Elegancka w swej prostocie, niebieska Gwiazda Dawida przyozdabia narodowe flagi Izraela od czasu powstania państwa w 1948 roku. Najdawniejsze odkryte ślady wykorzystania jej jako symbolu znajdują się w ruinach synagogi w Kafarnaum, pochodzącej z I wieku naszej ery. Jednakże pierwsze ślady tego symbolu można odnaleźć już w czasach Salomona. Dlatego też nazwa „Gwiazda Dawida” nie wydaje się być przesadzona.
W niniejszym artykule zastanowimy się nad pochodzeniem samej gwiazdy i możliwym znaczeniu w proroctwie.
POCHODZENIE SYMBOLU
Sześcioramienna gwiazda zbudowana jest z dwóch przeciwstawnie umieszczonych trójkątów. Istnieje wiele teorii tłumaczących historię powstania tego symbolu. Niektóre z nich odwołują się do kultur pogańskich. Podejście to wydaje się dalece nieprawdopodobnie, zważywszy na wiek archeologicznych znalezisk. Inni uważają, że była ona symbolem okultystycznym. Również i ta teoria musi upaść w świetle faktu, jakim jest odkrycie symbolu gwiazdy w ruinach starożytnych synagog. Historyczną nazwą symbolu jest Magen David (Tarcza Dawida) i Pieczęć Salomona (prawdopodobnie wzór ten zdobił sygnet Salomona).
Inna sugestia wskazuje na wielki cel Dawida jakim było zjednoczone królestwo Izraela. Po śmierci swego poprzednika, Saula, pokolenia Judy i Beniamina były jedynymi, które uznały jego władzę (2Sam.2:10).
Państwo Izraela rozumiane jako dwanaście pokoleń pozostało zjednoczone pod jedną władzą tylko przez ostatnie 33 lata panowania Dawida i przez 40 lat panowania Salomona, aby następnie rozpaść się na dwa odrębne królestwa za czasów Jeroboama, wkrótce po wstąpieniu na tron syna Salomona, Rehoboama. Tak jak trójkąt jest architektonicznym symbolem siły, tak Dawid mógł wyobrażać sobie silną unię pomiędzy dwoma królestwami Izraela. Wzajemne przeplatanie się trójkątów miało sugerować silne więzy między nimi. Powstała w ten sposób sześcioramienna gwiazda posiada dwanaście zewnętrznych krawędzi, po jednym dla każdego z dwunastu plemion Izraelskich.
Więcej o odnowie Izraela przeczytasz w artykule:
GWIAZDA W PROROCTWIE
„Widzę go, lecz nie teraz, oglądam go, lecz nie z bliska. Wzejdzie gwiazda z Jakuba, powstanie berło z Izraela, i roztrzaska skronie Moabu, ciemię wszystkich synów Seta” 4Moj.24:17.
Na powyżej zacytowane proroctwo Balaama możemy znaleźć komentarze zarówno badaczy żydowskich, jak i chrześcijańskich, które wskazują, iż ma ono zastosowanie albo do Dawida, albo do Jezusa, lub do obu tych postaci. Żydowski przekład Onkelos Targum oddaje powyższy fragment w następujący sposób: „Ujrzę go, lecz nie teraz, zobaczę go, lecz on nie jest blisko. Gdy król powstanie z domu Jakuba, a Mesjasz zostanie pomazany z domu Izraela, pobije książęta Moabu i będzie panował nad rodzajem ludzkim.”
Zapis 1Moj.49:10 bez wątpienia odnosi wzmiankę o berle zarówno do Dawida, jak i Jezusa: „Nie będzie odjęte sceptrum od Judy, ani Zakonodawca od nóg jego, aż przyjdzie Szylo, i jemu będzie oddane posłuszeństwo narodów”(BG). To podwójne zastosowanie wydaje się być również poparte w tekście Obj.22:16: „Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach, Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna” (BW).
GWIAZDA BETLEJEMSKA
Niektórzy komentatorzy uważają, że zapis 4Moj.24:17 powinien być oddany w następujący sposób: „Gdy gwiazda skieruje swój tor do Jakuba, wówczas dzierżyciel berła powstanie w Izraelu”. Oznacza to, że gwiazda miała być swego rodzaju palcem wskazującym na przepowiedzianego proroctwem dzierżyciela berła, mającego prawo do władzy nad Izraelem. Naturalnym wnioskiem jaki nasuwa się w tym miejscu jest zastosowanie proroctwa Balaama do gwiazdy, która kierowała „Magami” w ich wędrówce do miejsca narodzin Jezusa.
Ciekawie wypada porównanie gwiazdy z proroctwa Balaama z gwiazdą za którą postępowali „Magowie”. Zauważamy, że gwiazda którą dostrzegli mędrcy ze wschodu, a która wiodła ich do nowonarodzonego króla żydowskiego, znajduje swój pierwowzór w proroctwie Balaama. Gwiazdą, o której Balaam wspomniał w swym proroctwie był Chrystus. „Magowie”, podobnie jak Balaam, pochodzili ze wschodu. Mieli podobne cele, oddawszy swe życie zgłębianiu wiedzy i nauki. Byli oni ludźmi, którzy gorliwie i chętnie badali fragmenty objawienia danego ludziom o Bogu, rozproszone po całym znanym świecie. Naturalnie, byli oni w szczególny sposób związani z przepowiedniami Balaama, człowieka będącego jednym z nich, pochodzącego z ich kraju. Bardzo możliwe, że oczekiwali oni zajaśnienia gwiazdy z domu Jakuba, zgodnie z przepowiednią Balaama. Bóg zaś objawił im jej znaczenie, zwiastujące wypełnienie się tego proroctwa.
KRÓL JEZUS
Zakładając, iż przywołane proroctwo ma podwójne zastosowanie, należy zwrócić uwagę, iż odniesienie do Króla Dawida ma charakter nieco uboczny, gdyż nacisk położony jest tutaj na Mesjasza, którego Dawid jest obrazem.
Proroctwo Balaama (4Moj.24:17-24), które mówi o Królu Dawidzie, a co ważniejsze, o Królu Jezusie, zawiera w sobie również zarys historii narodu żydowskiego od podboju Kanaanu, aż do ustanowienia doskonałego Królestwa Mesjańskiego. Stanie się to wówczas, gdy Izrael dostrzeże, że pozaobrazowy Dawid, Jezus Chrystus staje w obronie ludu Daniela, potomków Izraela, pod koniec czasów (Dan.12:1). Wówczas Jezus Chrystus, gwiazda Balaama i betlejemska zajaśnieje jako „słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach” Mal.3:20.
Więcej o Jezusie jako Królu przeczytasz w artykule: