Chrzest apostołów
Pytanie: „Nie odnalazłam w Piśmie Świętym wzmianki na temat, czy dwunastu apostołów przyjęło chrzest w Jordanie. Jezus jak wiadomo przyjął chrzest, ale nigdzie nie ma mowy o apostołach. (…) Zastanawiam się czy chrzty takowe odbyły się, a po prostu nie były zanotowane przez Ewangelistów, czy już sam fakt wybrania ich na apostołów w jakiś sposób ich wyróżnił od innych, czy może ich duchowe „oczyszczenie” nastąpiło po zesłaniu Ducha Świętego?”
Odpowiedź: Rzeczywiście Pismo Święte nigdzie wyraźnie nie opisuje chrztu dwunastu apostołów wybranych w czasie ziemskiej misji Jezusa. Jedynym, o którym z pewnością wiemy, że przyjął chrzest, był apostoł Paweł, wybrany już po śmierci Jezusa. W Dziejach Apostolskich 9:17-18 czytamy, jak Ananiasz z Damaszku włożył ręce na Saula z Tarsu i powiedział: Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. Następnie napisane jest: I natychmiast opadły z oczu jego jakby łuski i przejrzał, wstał i został ochrzczony.
Wiemy jednak z Pisma Świętego, że przynajmniej niektórzy z apostołów byli uczniami Jana Chrzciciela. W Ew. Jana 1:35,40 czytamy: Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami (…) Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Z kontekstu wnioskujemy, że drugim uczniem był Jan, syn Zebedeusza, autor tego opowiadania. Tak więc co najmniej ci dwaj apostołowie Jezusa byli uczniami Jana i raczej trudno sobie wyobrazić, by jako tacy nie poddali się chrztowi, który był przecież znakiem misji człowieka zwanego Chrzcicielem (Jan. 1:31,33).
Na podstawie niektórych wypowiedzi Jezusa i Ewangelistów można też uznać, że również pozostali apostołowie byli ochrzczeni chrztem Janowym. Przy pożegnaniu przed wniebowstąpieniem Jezus mówi do swych najwierniejszych jedenastu uczniów: Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym (Dzieje Ap. 1:5). Dlaczego Jezus wspomniał tutaj wodny chrzest Jana? Być może miał na myśli, że tak jak apostołowie zostali już ochrzczeni w wodzie przez Jana, tak też mieli jeszcze otrzymać chrzest ducha w dniu Pięćdziesiątnicy. Innym razem, gdy Jezus ogłosił Jana Chrzciciela największym z ludzi (Łuk. 7:28), czytamy, że cały lud, który to usłyszał, i celnicy wielbili sprawiedliwego Boga za to, że byli ochrzczeni chrztem Jana (Łuk. 7:29). Wśród tego ludu ochrzczonych przez Jana byli także uczniowie i apostołowie Jezusa. Jedynymi bowiem, którzy pogardzili chrztem Jana, byli członkowie stronnictwa faryzejskiego (Łuk. 7:30).
Jeśli na tej podstawie wierzymy, że apostołowie byli ochrzczeni chrztem Janowym, to jakie było znaczenie owego chrztu? Pan Jezus wykorzystał ten obrządek, by okazać swe poświęcenie dla mesjańskiej misji. Jego chrztowi towarzyszyło zesłanie ducha świętego, czyli odrodzenie do duchowego istnienia. Było to jednak wyjątkowe znaczenie chrztu Jana, które mogło odnosić się tylko do Jezusa. Celem misji Jana było bowiem objawienie Jezusa Izraelowi: dlatego przyszedłem, chrzcząc wodą, aby był [Jezus] objawiony Izraelowi (Jan 1:31). Dla innych Izraelitów przychodzących do Jana znaczenie chrztu było nieco inne. W Mar. 1:4czytamy, że: Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Podobne znaczenie zostało przypisane wspomnianemu już powyżej chrztowi Saula z Tarsu: Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów (Dzieje Ap. 22:16). Tak więc sensem chrztu Jana było nawrócenie – czyli uznanie swej grzeszności i wyznanie chęci dobrego postępowania – oraz symboliczne obmycie grzechów, czyli uzyskanie Bożego przebaczenia.
- Spis treści
- 1. Chrzest apostołów
- 2. Strona 2