznawcy katolickiego poglądu rozumieją wiarę jedynie jako wiarę. Jeżeli rozpatrywać ten pogląd dokładnie, to nawet w tej kwestii trzeba być dokładnym i zaznaczyć, że trzeba wierzyć w Jedynego Boga, jak w wersecie zapisanym powyżej. Do niezasadności poglądu trójcy już odnosiliśmy się w poprzednich artykułach. Poza tym, Biblia definiuje wiarę w wielu różnych fragmentach jako wiele różnych czynności, które postaramy się przedstawić.
CO PISMO ŚWIĘTE MÓWI O NIEBIE I JAKIE WSKAZUJE WARUNKI BY DO NIEBA WEJŚĆ?
Pismo Święte daje kilka wskazówek, jak rozumieć mamy Niebo. Z jednego z poprzednio zacytowanych wersetów dowiadujemy się, że jest to miejsce, z którego zstąpił tylko Jezus. Do tego miejsca wstąpił również jedynie Nasz Pan. „I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu. (…) patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu.” Dz.Ap.1:9-10 W niebie mieszka również Bóg, który jest „Najwyższym ponad całym światem.” Ps.83:19 Pan Bóg uczynił pewnego rodzaju zaproszenie do Nieba dla ludzi „Abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały”(ITes.2:12), lecz powołanie to opatrzone jest kilkoma warunkami.
Jako podstawą rzecz należy rozumieć, że człowiek cielesny, tzn. z ciałem do nieba wejść nie może, gdyż: „A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego” 1Kor.15:50
Następnym, niejako warunkiem uczestniczenia w tym zaproszeniu jest wiara. Każdy musi zapoznać się z historią Jezusa, ze słowami które mówił oraz uwierzyć w Jego przyjście oraz ofiarniczą śmierć. Konieczność taką zaznacza Filip w rozmowie z pewnym Etiopczykiem „jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.” Dz.Ap.8:37
Jeżeli wierzymy, wiemy jaki powinien być nasz następny krok. Poświęcenie się Panu Bogu na służbę to najważniejszy punkt zwrotny w życiu człowieka. Definiuje on, w jakim kierunku człowiek zdąża. „Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. (…) A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.” Gal.3:28-29
Powyższy fragment dość jasno wskazuje na obietnicę daną Abrahamowi (IMoj.22:17), w której to Bóg obiecuje, że potomstwo Jego sługi będzie tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza. O tym podziale jeszcze będziemy kiedyś pisać. Aktualnie zaznaczyć trzeba, że pierwsza część tej obietnicy dotyczy ludzi w niebie. Podzieleni oni będą na dwie grupy: pierwszą, zwycięzców (Kościół Chrystusowy), którzy „ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat” Obj.20:4, oraz drugą, która nie poświęciła się w pełni (Wielka Kompania): „jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten szkodę poniesie, lecz on sam zbawiony będzie, tak jednak, jak przez ogień.” IKor.3:15 Co ciekawe między innymi o Abrahamie powiedziane zostało: „Wszyscy oni poumierali w wierze, nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je z dala; wyznali też, że są gośćmi i pielgrzymami na ziemi. Bo ci, którzy tak mówią, okazują że ojczyzny szukają. (…) Lecz oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej.” Hebr.11:13,14,16.
Uczestnicy tego powołania dostali bardzo kosztowne obietnice: „A obietnica, którą sam nam dał, to żywot wieczny.” IJan.2:25 „Jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni.” IJan3:2 „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo.” Łuk.12:32
Warunkami koniecznymi do utrzymania, jakie Pan Bóg przedstawił tym, którzy chcą naśladować Jego Syna są: poznawanie woli Bożej zapisanej w Piśmie Świętym, oraz wypełnianie jej w codziennym życiu „Dołóżcie wszelkich starań i uzupełnijcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem.” IIPiotr1:5 Ważny jest również ustawiczny rozwój charakteru, oraz niekończący się rozwój Ducha.
W całym tym powołaniu bardzo ważne jest wytrwanie. Mamy polecenie, że wytrzymać mamy przez całe życie aż do śmierci. „Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.” Obj.2:10 Od tego jest uzależniony udział w przytoczonym już Królestwie. Nie możemy się rozmyślić, porzucić tego, gdyż wtedy czeka nas kara (Hebr.6:4-6).
Ktoś mógłby się zdziwić, dlaczego podajemy warunki uczestniczenia w Kościele Chrystusowym, czyli tej elitarnej grupie zwycięzców, a nie o niebie jako o miejscu. Zrobiliśmy tak, gdyż o warunkach, jakie będą panowały wtedy nie wiemy wiele. Wiemy że symboliczna Małżonka Chrystusowa zasiadać będzie z Chrystusem na tronie, będzie miała nieśmiertelność i będzie panować tysiąc lat.
Pan Bóg w dzisiejszym czasie zaprasza do służby. Jest to otwarte zaproszenie wyłącznie do Kościoła Chrystusowego. Należy więc korzystać z zaproszenia do służby i chwalić Pana Boga za możliwość poświęcania się, oraz za tak wielkie i wspaniałe obietnice, jakie zostawił tym, którzy chcą go naśladować.