Pytanie: Proszę wytłumaczyć werset z 1 Tes. 5:23 „Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.”
Odpowiedź: Wszyscy adresaci życzenia Ap. Pawła pomarli, nikt z nich nie dożył czasów Powtórnego Przyjścia Jezusa już sam ten fakt sugeruje, że mowa jest tu nie jest o „normalnym” człowieku. Apostoł pisze „duch wasz, dusza i ciało” nie mówi zatem o literalnych ziemskich ludziach (pisałby wtedy w l.mn a nie l.p), ale o jednym zbiorowym, symbolicznym człowieku na którego składają się wszyscy chrześcijanie nie tylko żyjący w Tesalonice, ale także ci, którzy dziś czytają ten list. Tym symbolicznym człowiekiem, jak nie trudno się domyślić jest Kościół Chrystusowy. To właśnie cały Kościół, jego duch, dusza i mistyczne ciało miało pozostać bez nagany na Wtóre Przyjście Jezusa Chrystusa.
Apostoł Paweł często przyrównuje Kościół do jednego ciała składającego się z wielu członków (Rzym. 12:5; Ef. 1:22-23; 1 Kor. 12:12, 27). To symboliczne ciało ożywia jeden Duch – Duch Chrystusowy. „Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało(…) Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” – pisze Apostoł Paweł w 1 Koryntian 12:13.
W takim razie czym jest dusza Kościoła Chrystusowego? Greckie słowo psyche (dusza) użyto w Nowym Testamencie dwukrotnie w odniesieniu do całej gminy chrześcijańskiej. Po raz pierwszy pisze o tym Łukasz w Dz. Ap. 4:32 „A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza”. Sw. Apostoł Paweł znowu w liście do Filipian upomina ich, aby sprawowali się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, by niezależnie od tego czy jest obecny u nich czy też będzie z daleka od nich – mógł słyszeć o nich, że„trwają mocno w jednym duchu, jednym sercem”. Wyrażenie „w jednym duchu, jednym sercem” dosłownie brzmi „w jednym duchu, z jedną duszą”. Filipianie mieli więc trwać „w jednym duchu, z jedną duszą walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię”. Apostoł tutaj także wymienia duszę i ducha owego symbolicznego człowieka. Dusza oznacza tu wspólne „życie” gminy chrześcijańskiej – realizacje wspólnych celów, głoszenie Ewangelii, utwierdzanie się w niej, wzajemne budowanie się jako żywe kamienie, w duchowy dom (1 Kor. 2:5).
Podsumowując, Apostoł Paweł w liście do Tesaloniczan pisząc o zachowaniu ich ciała, ducha i duszy bez nagany aż do czasu przyjścia naszego Pana, wyraził życzenie, aby cały Kościół Chrystusowy pozostał w stanie czystym i nieskalanym aż do powrotu Chrystusa. Chciał, aby wszystkie członki mistycznego Ciała pozostały bez nagany, aby ich wspólne, społeczne życie w Chrystusie (ich dusza) nie uległo zepsuciu, oraz aby nie gasili w sobie danego im Ducha (1 Tes. 5:19). Czy taki symboliczny człowiek mógł doczekać powrotu Chrystusa? Wierzymy, ze tak – jego członkowie mają wzajemnie tworzyć jedno ciało, żyjąc w jednej społeczności życiem chrześcijańskim (dusza), będąc prowadzonym i ożywionym przez Ducha św.