„Gdy zaś lud oczekiwał”

„Gdy zaś lud oczekiwał”

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zgi­nął, ale miał żywot wieczny” (Jan 3:16) A ewangelista św. Łukasz tak pisze o największym darze Boga: Gdy zaś lud oczekiwał i wszyscy w ser­cach swych rozważali, czy też Jan może nie jest Chrystu­sem”… (Łuk. 3:15). Jak wynika z treści tego zapisu, bogobojni Izraelici odznaczający się pobożnością, pokorą i posłuszeństwem oczekiwali i w swoich ser­cach zastanawiali się, widząc działalność Jana, czy nie jest on tym zapowiadanym Chrystusem – Mesjaszem?

Żydzi znali wiele proroctw mówiących o Mesjaszu, takie jak: 1 Mojż. 3:15; 22:18;49:10; 5 Mojż. 18:5; 2 Sam. 7:12; Izaj. 9:5-6; 11:1-9; 40:3; Dan. 9:24, czy też proroctwo Malachiasza 4:4-5 i inne. God­ny zauważenia jest fakt, że zwiastowanie narodzenia się Zbawiciela świata nie było obwieszczone światu, choć prze­cież przyszedł On, aby za niego umrzeć – złożyć swoje życie jako ofiarę. Nie było to nawet dane Izraelowi, wybranemu  ludowi  Bożemu ­ a „przyszedł do swoich braci”, ani sprawiedliwemu człowiekowi imieniem Symeon, czy prorokini Annie (Łuk. 2:25, 26), którym Duch Święty objawił o spełnionej nadziei danej ich narodowi dopiero po narodzeniu się Pana Jezusa.

Wyjątek stanowiła gromadka pasterzy pilnują­cych tej nocy swych trzód: „Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, który jest Chrystusem, w mieście Dawi­dowym” (Łuk. 2:11). Inne narody też oczeki­wały narodzenia – przyjścia Króla Izraelitów. Mędrcy ze wschodu przybyli do Jerozolimy, szukając nowonarodzonego Króla Żydów, aby oddać Mu po­kłon i dary. Przyprowadziła ich tam gwiazda ukazująca się na niebie, informująca o narodzeniu się Króla, oraz  pokazująca drogę i miejsce narodzenia Betlejem. (Micheasz 5:1)

Również dzisiaj wielu pobożnych chrześcijan z nie­cierpliwością oczekuje corocznego obchodzenia świę­ta narodzenia naszego Pana jako radosnej chwili, czasu refleksji nad monumentalnym, zakrojonym na wielką skalę wydarzeniem – zwiastowanym i sławnym w niebie i na ziemi (Łuk. 2:13:14). Jest to, niewątpli­wie, powód do radości i dziękczynienia Bogu za Jego dar wielkiego zbawienia danego ludzkości  Je­zusa Chrystusa (Jan 3:15-17).

Tradycyjnie święto Narodzenia Pań­skiego, to czas  kiedy spotykają się rodziny i krewni, żeby te chwile spędzić w rodzinnej społeczności. Jest dniem wolnym od codziennych zajęć i trosk, jest okazją aby zastanowić się nad działaniem Boga w celu zbawienia człowieka, na uczuciu miłości do Boga, Jezusa Chrystusa i do siebie nawzajem.

Są też inni, głęboko wierzący chrześcijanie, którzy sądzą, że obchodzenie tego święta   jest niewłaściwe dla prawdziwych chrześcijan. Według nich obchodzenie tego święta jest fałszywym kultem pogańskim – czcze­nie pogańskich bóstw, szczególnie bóstwa słońca -„soi”, a ukrytym pod  płaszczem chrześcijań­stwa.

Myśl, że święta Narodzenia Pańskiego są niechrze­ścijańskie, nie jest nowa. Purytanie – ruch religijno-polityczny, dążący do oczyszczenia kościoła anglikańskiego z pozostałości praktyk niechrześcijańskich , którzy wcześniej osiedlili się w Nowej Anglii (USA), odrzucili Święto Narodzenia Pańskiego jako kult pogań­stwa. Prawo w niektórych regionach Ameryki nawet zabroniło obchodzenia tego święta. To zachowanie Purytan przypomina czas, w którym żyjemy, iż tylko „jedna i słuszna wartość” ma pierwszeństwo i ona mo­że zastąpić nam wszystko.

Kontrowersja, jaka rozgorzała i trwa wokół obcho­dzenia Narodzenia Pańskiego, nie wygasa, bo chodzi napewno o dzień narodzin Jezusa 25 grudnia, czy 6 stycznia (kościół prawosławny) i jego stosunek do ca­łej otoczki tego święta.

Niektóre artykuły potępiają obchodzenie święta Narodzenia Pańskiego jako pogańskie. Argumenty przeciwko obchodzeniu tego święta służą do usunięcia z wierzeń i praktyk wszystkiego, co jest skażone fałszy­wym kultem, gdyż, jak się twierdzi, jest to święto ko­mercyjne, obliczone na zysk kupowanych prezentów i wszystkiego, co jest związane z tym świętem. Prawdą jest, że Pismo Święte zaleca wszystkim prawdziwie wierzącym, aby odrzucili to, co jest złe i nie jest zbudowane na naukach apostołów i proroków.

Podziel się