Brexit, Unia Europejska i Biblia
Potem rzekli: Nuże, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby aż do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy nie rozproszyli się po całej ziemi! – 1 Mojż. 11:4.
W Dumnej Wieży: Portrecie Świata przed Wojną, 1890-1914, historyk Barbara Tuchman napisała: „Tradycyjna tolerancja Anglii została wreszcie zbezczeszczona”. To spostrzeżenie na temat Anglii z czasów tuż przed I Wojną Światową nabrało nowego znaczenia, mając na względzie niedawne głosowanie w Wielkiej Brytanii w związku z wyjściem z Unii Europejskiej (UE). Chociaż wiele osób, nawet w samej Anglii, było zaskoczonych wynikami powszechnego głosowania, to jednak należy zauważyć, że Wielka Brytania nigdy nie zobowiązała się do pełnego uczestnictwa w Unii Europejskiej. Zachowała swoją własną walutę, funta brytyjskiego, przeciwstawiając się jednej, uniwersalnej polityce monetarnej przyjętej przez Bank Centralny. Dodatkowo, w przeciwieństwie do Hiszpanii, Grecji i Portugalii, nie ma głębokiego przywiązania do Europy w jej tożsamości politycznej.
W ramach Traktatu paryskiego w 1951 roku, zaproponowano utworzenie „Stanów Zjednoczonych Europy”, w skład których miało wejść sześć krajów integrujących przemysł węgla i stali. Tak powstał wspólny rynek. Kolejne kraje dołączyły do układu w 1957 roku i utworzyły Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Wraz z końcem zimnej wojny i podpisaniem Traktatu z Maastricht w 1992 roku, powstała UE. Anglia była w trudnej sytuacji gospodarczej gdy dołączyła do układu, ale nie jest w niej dziś. Główne obszary miejskie, takie jak Londyn, wspierały UE, ale znaczna liczba głosów za wyjściem z układu pochodziła z osłabionej części północnej, gdzie fala imigracji powoduje narastanie obaw wśród obywateli brytyjskich. Chociaż niewielka liczba radykałów może powodować niepokój, Anglia przyjęła zaledwie 126 000 uchodźców, mniej niż 0,2 procenta, na 64 milionów ludzi mieszkających w Wielkiej Brytanii.
Z ekonomicznego punktu widzenia, strefa euro (19 krajów, które przyjęły euro) nie rozwinęła się zgodnie z oczekiwaniami. Wiele krajów ma niższe tempo wzrostu PKB niż w czasie kryzysu w 2007 roku. Surowa polityka pieniężna prowadzona przez Europejski Bank Centralny (EBC) spowodowała większe dysproporcje ekonomiczne między poszczególnymi krajami. Kraje, które zrezygnowały ze swoich walut, aby uczynić eksport bardziej konkurencyjnym, nie odnoszą sukcesów. Szczególnie ucierpiała na tym Grecja i Włochy, dwa kraje doświadczające wielkiej zapaści ekonomicznej. Kraje UE, takie jak na przykład Niemcy, z silnymi gospodarkami i bez ograniczeń ekonomicznych, korzystają na eksporcie.
- Spis treści
- 1. Brexit, Unia Europejska i Biblia
- 2. Dawne wysiłki, żeby zjednoczyć Europę
- 3. Wieża Babel