W porze wiosennej wielu ludzi rozmawia i myśli o mękach i cierpieniach Pana Jezusa, oraz o Jego przelanej na Golgocie krwi. Skłaniają ich ku temu święta wielkanocne, ale w życiu prawdziwych chrześcijan, którzy starają się naśladować Mistrza i wypełniać Jego słowa, jest tylko jedno ważne święto. Jest to Pamiątka Śmierci Pana Jezusa.
Przenieśmy się do początków Wieku Ewangelii. Uczniowie zwracają się do Pana Jezusa z zapytaniem: „Gdzie chcesz, abyśmy ci przygotowali wieczerzę paschalną?” Mat.26:17. W odpowiedzi Jezus mówi: „Idźcie do miasta, do wiadomego nam człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój bliski, u ciebie urządzę Paschę z uczniami moimi” Mat.26:18.
Więcej na temat Wieku Ewangelii przeczytasz w artykule:
Pan Jezus przyszedł wieczorem wraz z dwunastoma uczniami do pokoju, gdzie wszystko było przygotowane do wieczerzy. Spożywali ją w tym samym dniu, w którym Jezus był ukrzyżowany[1]. Dokładnie w czasie gdy Żydzi zabijali swoje baranki, przygotowując się do obchodzenia Paschy, prawdziwy „Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (Jan.1:29) umarł na krzyżu.
USTANOWIENIE ŚWIĘTA
Pod koniec wieczerzy Jezus zrobił coś, czego nikt do tej pory nie znał: „A gdy oni jedli, wziął chleb i pobłogosławił, łamał i dawał im, i rzekł: Bierzcie, to jest ciało moje. Potem wziął kielich, podziękował i dał im i pili z niego wszyscy. I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa” Mar.14:22-24. I w ten sposób ustanowił nową Pamiątkę na starym fundamencie. Tymi słowami Pan zaprasza wszystkich domowników wiary do społeczności z Nim, przez spożywanie chleba i picie kielicha. Jest to jedyne święto, które wierzący obchodzą na osobiste zaproszenie samego Mistrza!
Dlaczego Pamiątka jest obchodzona tylko raz w roku? Ponieważ Pan Jezus wprowadził to święto w miejsce Paschy, którą raz w roku obchodzili Żydzi. Odtąd wierni Pańscy zgromadzają się w każdą rocznicę tego wydarzenia, aby obchodzić Pamiątkę śmierci naszego Pana, pamiątkę ofiary złożonej za cały rodzaj ludzki. Jej obchodzenie jest dla naśladowców Chrystusa potwierdzeniem tego, że chcą być „łamani” z Nim i dawać życie w ofierze, aby być wraz z Nim uwielbieni „albowiem na naszą Paschę jako baranek został ofiarowany Chrystus” 1Kor.5:7.
Więcej na temat baranka przeczytasz w artykule:
ZŁA INTERPRETACJA SŁÓW ZBAWICIELA
Słowa: „To jest ciało moje” stały się przyczyną wielu dysput, czego efektem stała się fałszywa nauka Kościoła Katolickiego o mszy, według której chleb (opłatek) po odmówieniu przez księdza pewnej reguły przemienia się w rzeczywiste ciało Jezusa, któremu ksiądz następnie oddaje hołd i zaczyna łamanie (nową ofiarę) za grzechy tych, w intencji których msza jest odprawiana. Aby ta procedura miała znaczenie i mogła być podobna do ofiary Jezusa, główny nacisk kładziony jest na słowa Jezusa: „To jest ciało moje”, co ma służyć za dowód, że ciało Jezusa jest w tym chlebie (opłatku) i dlatego może być ofiarowane.
Sprawę tę można bardzo łatwo wyjaśnić, gdy przypomnimy, że Pan Jezus, gdy wymawiał te słowa jeszcze nie umarł. Z tego powodu miał On na myśli: „Chleb ten reprezentuje moje ciało”, bo jakiekolwiek inne tłumaczenie byłoby nieprawdziwym. Syn Boży był jeszcze w ciele, przeto ten chleb, który błogosławił i dał uczniom do spożycia, nie był przeistoczony w ciało i nie mógł być Jego ciałem.
Więcej na temat mszy przeczytasz w artykule:
CZYM JEST FIGURA I SYMBOL?
Aby dobrze rozumieć emblematy chleba i wina, warto na początek wspomnieć czym jest obraz (figura) i symbol. To właśnie podczas ostatniej wieczerzy spotyka się trzy elementy: obraz (figura), rzeczywistość i symbol.
Obraz stanowi zespół typów i figur odnoszących się do przyszłości, ukazujący ją w sposób plastyczny. Tak jak obraz w lustrze, jest odbity, załamany, czasami niewyraźny, nie jest on rzeczywistością. Zwierciadło wskazuje na rzeczywistość. Obrazem jest żydowskie święto Paschy opisane w 12 rozdziale 2 księgi Mojżeszowej. Odłączenie, zabicie i spożywanie baranka ma swoje odbicie w śmierci Pana Jezusa, który jest rzeczywistością.
Symbol zawsze występuje w parze z rzeczywistością, ma znaczenie tylko wówczas, gdy jest ona obserwowana. Symbol nie kryje w sobie jakichś przesłanek na przyszłość, ale wyraża pewną rzeczywistą rzecz, jest on rodzajem alegorii, umownym, widocznym znakiem jakiegoś zjawiska lub rzeczy. W Piśmie Świętym są opisane trzy symboliczne czynności, które powinni kultywować prawdziwi chrześcijanie:
- Nakrywanie głów u niewiast – jest to symbol poddaństwa i uległości Kościoła wobec Chrystusa (1Kor.11:10)
- Chrzest – przez zanurzenie – jest symbolem śmierci ludzkiej natury, „zanurzeniem się” w woli Bożej, oczyszczenia z potępienia Adamowego i powstania do nowego życia w Jezusie Chrystusie.
- I pamiątka – chleb i wino
CHLEB I WINO
Pan Jezus mówi: „Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które ja oddam za żywot świata” Jan.6:51BW. Chlebem – ciałem, które dał Jezus za życie świata, było prawo do życia w doskonałości na ziemi. Ciało Pana, złamane na krzyżu, jest symbolem Jego doskonałego człowieczeństwa. Chleb, który jemy, jest chlebem przaśnym, czyli bez kwasu. Kwas w symbolice biblijnej oznacza grzech, rozkład i śmierć. Przaśny chleb wskazuje na to, że nasz Pan był wolny od grzechu, był on barankiem bez zmazy, świętym, niewinnym, nieskalanym (Heb.7:26, 1Piotr.1:19).
Chcąc mieć udział w tym chlebie, należy wyrzec się własnego „ja” i całkowicie oddać swoje życie na służbę dla Pana. „Łamanie chleba” to oddawanie ofiarowanego życia w służbie innym. To samozaparcie, posłuszeństwo, gorliwość i zapomnienie o sobie, o swoich wygodach i korzyściach, aż do śmierci. To walka wewnętrzna przeciw duchowi pychy, zazdrości i gniewu.
Podając wino uczniom, Pan powiedział: „To jest krew moja”. Wino jest symbolem krwi, a przelana krew – to oddane życie. Przelana krew Chrystusa stała się okupem za wszystkich (1Tym.2:6). Fakt podania kielicha uczniom i zaproszenia ich do picia z niego, wskazuje na udział w Jego cierpieniach. Pan zaprasza do uczestnictwa z Nim w ofiarowaniu swojego życia, to jest do pozbycia się ziemskich przywilejów, celów, ambicji i wszystkiego, co nie sprzyja duchowemu rozwojowi. Tak więc chleb symbolicznie przedstawia Jego ciało złamane za nas, a wino symbolizuje Jego przelaną krew. Apostoł Paweł pisze w liście do Koryntian: „To czyńcie na pamiątkę moją. Ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujcie, aż przyjdzie” 1Kor.11:23-26.
Więcej na temat chleba i wina przeczytasz w artykule:
[1] W Izraelu doba zaczyna się ok 18:00 i kończy się następnego dnia ok 18:00. Dzięki temu Pan Jezus mógł tego samego dnia spożyć Wieczerzę ze swymi uczniami oraz tego samego dnia umrzeć.